شرکت دانش بنیان «ارتباط سازان پیشرو تک نما» تولید کننده انواع دربازکن و آیفون های تصویری دیجیتال در البرز است، که توانسته با تولید و ارائه محصولات باکیفیت نه تنها در داخل کشور برای خود جا بازکند، بلکه توانسته تا حد زیادی در ترکیه نیز طرفداران زیادی برای خود پیدا کند.
گفتگوی خبرنگار بازار با رئیس هیات مدیره شرکت (ارتباط سازان پیشرو تک نما) را با هم می خوانیم.
*از سبقه فعالیت شرکت تک نما بگویید.
شرکت تک نما تولید انواع در بازکن های دیجیتال تصویری را از سال ۸۶ آغاز کرد و در حال حاضر با حدود ۱۳۰ نفر شاغل در این مجموعه با امکانات کاملا مکانیزه، ماشین آلات تمام مکانیزه و مونتاژ الکترونیکی، صفر تا صد مونتاژ قطعات الکترونیک را در این مجموعه انجام می دهد.
یکی از افتخارات این مجموعه طراحی و دیزاین و دانش عمومی محصولات هست که به طور کامل تمامی محصولات در همین مجموعه طراحی شده و الان در حال تولید است.
*در بحث رقابت با محصولات خارجی وضعیت شما به چه صورت است؟
«تک نما» اولین و تنها آیفون دیجیتالی است که در ایران تولید می شود یکی از قابلیت‌های این آیفون این است که حجم سیم کشی را در ساختمان ها ۸۰ درصد کاهش می دهد و دیگر احتیاجی نیست که از هر واحد یک کابل از روی پنل به جلوی در بیاید.
تمام واحد ها با هفت رشته سیم به طور مشترک به هم متصل می شوند. هر پنل تا ۲۵۰ واحد را به هم متصل می کند. در نهایت این ویژگی ها باعث شده که هم کاهش هزینه سیم کشی را داشته باشیم و هم دیجیتالی بودنش موجب شده کیفیت صدا و تصویر در واحد یک طبقه اول با واحد ۲۰ طبقه بیستم کاملاً یکسان باشد و همین ویژگی طرفداران بسیاری برای این محصول ایجاد کرده است. تا جاییکه ما در ترکیه توانستیم این محصول را خیلی خوب عرضه کنیم و حدود شش هزار واحد از این محصول را از طریق دفتر نمایندگی مان در ترکیه عرضه کردیم.
تک نما که بسیار مورد پسند شرکت های سازنده ترک قرار گرفت، در دو شهرک ترکیه که هرکدام برجهای ۲۰ طبقه و ۲۰۰ واحدی دارند، آیفون های ما نصب شد و از این محصول و کارآیی آن خیلی راضی بودند. در استانبول، کایسری، ازمیر، قاضی انتب و برخی دیگر از شهرهای ترکیه نیز به طور پراکنده فروش و نصب محصول تک نما را داشتیم. که این بیانگر کیفیت محصول ماست. همچنین قیمت محصول ما طوری بود که به خط تولید ۶ هزار واحد در سال رسیدیم.
*در حال حاضر و پس از شیوع کرونا این روند ادامه داشته است؟
خیر، متاسفانه به دلیل شیوع کرونا و مشکلاتی که در برخی شرکت‌های سازنده به وجود آمد و فعالیتشان تعطیل شد، کار ما هم آنجا متوقف شد و به ناچار آن شرکت تعطیل شد. اگر مجدداً بخواهیم بعد از رفع مشکلات دوباره استارت بزنیم باید ببینیم چه کار می‌توانیم بکنیم.
*تغییرات و جهشی که در سیستم آیفون ها در سالهای اخیر وجود داشت، نیاز به یک R&D قوی دارد آیا شما در شرکت چنین تیمی را دارید؟
شرکت تک نما یک شرکت دانش بنیان هست و گواهی دانش بنیان و آر. ان. دی دارد. در این واحد تحقیقی تک نما حدود ۶ مهندس مستقر هستند شامل «مهندس طراح و معمار محصول، مهندس نرم افزار و سخت افزار» که کارشان طراحی بدنه و ظاهر محصولات است. سپس برای قالب سازی و اجرای کارهای الکترونیک می رود. در مجموع از صفر تا نقطه ۱۰۰ تولید محصول ما، داخل خود شرکت انجام می‌شود.
*رقبای خارجی تان چه کشور هایی هستند و آیا توانستید رقابت صحیح به غیر از ترکیه با کشور دیگری داشته باشید؟
عمده محصولات ما به ترکیه صادر و حتی از ترکیه به عربستان صادر شد. البته در این پروسه آن شرکتی که محصولات مارا به عربستان می فرستاد، کل بسته بندی را عوض کرد و نام ترک روی محصول گذاشت و به عربستان صادر کرد. ما این روند را در دبی هم داشتیم و این کار به دلیل این است که اگر عربستانی ها بفهمند برای ایران است نمی خرند. ما این مشکلات مناسباتی را داریم و باید مناسباتمان در دنیا قوی شود تا بتوانیم مستقیم صادرات داشته باشیم.
*با توجه به وارداتی بودن برخی قطعات برای تولید آیفون های تصویری، برای واردات آیا مشکل ندارید؟
برخی قطعات مورد نیاز برای ساخت آیفون تصویری «مانند آی سی، خازن و غیره» به هیچ عنوان در ایران تولید نمی شود و باید وارد کرد. برخی از قطعات «های تک» به دلیل وارداتی و گران بودن آن، کارخانه ها آن را تیراژی تولید می کنند. به عنوان مثال ما از دوربین برای آیفون تصویری سالی ۱۰۰ هزار عدد مصرف می کنیم. این در حالی است که شرکت تولید کننده آن روزی یک میلیون تا پنج میلیون تولید و عرضه می کند. پس ما نمی توانیم آن را تولید کنیم چرا که مقرون به صرفه نیست. این نوع محصولات به دلیل تیراژی ودن رقابتی هستند و نه فقط ایران تولید ندارد بلکه در کل دنیا فقط ۵ کشور که داراس صنعت آن هستند، تولید می کنند.
غیر از این قطعات که وارد می کنیم، مابقی تولید محصول طراحی خودمان است. قاب بدنه، کارتون، تزریق پلاستیک، برخی از سیم و اتصالات، ترانس منبع تغذیه، سوئیچ ها و غیره در داخل تولید می شود.
*دلار چه تاثیری روی کار شما گذاشت؟
افزایش قیمت دلار روی محصول تاییدیه ما ۸۰ درصد اثر داشت یعنی اگر دلار ۱۰۰ تومان گران شد محصول ما ۸۰ تومان گران می شود. بعد از یک مدت تولید کننده های داخلی که به ما خدمات می دادند کم‌کم جنس شان را گران کردند و در نهایت هزینه ها و قیمت ما همان ۱۰۰ تومان افزایش یافت.
*تفاوت قیمت این محصول با دو سال پیش آن چقدر است؟
یک موضوعی است که خیلی جالب است و نشان می‌دهد که ارزش افزوده تولید داخلی چقدر می تواند موثر باشد اینکه روزی که ما اولین استارت تولید آیفون را زدیم محصول «سه و نیم اینچ» ما هر دستگاه ۱۴۰ هزار تومان تولید می شد. حدود سال ۸۶ رقبای ما این محصول را در بازار ۱۴۰ هزار تومان می‌فروختند. ما که وارد بازار شدیم همان سه و نیم را توانستیم با قیمت ۱۱۰ هزار تومان به بازار عرضه کنیم آن زمان دلار ۱۰۰۰ تومان بود یعنی محصول ۱۱۰ دلار فروخته می شد.
