تراشه بی سیمی پایش اکسیژن خون با قابلیت کاشت در بافت های زنده رونمایی شد

به گزارش بازار به نقل از سایت «www.slashgear .com » دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا از طراحی و تولید یک قطعه بسیار کوچک برای پایش اکسیژن خون در سطح بافت های ارگان های پیوندی و سایر اعضاء بدن  در بیماران خبر دادند؛ این تراشه بسیار ریز کاملا بی سیمی است و قادر است اکسیژن را در بافت های عمیق اندازه گیری کند؛ تراشه فوق دارای ابعاد کوچکتر از یک سانتی متر است و از طریق امواج Ultrasound منبع انرژی خود را تغذیه می کند و به صورت موقت در زیر بافت های ارگان ها، کاشت و ایمپلنت می گردد.

دانشمندان معتقد هستند این تراشه بسیار ریز می تواند در ابعاد بسیار گسترده میزان اکسیژن را در بافت های ارگان های بیماران قلبی و عضو های پیوندی را در کمترین زمان ممکن پایش کند و از طریق سیگنال های هشدار دهنده، پزشکان  و افراد مربوطه را مطلع کند تا از هرگونه اختلال پیشگیری گردد.

این دانشمندان روش جدید را انقلابی عظیم در جراحی های پیوند اعضاء عنوان کردند و بر این باور هستند که سرعت ارزیابی این تراشه ۸۰ برابر سریعتر از روش های رایج امروزی است چرا که در حال حاضر برای اندازه گیری اکسیژن رسانی به بافت ها از تصویرسازی تشدید مغناطیسی استفاده می شود که بسیار وقت گیر بوده و نتایج آن در زمان حال مشخص نمی شود.

گفتنی است، این قطعه هوشمند با همکاری پزشکان و محققین دانشگاه کالیفرنیا و سانفرانسیسکو  طراحی شده است و دارای قابلیت های دیگری از جمله حسگر های ردیابی نشانه های حیاتی، دی اکسید کربن و PH بافتها است که از جمله مولفه های مهم برای دریافت و حفظ ارگان های پیوندی در بیماران است  و با ایجاد اختلال در هرکدام از این گزینه ها امکان عدم پذیرش عضو افزایش خواهد یافت.

حسگرهای به کار رفته شده در این تراشه از تکنولوژی التراسوند و مدارهای یکپارچه بهره گرفته است که قادرند تمامی اطلاعات دریافتی از سوی ارگان ها را جمع آوری کند و به سرعت به پلتفرم های  کنترل کننده انتقال دهد؛ این پلتفرمهای کنترل کننده بخش بزرگی از این پروژه را در بر می گیرند که به صورت شبانه روزی به تحلیل و ارزیابی اطلاعات دریافتی از طریق تراشه می پردازند.

علاوه بر حسگرهای نام برده، در درون این ایمپلنت یک فیلم حساس به اکسیژن یک میکرو ال ای دی و یک فیلتر نوری تعبیه شده اند  که با کمک هم می توانند سطح اکسیژن رسانی در بافتهای اطراف خود را اندازه بگیرند و سپس تمامی سیگنال های الکترونیکی  را از طریق کریستال های paisano _ crystal در  مدارهای یکپارچه به امواج التراسوند تبدیل کنند که حاوی مهم ترین اطلاعات یک بافت زنده در زمان واقعی می باشند.

این تراشه قادر است برای مدت زمان های بسیار طولانی درون بافت باقی بماند و تا عمق ۴.۵ و ۳ میلی متری بافت ها کاشت شود؛ پس از اتمام ماموریت و اطمینان از وضعیت نرمال تراشه با یک جراحی بساز کوچک خارج خواهد شد و برای ماموریت بعدی کانفیگ سازی می گردد.

البته محققین دانشگاه کالیفرنیا قصد دارند طول عمر این تراشه را افزایش داده و همچنین عملکردهای دیگری را به قابلیت های آن اضافه کنند تا علاوه بر بیماران پیوندی در سایر بیماری ها که نیازمند سنجش های مداوم هستند، نیز مورد استفاده قرار گیرد.