مرتضی یوسفی طهارم:هر روزه هزاران یاداشت، مقاله وهشدار در زمینه های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و در مورد تبعات اجرا و عدم انجام اقدامی نوشته و منتشر میشود .تبعات عدم کنترل نقدینگی، تبعات بی توجهی به نظر مردم، تبعات عدم کنترل قیمت ها، تبعات اجری سهمیه بندی بنزین، تبعات عدم پیوستن به کنوانسیون های جهانی، تبعات تحریم ها، تبعات عدم کنترل مرزها، تبعات ... و اکنون رسیدم به تبعات دست دادن و روبوسی ، ما اینقدر تبعات شنیده، خواندیم و دیده ایم که گویا نسبت به تبعات اقداماتی که حتی به مرگ منجر میشود دیگر حساسیتی نداریم ، در واقع ما تبعات زده شده‌ایم .
در مدیریت گزاره ای وجود دارد که من به آن باور دارم "وظیفه مدیران حساس کردن است "
بسیاری درست و یا غلط بودن، خوب و یا بد بودن، مناسب یا ارجح بودن امور را میداند، ولی مشکل آنجاست که در مورد آنها حساس نیستند و اگر در مورد موضوعی حساس نباشیم اقدامی انجام نخواهیم داد
بنظر میرسد برخی مدیریت را در ایران وارونه فهمیده‌اند و وظیفه شان بی حس کردن مردمان است. و از خود نیز حساسیت زدایی کر ده اند زیرا آنها نسبت هشدار ها و نصایح هیچ حساسیتی ندارند و همچنان به سبک، روش و شیوهای گذشته ادامه میدهند.
امیدوارم این بار خودمان در مورد ویروس کرونا و سرنوشت خودمان و جامعه مان حساس باشیم و این حساسیت را در طنز و لطیفه خلاصه نکنیم ودر رعایت مسایل بهداشتی و پرهیز از برخی عادات و رسوم اجتماعی که به انتشار ویروس کمک میکند پیشقدم باشیم و تبعات آن را جدی بگیریم و در مقابل کسانی که حساسیت زدایی میکنند خود را واکسینه کنیم با این توجه که افراط در حساسیت نیز کم خطر نخواهد بود .
نظر شما