فرحناز سپهری؛ بازار: رمز ارزها یا ارزهای دیجیتال یا کریپتوکارنسی ها؛ اینها شاید بخشی از واژگانی باشد که این روزها در میان مردم رد و بدل میشود. در عین حال که با افزایش ارزش رمزارزها طی این چند وقت اخیر نسبت به آخرین دوره که با صعود روبرو شد یعنی سال ۲۰۱۷، حالا به سر خط اخبار رسانه های داخلی و خارجی تبدیل شده است.
باید اشاره کرد که بیت کوین توسط شخص یا گروهی به نام ساتوشی ناکاماتو ابداع و در سال ۲۰۰۹ به شکل عمومی منتشر شد؛ در حالی که شاید در آن دوره به فکر کسی هم نمی رسید که یک زمانی جزو سرمایه گذاری برتر نزد افراد و حتی بانکهای بزرگ و موسسات مالی قرار گیرد.
این در حالی است که در زمان نگارش این نوشتار قیمت بیت کوین به بیش از ۱۸ هزار و ۷۸۹ دلار رسید؛ در حالی که اخیرا این رمز ارز قیمت بیش از ۱۹ هزار دلار را هم تجربه کرده است. با وجودی که در این مدت افراد و موسسات مالی بزرگ سرمایه گذاری در این فضا را آغاز کرده اند؛ اما شیوع کرونا و محدودیت در استفاده از پول نقد نیز دلیل دیگری بر صعود قیمت ارزهای دیجیتال بوده است.
اما با این حال رمز ارزها در عین جذابیت، تا چه اندازه می توانند از امنیت خوبی برخوردار باشند؟ در حالی که فعالان این حوزه هشدار می دهند که معامله گران رمزارزها مراقب کلاهبرداران باشند؛ چراکه کلاهبرداران هم با جدیدترین روشها، خود را به این فضا نزدیک کرده اند و در کمین و سرقت نشسته اند. به طوری که در همین راستا رسانه ها از کلاهبرداری ۱.۸ میلیارد دلاری در ۱۰ ماه نخست سال ۲۰۲۰ خبر داده اند.
اما اگر شاید قدری به دور از این هیاهو به عمق کارکرد رمزارزها نگاه کنیم؛ شاید علاوه بر اینکه بیش از یک شرط بندی نزد عده ای محسوب شود؛ می تواند در اقتصاد کلان و یا حتی اقتصاد کشورها تاثیر داشته باشد. به خصوص اینکه کشورهایی از جمله ایران که با تحریم ها، عملا مبادلات و نقل و انتقال پول آن با مشکل روبرو شده است. درحالی که رمزارزها می توانند راهی برای دور زدن تحریمها به شمار روند.
البته در این راه هم باید مسئولان کشور بیش از پیش به ارایه مقررات مناسب و شفاف نه به صورت ناهماهنگ و بازدارنده، عمل کنند، تا که اگر سرمایه گذاری خواست وارد این فضا شود با سردرگمی در میان انبوهی از مقررات و تبصره های مختلف مواجه نشود و به گونه ای نباشد که کلا عطای سرمایه گذاری اش را به لقایش ببخشد.
به این منظور به نظر می رسد یکی از راهها در مرحله نخست این باشد که نهادی (یا نهادهایی به‌صورت مشخص نزد عموم) برای این منظور تعیین شود که می‌تواند این نهاد در وزارت خانه های مرتبط با رمزارزها همچون وزارت اقتصاد یا وزارت ارتباطات یا حتی وزارت نیرو منحصرا مخصوص اتخاذ تصمیمات حوزه رمزارزها تشکیل شود.
پس از آن برای استفاده ذینفعان و سرمایه گذاران از ارزهای دیجیتال یا در حوزه استخراج (ماینینگ) چند منطقه (در پایتخت یا در شهرهای بزرگ) به این کار اختصاص داده شود؛ در عین حال که به صورت شفاف، تمام قوانین استفاده از این مناطق به اطلاع عموم برسد، تا افراد ذینفع از آن آگاهی یابند. از طرفی برای کاهش برق مصرفی ماینرها که شاید مساله ای برای بسیاری کشورها از جمله کشور ایران باشد؛ می توان بخشی هزینه برق مصرفی دستگاهها ی ماینر توسط دولت و بخش دیگر از طریق استفاده کنندگان پرداخت شود؛ که هم به دولت کمک می شود هم به سرمایه گذاران کمکی است تا بتوانند رمزارز خود را بدون دغدغه بدست آورند. با این راهکارها شاید شاهد افزایش بیشتر سرمایه گذاران و افراد نوآور در بخش فناوری نو از جمله رمزارزها باشیم و در عین حال که با تولید رمزارز در کشور همراه با قوانین شفاف مسیر تبادل مالی به شکلی آسانتر و در دسترس تر مهیا و به بهبود رونق اقتصاد و ارزاوری کشور هم کمک شود.
نظر شما