بازار؛ گروه استانها: بیمهریها به صنعت پوشاک در حالی است که این صنعت یکی از صنایع پیشرو و پرطرفدار در جهان است که توجه بسیاری از کشورها را به خود جلب کرده است.
در ایران نیز اواخر دهه ۷۰ صنعتگران متوجه صنعت پوشاک شدند و از همان ابتدا، کیفیت تولیدات ایرانی باعث شد پوشاک ایرانی جای خود را در بازارهای اروپایی باز کند، اما عمر این محبوبیت کوتاه بود و کمتوجهیهای بسیاری باعث شد که این صنعت در مسیر سراشیبی قرار گیرد بهطوریکه امروزه بخش بسیار اندکی از صنایع را به خود اختصاص داده است و کشورهایی که روزگاری قابلیت رقابت با پوشاک ایرانی را نداشتند، در حال حاضر جای تولیدات ایرانی را در بازارهای اروپایی تصاحب کردهاند.
گویا صنعتی که درزمانی سهم بالایی در درآمدزایی کشور داشته، به فراموشی سپردهشده و کمتر مسئولی بهصورت جدی درصدد رفع مشکلات آن است.
در همین راستا با جواد حسین پور مدیرعامل واحد تولیدی پوشاک اطمینان و متولی یکی از برندهای نامآشنای کشور به گفتوگو نشستیم تا از زبان این کارآفرین برتر خراسان رضوی مشکلات تولیدکنندگان را واکاوی کنیم.
* امسال وضعیت تولید و فروش پوشاک در کشور چگونه بود و با چه مشکلاتی دستوپنجه نرم کردید؟
وضعیت تولید پوشاک امسال به این دلیل که تقریباً دوره پسا کرونا محسوب میشد و مردم بیش از دو سال است که خرید جدی پوشاک نداشتند،چه در حوزه تولید و چه در حوزه فروش اوضاع بهتری بود.
* گرانی دلار چه تأثیری بر بازار داشت؟
به دلیل گران شدن ارزهای خارجی، واردات پوشاک، چه بهصورت قاچاق و چه بهصورت قانونی کمتر شده است لذا به همین دلیل تولیدکنندگان پوشاک وضعیت بهتری برای تولید اقلام خود داشتند، اما به دلیل گرانی اقلام و تورمی که در بازار وجود داشت و سطح درآمد مردم محدود شد، در مبحث فروش، فروشندگان پوشاک با مشکل جدی مواجه بودند و نمیتوانستند کالاهای خود را باقیمت مناسب بفروشند.
* چقدر مسئولان و سیاستهای دولتی راه را برای تولید در صنعت پوشاک هموار کرده است؟
در خصوص مشکلات تولیدکنندگان پوشاک ایرانی میتوان به قوانین دستوپا گیر دولتی اشاره کرد، قوانینی که به بهبود فضای کسبوکار کمک نمیکند. بهعنوانمثال یک تولیدکننده ایرانی مشوقی برای افزایش نیرو در مبحث تأمین اجتماعی در مبحث قوانین اداره کار و همچنین مالیات ندارد، بدینصورت که اگر یک تولیدکننده نیرو قصد افزایش نیرو را داشته باشد از طرف دولت هیچگونه تشویقی صورت نمیگیرد بلکه باید هزینههای بیشتری هم برای مجموعه پرداخت شود.
در مقام مقایسه یک تولیدکننده که بهصورت قانونی کار میکند با یک تولیدکنندهای که بهصورت زیرزمینی کار میکند ظاهرا وجه تمایزی ندارد زیرا ،تولیدکنندهای که بهصورت قانونی کار میکند به دلیل فشارهای مالی سازمانهای دولتی تحتفشار است و منجر به از بین رفتن سریعتر آن میشود و برنده این ماجرا کسانی هستند که بهصورت کارگاههای زیرزمینی و غیرقانونی فعالیت میکنند.
* تا چه میزان در خصوص صادرات پوشاک ایرانی موفق بودهایم؟
اطلاعات درزمینهٔ صادرات پوشاک، اطلاعات ناقصی است اما آن اطلاعاتی که داریم این است که صادرات پوشاک بهصورت قانونی ۵۰ میلیون دلار است و آنچه بهصورت حاشیهای اعلام میشود نهایتاً ۱۰۰ میلیون دلار است این ۱۰۰ میلیون دلار در مقابل بیش از ۲۰ میلیارد دلار صادرات پوشاک و نساجی ترکیه اصلاً قابلمقایسه نیست.
صادرات پوشاک ایرانی بهصورت قانونی ۵۰ میلیون دلار و آنچه بهصورت حاشیهای اعلام میشود نهایتاً ۱۰۰ میلیون دلار است و این رقم در مقابل بیش از ۲۰ میلیارد دلار صادرات پوشاک و نساجی ترکیه اصلاً قابلمقایسه نیست
ایران عملاً صادراتی در حوزه پوشاک بهصورت قانونی و شناختهشده که در آمارها به ثبت رسیده که بیش از ۵۰ میلیون دلار است هیچ اطلاعاتی در دست نداشته و من همفکر میکنم ما هیچ صادراتی در حوزه پوشاک بهصورت قانونی نداریم.
