بازار؛ گروه استانها: سال ها است که وقتی صحبت از اشتغال زایی در سطح استان سمنان می شود مسئولان بلافاصله به سراغ آمار تسهیلات بانکی می روند و به ازای هر وامی که پرداخت شده بر روی چوب خط اشتغال زایی استان سمنان علامتی می زنند.
این رویه سبب شده تا آمار استانداری سمنان از بیکاران با واقعیت جامعه همخوانی نداشته باشد چرا که به محض معرفی شدن یک فرد به بانک او و پیش بینی اشتغال سه، چهار و ده و ... او در آن مجموعه اش شاغل محسوب می شوند و یکباره برای مثال ۱۰ فرصت شغلی در استان اختراع می شود.
این ترفند در کنار حساب کردن هر کس که در هفته یک ساعت هم کار می کند، به عنوان شاغل سبب شده تا آمار بیکاری استان سمنان به عقیده استانداری هفت درصد باشد حال آنکه واقعیت ها چیز دیگری را نشان می دهند.
آیا وام راه خوبی برای اشتغال است؟ آیا وام سبب نمی شود که یک بیکار به یک بیکار بدهکار بدل شود؟ آیا تسهیلات بانکی می توانند اشتغال پایدار ایجاد کنند؟ این سوالات و بیشتر را در گفت‌وگو با مصطفی یاری کارشناس اشتغال زایی و کارآفرین و همچنین فعال اقتصادی بخوانید:
* عملکرد مسئولان استان سمنان در زمینه اشتغال چگونه بوده است؟
مسئولان استان سمنان در حمایت از تولید عملکرد خوبی نداشته‌اند چراکه تنها راهکارشان در مقابله با تعطیلی یکی پس از دیگری واحدهای صنعتی تسهیلات بوده است. این سیاست درباره اشتغال نیز مطرح می‌شود یعنی مسئولان استان راه اشتغال را از وام‌های بانکی عبور می‌دهند نه از ظرفیت‌های تولیدی و بومی؛ نتیجه این امر آن می‌شود که کارخانه‌های بدهکار، بدهکارتر و بیکاران عادی به بیکاران بدهکار بدل می‌شوند.
مسئولان استان سمنان گویی آدرس برون‌رفت از مشکلات اقتصادی را اشتباه رفته‌اند و باوجوداینکه علائم و شواهدی مبنی بر خطا بودن راه را در دید خوددارند اما همچنان از راهشان بازنمی‌گردند تا این سؤال در ذهن همه کارشناسان اقتصادی متبادر شود که مگر با وام می‌توان تولید را حمایت کرد و اشتغال آفرید؟
مسئولان استان سمنان در حمایت از تولید عملکرد خوبی نداشته‌اند چراکه تنها راهکارشان در مقابله با تعطیلی یکی پس از دیگری واحدهای صنعتی تسهیلات بوده است
* یعنی می‌توان گفت ساز و کار اشتباه است؟
بله؛ در استان سمنان پس از معرفی هر پرونده به بانک تعداد اشتغال آن از چوب‌خط بیکاران این استان کاسته می‌شود یعنی همین‌که واحد تولیدی با ۱۰ نفر اشتغال وام خود را دریافت کرد آمار بیکاران استان سمنان ۱۰ نفر کاهش می‌یابد حال اینکه اصلاً معلوم نیست این واحد تولید کرد یا خیر؛ اما به مقوله حمایت از تولید بازگردیم. بسیاری کارشناسان معتقد هستند حمایتی که فقط با تزریق پول آن‌هم وام! صورت بگیرد فقط مسکنی است که درمان نخواهد کرد.
اما بیاییم با یک مثال بررسی کنیم که چرا این تسهیلات دردی از تولید درمان نمی‌کند. کشاورز شاهرودی را در نظر داشته باشید که محصول انگور او دو سال گذشته سرما دیده، سال گذشته نیز چنین بلایی سرش آمده و امسال هم احتمال این امر وجود دارد یعنی دو سال تمام خسارت‌دیده و هنوز ریالی هم بابت آن از بیمه و حوادث غیر و ... دریافت نکرده و تازه مسئولان بیمه به او گفته‌اند حق بیمه سال جاری‌ات را نیز باید بپردازی! این کشاورز دو سال با کمترین درامد حتی پول کارگر، کود، آب و ... را نیز نتوانسته پرداخت کند و وام ۳۰ میلیون تومانی سال گذشته که فقط سود آن بخشیده شده، نیز وجود دارد.
مسئولان استان سمنان گویی آدرس برون‌رفت از مشکلات اقتصادی را اشتباه رفته‌اند و باوجوداینکه علائم و شواهدی مبنی بر خطا بودن راه را در دید خوددارند اما همچنان از راهشان بازنمی‌گردند
پس علناً کشاورزی که دو سال محصولی را نفروخته، ۳۰ میلیون تومان بدهکار است، پول کارگر، آب، کود و ... را نیز ندارد با خشک‌سالی و سرمازدگی هم‌دست و پنجه نرم می‌کند و هنوز معلوم نیست در سال جاری نیز پول انگورش را از کنستانتره و یا بازار می گیرد، باید به چه شکل حمایت شود؟ آیا بازهم به او باید وام داد تا ۳۰ میلیون بدهکاری‌اش به ۶۰ میلیون تومان تبدیل شود؟ حمایت از تولید فقط که پرداخت ۱.۵میلیارد تومان وام تجهیز ماشین‌آلات صنعتی به فلان کارخانه شهرک صنعتی گرمسار نیست! کشاورزی هم تولید است.
* و این برای جوانان نامناسب است؟
قطعاً مثال دیگری را بزنیم فرض کنید دامدار جوانی از سربازی بازگشته و ازدواج‌کرده است در عنفوان جوانی با پولی که جمع کرده ۱۰ گوسفند خریده است و برای ارتزاقش وام دامداری را پس از ده‌ها بار رفت‌وآمد و مشقات فراوان در کسب پروانه دریافت می‌کند آیا این دامدار در زمانه‌ای که گوسفند زنده کیلوگرمی ۲۵هزار تومان معامله می‌شود و هر کیلوگرم جو را دو هزار تومان هم نمی‌فروشند و اگر پول نقد هم داشته باشی اصلاً جو و خوراک یافت نمی‌شود می‌تواند با ۱۰ میلیون تومان وام چه‌کاری را صورت دهد؟ مگر جز این است که با آن میزان وام فقط می‌تواند چهار گوسفند بخرد و میزانی خوراک؟ درنتیجه محصول تدبیر مدیران یک جوان است که باقیمت خوراک دام این روزها مجبور به امرارمعاش با چند گوسفندی است که در آغازین روز کاری ۱۰ میلیون تومان هم بدهکار است.
علناً کشاورزی که دو سال محصولی را نفروخته، ۳۰ میلیون تومان بدهکار است، پول کارگر، آب، کود و ... را نیز ندارد با خشک‌سالی و سرمازدگی هم‌دست و پنجه نرم می‌کند و هنوز معلوم نیست در سال جاری نیز پول انگورش را از کنستانتره و یا بازار می گیرد، باید به چه شکل حمایت شود؟
* پس معتقد هستید که تسهیلات شغل ایجاد نمی‌کند؟ باید چه کرد؟
آدرس توسعه اقتصادی از وام بانکی نمی‌گذرد بلکه باید به دنبال سرمایه‌گذاری بود جذب سرمایه‌ها می‌تواند به تولید کمک کند همچنین می‌تواند دست تولیدکننده را نیز بگیرد اما تا زمانی که بانک‌های ما بنگاه‌داری می‌کنند.
به‌جای اینکه دست سرمایه‌دار را در دست تولیدکننده بگذارند،خ مدشان رقیبی برای سرمایه‌گذار می‌شوند، مشکلات تمامی ندارد در پایان باید نتیجه گرفت که سه عامل اصلی شامل خروج بانک‌ها از وضعیت بنگاه‌داری و اصلاح نظام بانکداری، تغییر تفکر مسئولان استان سمنان از وام محوری به سرمایه گذاری و همچنین جذب سرمایه گذار می تواند به تولید رونق ببخشد.
باید سرمایه را دست سرمایه گذار و کار آفرین داد نه دست دامدار و قالی باف و لبنیات فروش و ... که نتواند آن پول ها را چند برابر کند از سوی دیگر وام و تسهیلات بانکی نوعی شراکت نیست که مسئولان به آن می بالند شراکت یعنی در ضرر شما هم شریک اما کدام بانکی در ضرر افراد شریک می شود؟ به محض اینکه نتوانید بدهی تان را بدهید خانه تان را هم مصادره می کند در نتیجه این راه استانداری سمنان به ترکستان است.
نظر شما