بازار؛ گروه صنعت: هرچند سال ۱۴۰۰ با افزایش عمق ساخت داخل ماده موثره صنعت دارو به بیش از ۷۰ درصد و کاهش نیاز به واردات، سال خوبی برای فعالان این صنعت به نظر می رسد اما تولیدکنندگان مواد دارویی همچنان نسبت به آینده فعالیت خود چشم انداز چندان روشنی ندارند؛ چرا که یک روز نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی نسبت به حذف کامل ارز ترجیحی رای می دهند و روز بعد با عنوان این موضوع که حذف ارز از صنعت دارو مشروط و در اختیار و تصمیم دولت است، آینده این صنعت نامشخص نگه می دارند.
در حال حاضر هم همانطور که اشاره شد حذف ارز از صنعت دارو مشروط به این است که دولت بتواند ما به تفاوت آن را به بیمه ها بپردازد تا فشار مضاعفی به مردم وارد نشود تا آن ها از درمان های کوچک به نیاز به دریافت خدمات پزشکی خاص تر و هزینه بر تر بیفتند. با این حال حتی نحوه فعالیت دولت هم در این زمینه نامشخص است؛ گواه آن هم این است که چندی پیش کوچکی نژاد، نماینده مجلس شورای اسلامی این موضوع را مطرح کرد که باوجود صحبت از تخصیص منابع ترجیحی ارز دارو به بیمه سلامت، هنوز دولت روش بازپرداخت این منابع را به مجلس ارائه نداده است.
با این تفاسیر میثم کریمی، دبیر سندیکای تولید کنندگان مواد دارویی، شیمیایی و بسته بندی دارویی در خصوص آنچه که طی سال ۱۴۰۰ و شاید ۱۴۰۱ به تولیدکنندگان مواد دارویی کشور گذشته است، در گفت و گو با بازار توضیح می دهد.
* یکی از صنایع مهم در تولید دارو، صنعت ماده موثره و بسته بندی است، به عنوان دبیر سندیکای تولید کنندگان مواد دارویی بفرمایید در سال جاری با چالش هایی مواجه شده اید؟
تولیدکنندگان ماده موثره در سال ۱۴۰۰ خیلی سال حساسی داشتند، چون اوج تحریم های ظالمانه و بیماری کرونا به افزایش نیاز به دارو و افزایش بهای تولید در دو سال گذشته دامن زد.
نقش تولیدکنندگان ماده موثر و بسته بندی بیش از پیش مشخص شد، در محصولاتی مانند ماده موثره و بسته بندی که در داخل کشور تولید می کردیم، مشروط بر تامین ارز توسط دولت بود و در بدترین دوران تحریم و موج های کرونا تمام تلاش مان را به کار گرفتیم تا با کمبود مواجه نشویم. این نقش پر رنگ صنعت ماده موثره و بسته بندی در شرایط مذکور است.
طی سال ۱۴۰۰ حجم خودکفایی در صنعت بسته بندی مواد دارویی به ۱۰۰درصد و حجم خودکفایی در تولید ماده موثره به ۷۲ درصد رسید که این رقم فقط طی یک سال سبب ۵۰ میلیون دلار صرفه جویی ارزی برای کشور شد
* در بخشی از صحبت هایتان به موضوع کمبود ارز به عنوان یک چالش اشاره کردید، بفرمایید برای رفع این معضل طی سالی که در حال اتمام است چه تدابیری اندیشیدید؟
در سال ۱۴۰۰ به سمتی رفتیم که ماده موثره را از پایه تولید کنیم، بسیاری از تولیدکنندگان و تامین کنندگان مواد به سمت این موضوع رفتند که از پایه تولید و مزیت رقابتی برای آن ها در کشور ایجاد شود.
تولیدکنندگان از نظر توسعه و تنوع محصول مورد نیاز مردم برای مصرف بیماران و بازار دارویی کشور کم نگذاشتند و تمام تلاششان را به کار گرفتند تا هیچ مشکلی در تامین دارو به خصوص در دوره اپیدمی کرونا ایجاد نشود، بنابراین می توان به جرات گفت که اغلب آن ها سردمدار توسعه در صنعت ماده موثر دارویی شدند. همچنین در صنعت بسته بندی مواد دارویی هم اقدامات موثری در کاهش نیاز به واردات انجام شد و امروز می توان به جرات گفت که در این صنعت به ۱۰۰ درصد خودکفایی رسیده ایم. همانطور که اشاره شد فعالیت های اعضای این صنعت به همین جا محدود نمی شود و توانستیم طی همین امسال در صنعت ماده موثره ۷۲ درصد نیاز کشور را در داخل تامین کنیم. با توجه به این خودکفایی ها توانستیم حجم ارزبری این صنعت را تا حد قابل توجهی کاهش دهیم؛ به طوری که در سال ۱۴۰۰ حدود ۱۰۰ میلیون دلار ارز برای واردات دریافت شد که در سال ۱۳۹۹ این مقدار ۱۵۰ میلیون دلار بود.