در حال حاضر ما آن محصول را از دور خارج کردیم و پایین ترین محصول ما ۴.۳ اینچ است که اصطلاحاً در بازار به آن ۵ اینچ می گویند. این محصول از لحاظ کیفیت ظاهر و امکانات از محصول اولیه مان بهتر است و در حال حاضر با یک میلیون و صدهزارتومان به دست مصرف کننده می رسد.
آن زمان محصول ۱۱۰ هزار تومان و ۱۱۰ دلار بود الان یک میلیون و ۱۰۰ هزار تومان است. امروز یک محصول بهتر و با محاسبه دلاری با یک سوم قیمت آن محصول عرضه می شود. مطمئناً کیفیت و رقابت پذیری اش بیشتر شده است.
در واقع گران شدن دلار برای صادرات خوب است چرا که محصولمان هم قیمت و هم کیفیت مناسبی دارد؛ مشروط بر اینکه مناسباتش فراهم شود ارزش افزوده که من تولید کننده داخلی الان ایجاد کردم این است، محصولی که ۱۱۰ دلار بود را با تمام افزایش هزینه‌ها و قیمت ها به ۳۵ دلار با کیفیت بالاتر و کارایی بالاتر رساندم
در واقع گران شدن دلار برای صادرات خوب است چرا که محصولمان هم قیمت و هم کیفیت مناسبی دارد. مشروط بر اینکه مناسباتش فراهم شود. ارزش افزوده که من تولید کننده داخلی الان ایجاد کردم است، محصولی که ۱۱۰ دلار بود را با تمام افزایش هزینه‌ها و قیمت ها به ۳۵ دلار با کیفیت بالاتر و کارایی بالاتر رساندم.
کالاها در حقیقت نسبت به ۱۰-۸ سال گذشته ارزان‌تر شده، همانطور که حقوق کارمند و دستمزدها کمتر شده است. اما ما کوچکتر می شویم. در نهایت قدرت رقابت ما در دنیا بیشتر شده یعنی ما در داخل زجر را می‌کشیم کارمند و کارگر حقوق کمتر می گیرند من کالای ارزان تر با کیفیت بالاتر تولید می کننم اما به دلیل نداشتن مناسبات درست سیاسی یا اقتصادی و به خاطر تحریم نمی‌توانیم صادر کنیم. یعنی تولیدکننده زجر را می کشد، هزینه را می دهد ولی حاصلی ندارد.
در این شرایط چین توانست در دنیا رقابت کند و ما درست در این نقطه فرصت را از دست می دهیم. الان که با یک سوم قیمت و بهترین کیفیت و با این فشارها تولید داریم، وقتش است که تعاملات بالا برود تا کالاهای ما دنیا را بگیرد.
*راهکار پیشنهادی شما در بحث صادرات و محصول خودتان چیست؟
دو موضوع مطرح است، یکی اینکه ما می‌توانیم در قالب برند کار بکنیم محصولات مان با یک برند در دنیا عرضه شود حالا این برند خیلی مهم است زیرا شرکت های ما آنقدر بزرگ نیستند که بتوانیم رقابت بکنیم. برای مثال ال جی به تنهایی وقتی از کره وارد دنیا می شود حرف برای گفتن دارند ولی هیچکدام از تولیدکننده‌های ما آنقدر بزرگ نیستند که اگر مناسبات هم برقرار باشد به تنهایی وارد شوند و حرف برای گفتن داشته باشند. پس دولت باید برندسازی بکند برای مثال صاایران یک برند است. حالا دولتی هم باشد کل محصولات الکترونیکی و دیجیتالی با یک برند در دنیا عرضه می‌شود. یا مواد غذایی ما تحت یک برند در دنیا معرفی و عرضه شود.
