بازار، تهمینه غمخوار - با ظهور و شیوع بیماری حاصل از ویروس کرونا در چین، بسیاری از کشورهای آسیای جنوب شرقی کم کم دست به کار شدند تا اقداماتی را در جهت مهار و کنترل این بیماری انجام دهند. برخی وزیران این منطقه به طرز عجیبی سعی در کاهش شدت گستردگی این ویروس کردند و یا پیشنهادات عمومی داروهایی را برای مقابله با آن ارائه دادند در حالی که هنوز واکسن و داروی ریشه کن کردن این ویروس چسبنده پیدا نشده است.
بسیاری از کشورهای جنوب شرقی آسیا در ابتدا یک تصمیم غیر منطقی گرفتند و شاید از ترس خشم چین و وابستگی شدید آن به گردشگری، کمک ها و سرمایه گذاری در چین، همه ارتباطات مرزی را به طور کامل قطع نکردند.
اما برخی دیگر به تازگی واکنش هایی را نشان داده اند. مثلا سنگاپور، ثروتمندترین کشور در منطقه با کمال تعجب به شیوع این ویروس واکنش نشان داد و تایلند نسبت به سایر کشورها از ابتدا مؤثرتر و واکنش پذیرتر بود و موجب شد تا بقیه کشورها تقویت دفاعی خود را آغاز کنند.
هفته گذشته رئیس بانک مرکزی تایلند گفته بود به دلیل شیوع ویروس کرونا این بانک انتظار دارد رشد اقتصادی در سال ۲۰۲۰ رقمی کمتر از دو درصد باشد. انتظار می‌رود تایلند در سال جاری ۳۷ میلیون گردشگر را جذب کند که تقریبا دو میلیون نفر کمتر از رقم ثبت شده در سال قبل است. صادرات نیز احتمالا با کاهش پنج درصدی که آن هم مربوط به چین است، مواجه خواهد شد.
هر کشوری در این منطقه آسیب پذیر است. اما کشورهایی که سفرهای بیشتری به چین دارند بیشتر در معرض هراس از بیماری هستند
دیگر کشورهای منطقه محتاطانه عمل کردند و از انجام اقدامات جدی تر و سخت گیرانه ای که ممکن است چین را با محدود کردن روابط دو جانبه تهدید کند، خودداری کردند. از جمله اقدام رئیس جمهور فیلیپین که در مورد لغو سفرهای هوایی به چین خیلی سخت گیرانه عمل نکرده است.
با این وجود بیشتر ایالت های جنوب شرقی آسیا آمادگی زیادی ندارند. کشورهایی مانند کامبوج، لائوس، میانمار و فیلیپین از سیستم بهداشت عمومی بسیار ضعیفی برخوردار هستند و توانایی بسیار محدودی برای پاسخ به شیوع این بیماری کشنده دارند.
دولت فیلیپین به دلیل کاهش بودجه سلامتی خود برای سال ۲۰۲۰ و همچنین شرایط وحشتناک بیمارستان هایی که مورد پذیرش بیماران کرونایی قرار گرفته اند، مورد انتقاد قرار گرفته است.
حاکمیت استبدادی این کشورها و حساسیت به شفافیت در سیاست های عمومی از جمله این دلایل هستند. نخست وزیر کامبوج نیز در همان ابتدای شیوع گسترده این بیماری ادعا کرد که هیچ گونه علائم بیماری ناشی از ویروس کرونای چینی در کشورش مشاهده نشده در حالی که این امر غیرممکن است.
کامبوج و لائوس تلاش می کنند تا حتی بدون تهدید شیوع ویروس کرونا خدمات خود را به مردم ارائه دهند. اگر یک بیماری همه گیر بزرگ رخ دهد، سیستم های بهداشتی وارد عمل می شوند
پس از آن در هفته گذشته این مقام کامبوجی تصمیم سرنوشت ساز دیگری گرفت. هان سن موافقت کرد که مسافران کشتی آمریکایی وستردام در این کشور پیاده شوند زیرا پنج کشور از ورود این کشتی به آب‌های خود و پیاده شدن مسافران آن ممانعت کرده بودند زیرا آن ها نگران بودند مسافران این کشتی ممکن است مبتلا به ویروس کرونا باشند.
هان سن روابط کشورش با چین را نزدیک‌تر کرده و با این اقدام به ظاهر دوستانه موجب شده تا پکن کمک‌ها و وام‌های چند میلیارد دلاری را برای انجام پروژه‌های زیرساختی در کامبوج تامین کند و در مقابل انتقادات غرب در کنار کامبوج بایستد زیرا این کشور از سال ۲۰۱۷ با امریکا اختلاف داشته است.
ترامپ که همیشه به دنبال کسب منافعی برای امریکا می باشد از کشور زیبای کامبوج به خاطر اجازه ورود به کشتی کروز وستردام در بندر خود تشکر کرد و اظهار کرد که آمریکا هرگز حسن نیت آن ها را فراموش نخواهد کرد.
متأسفانه، همانطور که نیویورک تایمز گزارش داده، فقط ۲۰ نفر از ۲۲۵۷ مسافر در عرشه کشتی قبل از عزیمت آزمایش شده اند. بعدا مشخص شد که یک نفر مبتلا به این ویروس بوده و در آن زمان بسیاری از مسافران به مقصد دیگری در سراسر جهان سفر کرده بودند. بنابراین ممکن است تعداد زیادی از آن ها آلوده به این ویروس مرگبار شده باشند و آن را در سراسر دنیا گسترش داده باشند.
مدیر اجرایی برنامه فوریت های سلامت در سازمان بهداشت جهانی در همین رابطه اظهار کرده که چین دارای سیستم مراقبت های بهداشتی پیشرفته است و می تواند چنین مراقبت های فشرده ای را برای بسیاری از افراد انجام دهد. اما نگرانی ها پیرامون کشورهایی است که سیستم بهداشتی ضعیف تری دارند و قادر به پاسخگویی در برابر این بیماری نیستند.
بر اساس گزارشات، بیش از ۱۶۰ مورد در هند، تایلند، نپال، سریلانکا، کامبوج، فیلیپین، ویتنام، مالزی و سنگاپور از مبتلایان به این ویروس مشاهده شده که تعداد بیشماری از بیماران، با تجهیزات ناکافی بهداشت و درمان روبرو شده و امکانات کافی برای ارائه مراقبت های ویژه وجود ندارد. بیشتر نگرانی ها پیرامون این مسئله است.
حتی کشورهایی که سیستم های بهداشتی قوی تری از قبیل هند دارند، از نظر کیفیت و دسترسی به این خدمات از جمله ظرفیت ضعیف در مناطق روستایی با مشکلاتی روبرو شده اند.
کارشناسان بیماری های عفونی معتقدند که تعداد مواردی که قبلاً در جنوب شرقی آسیا شناخته شده احتمالاً منعکس کننده شیوع واقعی این بیماری نیست، زیرا سیستم های بهداشت عمومی ضعیفی در این منطقه وجود دارد و افراد مبتلا به این بیماری می توانند در ابتدا بدون هیچ نشانه ای باشند.
با توجه به ارتباطات گسترده تجاری و گردشگری این منطقه با چین، احتمالاً این منطقه مکان بعدی برای تعداد مبتلایان به این ویروس خواهد بود. در صورت گسترش ویروس در این منطقه، ایالت های جنوب شرقی آسیا به کمک گسترده ای جامعه بین المللی نیاز دارند.
نظر شما