یاسمن بلوردی؛ بازار: واحدهای تولیدی نوردکاران کشور طی سال های اخیر با مسائل و مشکلات زیادی مواجه بوده اند و به گفته فعالان این بخش عرضه اجباری محصولات تولیدی شان در بورس کالا مضاف بر این مشکلات شده که پیامدها و تبعات منفی بسیاری را نیز در پی دارد.
سخت گیری بورس در عرضه ۱۰۰ درصدی محصولات تولیدی نوردکاران
احمد رضوی نیک عضو انجمن نوردکاران فولادی ایران در این خصوص در گفتگو با خبرنگار بازار می گوید: در ابتدا باید بدانید که ۳۴ میلیون تن ظرفیت تولید نورد در واحدهای تولیدی کشور داریم که حدود ۱۵ تا ۱۸ میلیون تن تولید می کنند. در حالی که مصرف ظاهری کشور ۹ و نیم میلیون تن است و حدود ۳ میلیون تن هم صادرات می شود و مابقی تولید نیز انباشت انبارها می شود.
رضوی نیک ادامه داد: مساله اینجا است که کشوری که در این زمینه اشباع است و محصولات تولیدی اش رقابت منفی دارد، بورس کالا نباید سخت گیری کند و نهایتا چند شرکت دولتی عرضه ۱۰۰ درصدی در بورس داشته باشند.
عضو انجمن نوردکاران فولادی ایران: طبق آمارها از میان ۴۰۰ هزار تن عرضه محصولات نوردی در بورس کالا در هفته حدود ۳۰ تا ۴۰ هزار تن فروخته می شود که در بهترین حالت یعنی ۱۰ تا ۱۵ درصد فروش رفته است
این عضو انجمن نوردکاران فولادی ایران خاطر نشان کرد: نکته قابل تامل اینکه مابقی شرکت ها (شرکت های غیر دولتی) علیرغم داشتن مشتری در نقاط سرزمین خود به دلایلی که بورس برایشان قوانینی وضع کرده و بخشنامه هایی صادر کرده که بر خلاف قوانین تجارت است و به شکل ممانعت از حق است، را مجبور می کنند در بورس کالا ۱۰۰ درصد محصول شان را عرضه کنند. اگر آمارها را بررسی کنید می بینید که از میان ۴۰۰ هزار تن عرضه محصولات نوردی در بورس کالا در هفته حدود ۳۰ تا ۴۰ هزار تن فروخته می شود که در بهترین حالت یعنی ۱۰ تا ۱۵ درصد فروش رفته است.
وی خاطر نشان کرد: واحد تولیدی که تمام صد درصد محصول تولیدی خود را در بورس عرضه می کند اما ۱۰ درصد محصول اش را که می تواند بفروشد در چنین شرایطی آقایان بگویند واحدهای تولیدی مابقی محصولات تولیدی خود را باید چکار کنند؟
بورس کالا نمی تواند پاسخگوی عرضه باشد
رضوی نیک ادامه داد: مساله اینجا است که اولا بورس توانایی عرضه به صورت مویرگی را ندارد، در حالی که واحدهای تولیدی ما باید فروش روزانه و مویرگی جهت جبران هزینه های شان داشته باشند. پس یکی از مشکلات ما عرضه در بورس است چون بورس نمی تواند پاسخگوی عرضه باشد. لذا ما معتقدیم حداقل باید بورس های متعدد در شمال، جنوب و شرق کشور داشته باشیم که عرضه در هفته برای واحدهای تولیدی ما به ۴ تا ۵ عرضه برسد نه یک عرضه در هفته.
وی با بیان اینکه واحدهای تولیدی ما در هفته فقط یکبار می تواند عرضه کند گفت: در این شرایط اگر معامله نشود باید بماند تا هفته بعد تا شاید در هفته بعد بتواند معامله کند. این در حالی است که اگر واحد تولیدی ۱۵ روز فروش نداشته باشد یا تعطیل می شود و یا مجبور می شود به زیان بفروشد در شرایطی که این واحد تولیدی مشتریان زیادی در خارج از بورس در نقاط سرزمینی خود دارد اما اجبار بورس باعث می شود که این نتواند در منطقه بفروشد.
این مقام صنفی خاطر نشان کرد: وقتی واحدهای تولیدی ما در نقاط سرزمینی خود مشتریانی دارند اما مجبور به عرضه در بورس کالا می شوند لذا هزینه ها بالا می رود، هزینه حمل و نقل بالا می رود، هزینه انرژی بالا می رود و در ادامه مجبور است از بانک تسهیلات بگیرد و غیره تا بتواند در بورس کالا ی خود را بفروشد.
عضو انجمن نوردکاران فولادی ایران: وقتی محصولات واحدهای تولیدی ما در بورس فروش نمی رود و واحد تولیدی اقدام به فروش به مشتریان خود در خارج از بورس می کند اخیرا معرفی به تعزیرات می شود و واحدهای تولیدی ما به ناحق وارد یکسری پروسه های اداری می شوند
وی خاطر نشان کرد: نکته قابل تامل اینکه وقتی محصولات واحدهای تولیدی ما در بورس فروش نمی رود و واحد تولیدی اقدام به فروش به مشتریان خود در خارج از بورس می کند اخیرا معرفی به تعزیرات می شود و واحدهای تولیدی ما به ناحق وارد یکسری پروسه های اداری می شوند.
خودتحریمی ها و تلاش واحدهای تولیدی برای رفع موانع
رضوی نیک ادامه داد: با این تفاسیر به جای اینکه مالکین شرکت ها و واحدهای تولیدی ما به دنبال تهیه مواد اولیه و تولید و صادرات باشند کفش های آهنین می پوشند و صبح تا شب به دنبال ستادهای تسهیل هستند برای رفع موانعی که خود تحریمی ها برای اینها از ناحیه داخلی ایجاد کرده است.
این عضو انجمن نوردکاران فولادی ایران در ادامه گفت: معضل دومی که صنف نوردکاران کشور با آن مواجه هستند در واقع عدم توازن همفکری و عدم رعایت قوانین و متحدالشکل بودن قوانین است. به صورتی که در بورس کالا شرکت های دولتی و خصولتی عمدتا به صرف اینکه یک نامه از نهاد مربوطه خود می آوردند از پرداخت ضمانت نامه ها معاف می شوند، در حالی که شرکت های خصوصی برای عرضه کالای خود در بورس کالا باید ضمانت نامه به بورس تحویل بدهند که این ضمانت نامه برای این شرکتهای هزینه دارد؛ یعنی ۲۰ درصد ضمانت نامه را باید نقد با بانک ها پرداخت کنند و در قبال مابقی هم بایستی ۱۳۰ درصد وثیقه بگذارند. به این ترتیب در سال جهش تولید این موارد برخی از موانعی است که اکثر واحدهای تولیدی ما گرفتار اقساط بانکی، مالیات و دارایی هستند و بحث عرضه اجباری در بورس کالا آن هم به صورت صد درصدی که مضاف بر همه این موارد است.
نظر شما