طاهر خیری؛ بازار: سهم اقتصادی آذربایجان شرقی از منابع طبیعی و معدنی خدادادی چقدر است. براستی مردم استان از این ثروت الهی چقدر توانسته اند بهره مند شوند و یا اینکه با داشتن منابع بی شمار به رفاه برسند. این خطه از ایران از نظر تنوع معادن فلزی رنگین کمانی از معادن است به گونه ای که در معادن این خطه ۵۲ ماده معدنی شامل طلا، مس، منگنز،آهن کشف شده است.
واقعیت این است که در آذربایجان شرقی ۸ میلیارد تن ذخایر معدنی وجود دارد که ۵ میلیارد تن آن به نفلین سینیت و ۳ میلیارد هم به سایر معادن مانند آهک، گچ و سنگ های تزئینی اختصاص یافته است. این استان رتبه نخست ذخایر معدنی را در کشور دارا می باشد.۳۰ درصد مس کشور در این استان است. با وجود این همه ثروت خدادادی و ظرفیت های کم نظیر معدنی، آنچنان که باید به تغییری ملموس در سطح زندگی مردم و توسعه اقتصادی آذربایجان شرقی منجر نشده است.
چه اگر در این سالها به توسعه بخش معدن و فراوری محصولات معدنی از سوی مسئولان اجرایی استان اهمیت داده میشد اکنون شاهد بیکاری جوانان تحصیل کرده و مهاجرت آنان به استان های دیگر نبودیم.
آذربایجان شرقی بر روی کمربند جهانی ذخایر مس قرار دارد و یک درصد ذخایر مس دنیا را در خود جای داده است. مجتمع مس سونگون به عنوان قلب تپنده صنایع مس آذربایجان و دومین معدن مس کشورمان بیش از یک میلیارد تن ذخیره مس شناسایی شده دارد. سالانه ۳۰۰ هزار تن کنسانتره مس در سونگون تولید می‌شود اما این فرآورده یا راهی هرمزگان برای صادرات می شود و یا میهمان کرمان است برای تبدیل شدن به مس کاتد.
متاسفانه طی این سالها خام فروشی صورت گرفته و مسئولان نیز مانع از خام فروشی نشده اند، حتی حساب های بانکی مجتمع مس سونگون به بانک های استان منتقل نشده است
مس سونگون مانند نفت برای توسعه استان اهمیت بالایی دارد. متاسفانه طی این سالها خام فروشی صورت گرفته و مسئولان نیز مانع از خام فروشی نشده اند. حتی حساب های بانکی این مجتمع به بانک های استان منتقل نشده است. این مطالبه قانونی و حق مردم آذربایجان شرقی است که از برکات این ذخایر ارزشمند بهره ببرند.
در کنار مجتمع معدنی مس سونگون، تنها معدن نفلین سینیت کشور با ظرفیت ۳۰ میلیارد تن که برای تولید پودر آلومینیا به عنوان ماده اصلی تولید فلز راهبردی آلومینیم در شهرستان سراب واقع است. پروژه ای مهم و استراتژیک برای استان که کلنگ اجرای آن ۲۵ سال پیش به زمین زده شد اما به دلایلی تا سال ۹۷ اجرایی نشد. آرزویی دیرینه که به نظر می رسد در مسیر برآورده شدن قرار گرفته است.
فرآوری و ایجاد ارزش افزوده بالا برای مواد معدنی و تبدیل آن به صنایع فلزی در استان باید با جدیت پیگیری شود. در استان فناوری برای فرآوری انواع مواد معدنی به شکل امروزی تقریبا وجود ندارد.کارخانه های موجود قدیمی هم رفته رفته تعطیل شده اند چون تقریبا تمامی آنها متعلق به بخش خصوصی است و آنها توان ادامه کار با سرمایه محدود را ندارند.
واقعیتی تلخ که مواد معدنی این سرمایه های ملی به قیمت ارزان از کشور خارج و بعد از فرآوری با دهها برابر قیمت به کشور وارد می شود.
نظر شما