بازار؛ گروه بین الملل: اخیرا سایت تحلیلی نشنال اینترست مقاله ای با قلم «جیسون بارتلت» با عنوان «چگونه تحریم های خشن آمریکا، ایران و ونزوئلا را به آغوش چین و روسیه انداخت؟» منتشر نموده است. ترجمه متن مقاله در ادامه می آید.
در طی چهار سال گذشته، تحریم های سنگین ایالات متحده آمریکا، ایران و ونزوئلا را بیش از پیش به آغوش رقبای آمریکا، یعنی چین و روسیه رانده است. چین و روسیه می خواهند با فراهم آوردن مسیرهای اقتصادی، فن آوری های پیشرفته و برنامه های آموزش نظامی به تهران و کاراکاس، تحریم های ایالات متحده را خنثی سازند. هرچند با گسترش همه گیری ویروس کرونا، چین و روسیه به دلیل وابستگی شدید ایران و ونزوئلا به کمک آنها، بیشتر از همیشه درگیر مشکلات منطقه ای و جغرافیایی این دو کشور شده اند.
درست است که مشکلات اقتصادی تشدید شده ونزوئلا و ایران می توانند در اقتصاد چین و روسیه مشکل و چالشی نو ایجاد کنند، اما در عین حال کمک رسانی های این دو کشور، یک اهرم سیاسی جغرافیایی و حصاری بزرگتر در برابر ایالات متحده و تحریم های آن است.
براساس گزارش برنامه جهانی غذا، حدود یک سوم جمعیت کشور ونزوئلا دچار عدم امنیت غذایی و کمبود غذا هستند. عامل سقوط اقتصادی این کشور، مدیریت ضعیف و نامناسب و تورم های شدید اقتصادی است اما تحریم های یک طرفه آمریکا شرایط را سخت تر کرده است.
درکنار کمک های اقتصادی و قراردادهای نظامی، روسیه به دنبال نفوذ بیشتری در ونزوئلا است.
ایران نیز زیر فشار تحریم های سنگین آمریکا بدنبال حمایت روسیه و چین است، بعنوان مثال، توافقی ۲۵ ساله بین پکن و تهران صورت گرفته است که شامل سرمایه گذاری ۲۸۰ میلیارد دلاری چین در صنایع پتروشیمی و نفت و گاز ایران و پیشرفت ۱۲۰ میلیارد دلاری سازمان و صنعت حمل و نقل ایران است.
در ادامه تهران توافقی نظامی دو طرفه با مسکو دارد، هرچند اعداد و ارقام این توافق گزارش نشده اما ایران به بمب افکن ها، جنگنده ها و هواپیما های باربری روسیه و چین مجوز پرواز نامحدود به پایگاه های هوایی ایران را داده است و ظاهرا تهران به شکلی سالانه به همراه ارتش روسیه و چین رزمایش نظامی را برگزار می کند.
حتی اگر اخبار بخش نظامی این توافق ها صحت نداشته باشد، هرگونه پیمان ۲۵ ساله بین ایران و کشورهایی مانند چین و روسیه، تاثیری عمیق بر روی سیاست تحریم ها و امنیت ملی آمریکا می گذارد.
با شکست کارزار فشار حداکثری ۴ ساله در ایجاد هرگونه تغییر رویه، سیاست گذاران و تصمیم سازان ایالات متحده باید به دنبال راه های ثانویه برای رسیدن به اهداف سیاست خارجی خود با تهران و کاراکاس باشند.
با روی کار آمدن دولت بایدن، احتمال حمایت از برنامه جهانی غذا، یونیسف، نجات کودکان و دیگر برنامه های بشر دوستانه بین المللی در ایران و ونزوئلا برای کمک رسانی های مطمئن مربوط به ویروس کرونا به گروه های ضعیف و نیازمند افزایش می یابد.
هرچند کمک رسانی راهی دیگر برای کاهش ریسک ایران و ونزوئلا و وابستگی کلی آنها به روسیه و چین است. در ادامه دولت ایالات متحده باید اهداف سیاسی و کمک های بشر دوستانه را از یکدیگر جدا کند وگرنه همین موضوع میتواند باعث دخالت هرچه بیشتر روسیه و چین در شرایط حاکم بر ایران و ونزوئلا شود.
نظر شما