یکی از چالش های اساسی که از نیمه دوم سال 1400 مطرح شده این است که هنوز تولیدکنندگان مواد دارویی نمی دانند ارزی که قرار است تخصیص داده شود دولتی یا نیمایی است؟
* برخی از تولیدکنندگان دارو معتقد هستند که اوج مشکلات صنعت داروی کشور از نیمه دوم آغاز شده است، بفرمایید چه نظری در این باره دارید و دلیل این مشکلات چیست؟
مشکلاتی که در نیمه دوم سال ۱۴۰۰ با آن روبه رو شدیم، نخست بی برنامگی در تخصیص ارز بود. به بیانی بهتر تکلیف مشخص نبود که ارز این مواد موثره داروسازی یا تولیدکنندگان، دولتی یا نیمایی خواهد بود.
چندین بار این لایحه به مجلس شورای اسلامی و هیات دولت رفت، اما برخی ها پیش دستی کردند و قبل از اینکه لایحه تصویب شود، بسیاری از مواد مذکور نیازمند ارز را با بها آزاد معرفی کردند.
این موضوع رخداد بدی بود، چون شرکت ها خود را با قیمت جدید ارز به روز رسانی نکرده بودند، دچار بحران نقدینگی و کمبود ارز توام با عدم واردات مواد ناشی از مشکلات مذکور شدند. این موضوع سبب شد که دارو گران و برخی از محصولات در داروخانه ها کاهش یابد.
از زمان آغاز به کار مدیران جدید سازمان غذا و دارو با گذشت شش ماه یک جلسه نتوانستیم داشته باشیم، این نشان می دهد که دوستان اهمیت ویژه برای تولید دارو داخلی و کاهش ارز بری قائل نیستند
* به عنوان دبیر سندیکای تولید کنندگان مواد دارویی بفرمایید چه انتظاری از وزارت بهداشت و دولت در سال آینده دارید تا قدری از مشکلاتی که به آن ها اشاره کردید کاسته شود؟
در سال ۱۴۰۱ انتظار شفافیت از سازمان غذا و دارو و دولت داریم، در تولید دارو دو صنف اصلی داریم؛ یک صنف سندیکای مواد موثره دارویی و بسته بندی و دیگری سندیکای صاحبان دارو انسانی در تولید است.
سال های اخیر مزین به شعار حمایت از تولید داخل با بیان مقام معظم رهبری هستند. ارتباط سازمان غذا و دارو باید با دو سندیکای مذکور قوی شود، سندیکا را به عنوان بازو تصمیم گیری و مشورتی خود داشته باشند.
از زمان آغاز به کار مدیران جدید سازمان غذا و دارو با گذشت شش ماه یک جلسه نتوانستیم داشته باشیم، این نشان می دهد که دوستان اهمیت ویژه برای تولید دارو و کاهش ارزی بری قائل نیستند.
زیرا سندیکا های مذکور نتوانستند با هیچ یک از مسئولان سازمان غذا و دارو جلسه داشته باشند. این مورد نگران کننده است، در دولت سیزدهم که شعار مردم محوری و حمایت های زیادی از سوی تولیدکنندگان داشتند. با تمام این مسائلی که به آن ها اشاره کردم باز هم امید داریم در سال ۱۴۰۱ اتفاقات بهتری رخ دهد و قدری از حجم مشکلاتی که پیش روی تولیدکنندگان است کاسته شود.
* چرا این مشکلات را اطلاع رسانی نکردید که شاید تغییری در بدنه دولت نسبت به سیاست های مذکور ایجاد شود؟
ترجیح دادیم با توجه به اینکه کشور روزهای حساسی می گذارند، ایجاد تنش نداشته باشیم و تولیدکنندگان با کمبود ارز و عدم صدای که شنیده نشده است، آبرو داری کردند.
ده ها نامه به سازمان و غذا و دارو زدیم که ارتباط حاصل نشد، این ارتباط با سندیکای ریشه دارو در کشور ضعیف شده، اطلاع رسانی نکردیم که مردم خیال شان راحت باشد تولیدکنندگان در کنار آن ها هستند. تولیدات را با تمام مشکلات ادامه می دهیم و اجازه کمبود و کاهش کیفیت را نمی دهیم.
نظر شما