فاطمه محمدی پور؛ بازار: سایت تحلیلی نشنال اینترست اخیرا مقاله ای با عنوان «آیا حاکمان عربستان سعودی با وضعیت بد اقتصادی مواجه می شوند؟» منتشر نموده است. نویسنده مقاله معتقد است حاکمان سعودی از ابزارهای مختلفی جهت حفظ قدرت خود استفاده می کنند. بخش هایی از ترجمه مقاله در ادامه آمده است.
قرارداد اجتماعی عربستان سعودی به این موضوع وابسته است: مبادله رفاه و وفاداری. دولت عربستان سعودی از درآمد ناشی از نفت جهت رفاه مردم خود استفاده می کند و مواقعی که قیمت نفت کاهش می یابد برنامه ریاضت اقتصادی را آغاز می کند. تا سال ۲۰۱۸، این ریاضت شامل مالیات نبود اما در دوره هایی که قیمت انرژی (نفت) پایین است، ریاض باید مالیات را نیز جهت جبران کسری بودجه در نظر بگیرد. بنابراین جنگ قیمت نفت روسیه و عربستان و بیماری همه گیر COVID-۱۹ دولت را مجبور به سه برابر کردن مالیات بر ارزش افزوده کرده است و کمک هزینه ۲۷۰ دلار در ماه برای کارگران دولتی که برای جبران کاهش یارانه های قبلی در نظر گرفته شده بود را کاهش داده و این باعث شده قرارداد اجتماعی سعودی ها با مردم عربستان تحت فشار قرار گیرد.
البته تلاش برای ملی گرایی با محوریت پادشاهی عربستان نیز از دیگر اقدامات این کشور برای حفظ سرمایه های اجتماعی است با این حال سعودی های جوان در شهرهای بزرگی مانند ریاض، مکه و مدینه دیگر مانند جوانان محافظه کار دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ نیستند.
ابزارهای اقتصادی و خدمات امنیتی
در جایی که ناسیونالیسم برای کنترل رفتار شهروندان کافی نیست، سلطنت سعودی می تواند به کنترل خود بر اقتصاد روی آورد. با توجه به اینکه بخش اعظم اقتصاد به هزینه های دولت متکی است، بیشتر موسسات و مشاغل نسبت به علائم مخالفت حساس هستند و کارکنان آنها، چه رسمی و چه غیررسمی، سعی می کنند با دولت درگیر نشوند. دولت ابزار قدرتمند دیگری در قالب کنترل خود بر وام ها دارد و این امر به بازار مسکن کمک می کند. کسانی که تحت تأثیر ریاضت قرار می گیرند، نمی خواهند فرصت برای وام های مسکن ترجیحی و مسکن یارانه ای را با خشمگین کردن رژیم در خطر قرار دهند. قدرت پادشاهی جهت نظارت بر مقررات و قوانینی که سعودی ها برای تجارت و حفظ شیوه زندگی به آنها تکیه می کنند به آن ابزار قدرتمند دیگری جهت تسلط بر شهروندان می دهد. شهروندانی که هنوز از ابراز مخالفت منصرف نشده اند، می توانند خود را در مواجهه با سرویس های امنیتی ببینند.
ناسیونالیسم، کنترل اقتصادی و نیروهای امنیتی برای مدتی برای دولت سعودی کار خواهند کرد، اما هرچه ریاضت طولانی تر شود، کارآیی آنها کمتر خواهد بود. دولت عربستان سعودی نه تنها باید هزینه های دولت رفاه را تأمین کند، بلکه باید تلاش کند هزینه های برنامه بلندپروازانه اقتصاد سعودی تاسال ۲۰۳۰ را نیز تأمین کند. این که آیا سعودی ها با کاهش قیمت نفت در آغاز دهه ۲۰۲۰ مجبور به از بین بردن چشم انداز ۲۰۳۰ می شوند یا همچنان یک دولت رفاهی خواهند بود که هزینه آن با ثروت ناشی از انرژی تأمین می شود، هنوز مشخص نیست. از آنجا که اقتصاد و ریاضت اقتصادی، قرارداد اجتماعی سعودی با مردمش را تضعیف می کند، ریاض باید راههای دیگری برای نظم امور کشور پیدا کند.
نظر شما