۷ تیر ۱۴۰۰ - ۱۷:۳۱
مزیت‌های آذربایجان شرقی برای توسعه استانی
یادداشت؛

مزیت‌های آذربایجان شرقی برای توسعه استانی

تبریز- در برنامه ریزی برای توسعه آذربایجان شرقی باید سندی راهبردی ارائه کرد که در آن قابلیت ها، محدودیت ها و تنگناهای توسعه استان در بازه های زمانی کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت تبیین شود.

محمد کلامی*؛ بازار: برنامه ریزی هسته های کلیدی به دنبال استفاده از منابع مالی، فیزیکی و اجرایی و همچنین سرمایه های اجتماعی ، انسانی و نهادین است، هدف آن حل مشکلات اصلی و شکل دهی قطب های خط دهنده است.

هسته های کلیدی منبع اصلی ایجاد نهضت توانمند سازی و کارآفرینی در سایر بخش ها و حوزه های مختلف است. مثلاً

کره : صنایع الکترونیک ، خودرو و فولاد.

سنگاپور : خدمات مدرن مالی

ترکیه :  گردشگری و نساجی

هند و مالزی : IT

در برنامه ریزی برای استان آذربایجان شرقی باید سندی راهبردی ارائه نمود که در آن قابلیت ها ، محدودیت ها و تنگناهای توسعه استان اصلی ترین جهت گیری ها در زمینه جمعیت و نیروی انسانی ، منابع طبیعی ، زیربناها و فعالیت های اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی و هدفهای کمی و کیفی بلندمدت و میان مدت توسعه استان را در چارچوب راهبردهای کلان برنامه پنجم (برای سال بعد برنامه ششم) و سند مالی آمایش سرزمین و طرح های توسعه و عمران و اسناد ملی توسعه بخش تبیین کند.

در این راستا برای برنامه ریزی توسعه برای آذربایجان شرقی قابلیت های زیر را باید در نظر گرفت:

۱- برخورداری از مرز مشترک با کشورهای آذربایجان، ارمنستان و جمهوری خودمختار نخجوان و قرارگرفتن در کریدورهای بین المللی حمل و نقل

۲- موقعیت ویژه شهر تبریز به عنوان مرکزیت تجاری و خدمات برتر در سطح ملی و فراملی

۳- وجود معادن غنی و فراهم بودن زمینه توسعه بهره برداری از آنها و ایجاد صنایع وابسته بویژه مس و آلومینیوم

۴- برخورداری از مراکز آموزش و تحقیقاتی و درمانی تخصصی و فوق تخصصی و نیروی انسانی متخصص و کارآمد

۵-  برخورداری از صنایع مادر نسبتاً پیشرفته، شهرک فناوری قطعات خودرو

۶-  بهره مندی از قابلیت صنایع دستی بویژه فرش، گلیم، ورنی و کفش

۷-  وجود قابلیت های توسعه گردشگری در زمینه تاریخی، فرهنگی و طبیعی و ورزشی بین المللی

۸-  بالا بودن سهم بخش خصوصی در فعالیتهای اقتصادی با توجه به فراهم بودن بستر مناسب در سرمایه گذاری

همچنین عمده ترین تنگناها و محدودیت های توسعه استان عبارتند از:

۱- ضعف زیرساختهای کشاورزی ، کوچک مقیاس بودن زمینهای کشاورزی ، پایین بودن سطح فناوری در تولیدات کشاورزی

۲- نبود استراتژی توسعه صنعتی ، کمبود صنایع تبدیلی و فرآوری محصولات باغی

۳- فرسودگی ماشین آلات و تکنولوژی پایین تولید در بخش صنعت و معدن (به ویژه در واحدهای بزرگ)

۴- ناکافی و به روز نبودن ناوگان و شبکه های ریلی و جاده ای استان

۵- وجود اقلیم سرد و زمستانی و طولانی بودن دوره یخ بندان

۶- عدم توجه به قابلیتهای استان در توسعه صنعتی به دلیل نداشتن استراتژی توسعه صنعتی کشور

*عضو هیات علمی دانشگاه و کارشناس اقتصادی

کد خبر: ۹۶٬۰۹۰

اخبار مرتبط

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha