وظایف جهان پساکرونا؛ تلاش برای کاهش کربُن و امکان بهره مندی همه از فناوری دیجیتال

فاطمه محمدی پور؛ بازار: سایت تحلیلی فارن پالسی اخیرا مقاله ای با قلم «ماریانا مازوکواتو» با عنوان «کاپیتالیسم بعد از اپیدمی» منتشر نموده است. نویسنده این مقاله معتقد است اکنون کشورها فرصت تازه ای جهت تنظیم مقرارت جدید و هدایت بازار و اقتصاد جهانی، پیش رو دارند. ترجمه متن  مقاله در ادامه می آید.

این همه گیری  نشان داد که چگونه روابط بین بخش دولتی و خصوصی در عدم تعادل به سر می برد. در ایالات متحده آمریکا، موسسه ملی بهداشت سالانه حدود ۴۰ میلیارد دلار در تحقیقات پزشکی سرمایه گذاری می کند و یکی از تأمین کنندگان اصلی تحقیق و توسعه درمان ها و واکسن های COVID-۱۹ بوده است. اما شرکت های دارویی هیچ تعهدی درمورد قیمت مناسب محصولات نهایی برای آمریکایی ها – کسانی که مجبور به پرداخت مالیات هستند – ندارد.

اخیرا پژوهشکده ای ۲۱۰ داروی مورد تأیید سازمان غذا و  ایالات متحده را از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۶ بررسی کرد و دریافت که بودجه موسسه ملی بهداشت امریکا به همه اقشار کمک می کند. با این وجود قیمت داروهای ایالات متحده بالاترین قیمت در جهان است.

«دره سیلیکون» در واقع محصولی از سرمایه گذاری های دولت ایالات متحده در توسعه فناوری های پر خطر است و گرچه بسیاری به قدرت هوش مصنوعی و سایر فن آوری های در حال توسعه در دره سیلیکون  اشاره کرده اند، اما یک نگاه دقیق نشان می دهد که در این موارد نیز سرمایه گذاری های عمومی با ریسک بالا بود که پایه این فناوری ها را بنا نهاد. بدون اقدام دولت، سود حاصل از این سرمایه گذاری ها می تواند بار دیگر به دست افراد خصوصی برسد. فن آوری هایی که با بودجه عمومی ایجاد می شوند باید توسط دولت بهتر اداره شوند و در بعضی موارد متعلق به دولت باشند تا اطمینان حاصل شود که مردم از سرمایه گذاری های خود سود می برند.

همه این موارد نشان می دهد که رابطه بین بخش دولتی و خصوصی از بین رفته است. رفع آن مستلزم پرداختن به یک مشکل اساسی در اقتصاد است: مفهوم ارزش. مفهوم معاصر ارزش، پیامدهای زیادی در نحوه ساختار اقتصادی دارد. این امر بر نحوه اداره سازمانها، نحوه محاسبه فعالیتها، اولویت بندی بخشها، نحوه مشاهده دولت و اندازه گیری ثروت ملی تأثیر می گذارد. تغییر وضعیت موجود مستلزم پاسخ جدید به این سوال است که ارزش چیست؟ در اینجا، شناخت سرمایه گذاری ها و خلاقیت های ارائه شده توسط طیف وسیعی از بازیگران در اقتصاد ضروری است - نه تنها مشاغل بلکه کارگران و نهادهای عمومی.

 برای مدت زمان طولانی، مردم به گونه ای رفتار کرده اند که گویی بخش خصوصی عامل اصلی نوآوری و ارزش آفرینی است و بنابراین از سود حاصل برخوردار می شوند. اما این قضیه درست نیست. داروهای ضروری، اینترنت، فناوری نانو، انرژی هسته ای، انرژی های تجدید پذیر - همه با سرمایه گذاری عظیم دولت و ریسک پذیری کارگران بیشمار و به لطف زیرساخت ها و موسسات عمومی ساخته شده اند. قدردانی از سهم این تلاش جمعی، اطمینان از  توزیع عادلانه پاداش های اقتصادی نوآوری را آسانتر می کند. راه دستیابی به مشارکت همزیستی بیشتر بین نهادهای دولتی و خصوصی با شناخت ارزش ایجاد شده به طور جمعی آغاز می شود.

وثیقه های بد

فراتر از بازاندیشی ارزش، جوامع باید منافع بلند مدت سهامداران را نسبت به منافع کوتاه مدت سهامداران در اولویت قرار دهند. در بحران فعلی، این مهم باید به معنای تولید واکسن برای بیماری COVID-۱۹ باشد - واکسنی که برای همه افراد کره زمین قابل دسترسی باشد. روند اختراع دارو باید به شکلی اداره شود که همکاری و همبستگی بین کشورها را هم در مرحله تحقیق و توسعه و هم زمان رسیدن توزیع واکسن تقویت کند. حق ثبت اختراعات باید در میان دانشگاه ها، آزمایشگاه های دولتی و شرکت های خصوصی وجود داشته باشد. بدون این مراحل، واکسن COVID-۱۹ خطر تبدیل شدن به محصولی گران قیمت را دارد که به انحصار درآمده و به عنوان کالایی لوکس که تنها ثروتمندترین کشورها و شهروندان می توانند آن را بخرند تبدیل می شود.

در طی بیماری همه گیری کرونا، باید سه هدف مهم را دنبال نمود: اول، حفظ اشتغال جهت محافظت از بهره وری مشاغل و امنیت درآمد خانوارها. دوم، بهبود شرایط کار با تأمین ایمنی کافی، دستمزدهای مناسب و معقول. سوم، پیشبرد مأموریت های طولانی مدت مانند کاهش انتشار کربن و استفاده از مزایای دیجیتال سازی در خدمات عمومی، از حمل و نقل گرفته تا بهداشت عمومی.

پاسخ اصلی ایالات متحده به بحران COVID-۱۹ کمکی که در ماه مارس توسط کنگره تصویب شد - برعکس این موارد را نشان می دهد. ایالات متحده آمریکا به جای اینکه از حقوق و دستمزد موثر پشتیبانی کند، مزایای بیکاری موقت را افزایش داد. این انتخاب منجر به اخراج بیش از ۳۰ میلیون کارگر شد و همچنین باعث شد ایالات متحده آمریکا یکی از بالاترین نرخ بیکاری مرتبط با همه گیری را در کشورهای پیشرفته داشته باشد. می توان گفت هدف از مداخله دولت فقط جلوگیری از فروپاشی بازار کار و حفظ شرکتها به عنوان سازمانهای تولیدی بود.

دولت نمی تواند فقط سرمایه گذاری کند بلکه باید معامله درست نیز انجام دهد. برای انجام این کار، لازم است مانند آنچه من «دولت کارآفرین» نامیده ام، فکر کند تا اطمینان حاصل شود که در هنگام سرمایه گذاری، نه تنها اوضاع را مدیریت کرده بلکه سهم صعودی را نیز بدست می آورد. جهت رسیدن به این هدف دولت باید سهم عادلانه در معاملات داشته باشد. دولت همچنین باید در معاملات خود شرایط محکم قرار دهد تا بتواند از منافع عمومی حمایت کند. حق ثبت اختراعات صادر شده توسط دولت باید به منظور تقویت نوآوری ، ارتقا کارآفرینی و دوری از رانت خواری، محدود و به راحتی قابل صدور باشد.

بدیهی است که وقتی بخش دولتی و خصوصی در پی انجام یک مأموریت مشترک دور هم جمع می شوند، می توانند کارهای خارق العاده ای انجام دهند. در بحبوحه همه گیر جهانی کنونی، جهان فرصتی برای رسیدن به اهداف بلند پروازانه تر دارد و آن ایجاد اقتصاد بهتراست -  اقتصادی که فراگیرتر و پایدارتر خواهد بود، کربن کمتری از خود ساطع خواهد کرد و نابرابری کمتری ایجاد می کند، حمل و نقل عمومی مدرن ایجاد و دسترسی دیجیتالی برای همه فراهم خواهد کرد و خدمات بهداشتی جهانی را به همگان ارائه خواهد داد.