واقعیت این است که در کل دستگاه های دولتی در حال حاضر سعی می کنند و با ما خوب همکاری کنند حمایت هم می‌کنند اما مشکل قوانین حاکمی است که آنها را باید اجرا کنند
*در مسیر تولید و صادرات کدام دستگاه ها مانع تراشی می کنند؟
واقعیت این است که در کل دستگاه های دولتی در حال حاضر سعی می کنند و با ما خوب همکاری می کنند حمایت هم می‌کنند. اما مشکل قوانین حاکمی است که آنها را باید اجرا کنند. این قوانین باید اصلاح شود. خودِ دستگاه سعیش را می کند، بانک ها سعی شان را می کنند و مشتری اگر مشتری خوبی باشد و پولش را بدهد سعی می کنند وامش را بدهند. اما مشکلاتی وجود دارد، به عنوان مثال منِ تولید کننده امروز برای اینکه شرکت تک نما توان تولید داشته باشد از پایان آذرماه تا اردیبهشت باید ۳۰ میلیارد تومان پول به خارج از کشور حواله کنم تا مواد اولیه ام بیاید. در حال حاضر تا دلتان بخواهد چک دارم. چک محصولاتی که فروخته ام و هیچ بانکی حاضر نیست سریع و به موقع برای وصول چک عمل کند. طی مراحل و اجرای قانون باعث می شود تا تولید کننده فرصت هایش را از دست بدهد. از طرفی به تعطیلی چینی ها می خوریم و به دلیل نرسیدن به موقع مواد اولیه کارگاه و تولید تعطیل می شود.
ما هیچ بدهی معوقه یا مشکل مالیات و غیره نداریم و هر کاری را به موقع و در اسرع وقت انجام می دهیم اما قانون کارشناسی بانک ها و بروکراسی شان باعث اختلال در روند و امور تولید می شود.
قوانین در تمام دنیا هست من در ترکیه هم کار کردم. واقعیت این است که منِ تولید کننده خودم باید بتوانم کار خوب ارائه دهم که خریدار داشته باشد و بتوانم مالیات هم پرداخت کنم. دولت وظیفه ای برای انجام کارهای شخصی تولید کننده ندارد. اما در این مسیر دولت باید قوانینی را اصلاح کند. به عنوان مثال اگر قرار است وام بدهند واقعاً نگاه کنند به رزومه یک شرکت، مدتی که کار کرده و سوابقی که دارد، تعداد پرسنلی که دارد گردش مالی که دارد. دلیلی ندارد ضوابط را برای همه یک جور ببینند.
اگر می‌خواهید منابع مالی را در بانک حفظ بکنید خب مشتری را هم باید در نظر بگیرید مشتری با مشتری تفاوت دارد این یک نمونه از مشکلات است که همه را یکسان نگاه می کند. برای مثال کسی که می‌خواهد ۱۰۰ میلیون تومان وام بگیرد پروسه کارشناسی اش ۲ ماه طول می کشد برای من هم که باید جواب حقوق ۱۵۰ نفر را بدهم دو ماه طول می‌کشد.
در این بین متقاضی دیگر شاید آن ۱۰۰ میلیون تومان را می خواهد برای تنوع یخچال خریده و در خانه اش بگذارد. مسئولیت اجتماعی من کجا و مسئولیت اجتماعی آن شخص کجا؟ وقتی تولید کننده یک مسئولیتی را با جان و دل به عهده گرفته و باید پاسخگو باشد، اگر دولت تولید کننده را شریک کار خود می داند باید نگاهش فرق بکند.
با این شرایط اگر بحث عشق و علاقه به تولید و احساس مسئولیت مدنی نبود اصلا دلیلی ندارد که مشغول کار تولید باشم. چرا که نه برداشت و نه درآمد و سود قابل توجهی داریم و در واقع خود را اسیر می کنیم. واقعیت این است که در کل دستگاه های دولتی در حال حاضر سعی می کنند و با ما خوب همکاری می کنند حمایت هم می‌کنند. اما مشکل قوانین حاکمی است که آنها را باید اجرا کنند.
نظر شما