* آیا تولیدیهای ما توان تأمین نیازهای داخلی را دارند؟
کشور ایران با استفاده از تمام ظرفیت تولید پوشاک خود نهایتاً میتواند ۷۰ درصد از نیاز پوشاک جامعه ایرانی را تشکیل دهد و ما همچنان حداقل ۳۰ درصد کسری تولید در کشورمان داریم.
با توجه به این توضیحات بهتر است که در حوزه صادرات تمرکز کمتری کرده و سعی کنیم در وهله اول نیاز جامعه خود را برآورده کرده تا نیازمند واردات پوشاک خارجی نباشیم و در مرحله بعدی درزمینهٔ صادرات ورود کنیم.
* شعار سال گذشته در راستای برداشتن موانع و حمایت و پشتیبانی، چقدر برای شما قابللمس بود؟
در خصوص شعار سال گذشته هیچیک از مسئولان دولتی اقدام شاخصی نتوانستند انجام دهند.متأسفانه قوانین عملی برای بهبود فضای کسبوکار وجود ندارد و همچنین سردرگمی خاصی بین مردم و مسئولین هست ،بهنوعی متولی دلسوز و کاربلد هم وجود ندارد.
* صنعت پوشاک چقدر قابلیت کارآفرینی و ایجاد درآمد دارد و برای احیای آنچه باید کرد؟
**یکی از بهترین صنایع در جهت اشتغالزایی و در جهت درآمدزایی با سرمایهگذاریهای پایین و مولد، صنعت پوشاک است.صنعت پوشاک جزء بهترین صنایع برای کارآفرینی و ایجاد درآمد است، بهشرط آنکه نگاه صنعتی به این حوزه داشته باشیم و همچنین بادید جدیتری به آن توجه کنیم.
کشور بنگلادش نمونه بارز بیشترین استفاده از صنعت پوشاک است و بیشترین صادرات را داشته و توانسته در این حوزه شکوفایی اقتصادی برای خود داشته باشد و یکی از موفقترین کشورها در تمام دنیا در حوزه نساجی و بخصوص پوشاک است به صورتی که پوشاک بنگلادش را در تمام کشورهای اروپایی میتوان مشاهده کرد.
* چه چشم اندازی را برای صنعت پوشاک پیش بینی می کنید؟
برای صنعت پوشاک چشماندازی ترسیم نشده، در آمارها صنعت پوشاک را با صنعت نساجی تلفیق کرده و اطلاعات این دو صنعت باهم ارائه میشود درصورتیکه پوشاک بهتنهایی صنعت محسوب میشود و این حقیقت وجود دارد که وابسته به صنعت نساجی است اما در آمارها و در سرانه آماری باید نگاه جدیتری به صنعت پوشاک داشته باشیم، صنعت پوشاک میتواند بهتنهایی یک کشور و یک ملت را نجات دهد، بنگلادش نمونه بارزی که در مطالب بالا توضیح داده شد.
یکی از بزرگترین آفتهای صنعت پوشاک این است که پوشاک در ایران بهصورت صنفی اداره میشود و اتحادیههای صنفی به دلیل نگاههای سنتی نمیتوانند نگاه صنعتی داشته باشند و تا زمانی که به این صنعت نگاه صنفی و سنتی داشته باشیم نمیتوانیم راجع به خودکفایی صحبت کنیم
یکی از بزرگترین آفتهای صنعت پوشاک این است که پوشاک در ایران بهصورت صنفی اداره میشود و اتحادیههای صنفی به دلیل نگاههای سنتی نمیتوانند نگاه صنعتی داشته باشند و تا زمانی که به این صنعت نگاه صنفی و سنتی داشته باشیم نمیتوانیم راجع به خودکفایی صحبت کنیم.
متأسفانه این صنعت هیچ متولی ندارد و سازمان صنایع طی یکی دو دهه گذشته متولی خوبی برای این صنعت تعیین نکرده است.
این صنعت زیر چتر صنعت نساجی است درصورتیکه درست که پوشاک وابسته به صنعت نساجی است ولی خودش یک صنعت است و اگر نگاه اصلی به این صنعت نشود نتیجه همین است یعنی در حال حاضر ۶۰درصد نیاز پوشاک تولیدکننده داخلی تأمین میکند و ۴۰درصد ما هنوز به واردات پوشاک نیازمندیم.
یعنی تولیدکننده ایرانی ازیکطرف ظرفیت خالی تولید دارد یعنی نمیداند چه چیزی ، چطور تولید کند و چگونه بفروشد از طرف دیگر ۴۰درصد از نیاز جامعه ما به پوشاک باید از خارج وارد شود.
نظر شما