روی آوردن مجدد اروپا به انرژی روسیه| چه کسانی خواهان وابستگی به مسکو هستند؟

بازار؛ گروه بین الملل: سایت تحلیلی نشنال اینترست اخیرا مقاله ای با عنوان «آیا اروپا مجدداً شرودریز می شود؟» با قلم «آلن رایلی» منتشر نموده است. ترجمه متن مقاله در ادامه می آید.

در طی پنجاه سال گذشته، کسب‌وکارهای انرژی اروپای غربی ارتباطات عمیق شخصی و تجاری با صنعت گاز شوروی و سپس روسیه ایجاد کردند. بزرگترین نماینده این رابطه «گرهارد شرودر» صدراعظم سابق آلمان است. به عنوان صدراعظم، او راه را برای پروژه خط لوله نورد استریم ۱ هموار کرد و پس از ترک سمت، رئیس آن شد. در کنار این شغل، او مدافع دائمی روابط انرژی آلمان و روسیه بود.

برای شرودر و دیگرانی مانند او در بخش انرژی اروپا، موضوع کوچک یک جنگ همه جانبه در قاره اروپا بین روسیه و اوکراین لزوماً به معنای پایان دادن به تجارت معمول نیست

برای شرودر و دیگرانی مانند او در بخش انرژی اروپا، موضوع کوچک یک جنگ همه جانبه در قاره اروپا بین روسیه و اوکراین لزوماً به معنای پایان دادن به تجارت معمول نیست. درست است که در حال حاضر صادرات گاز روسیه از طریق خط لوله گازپروم به اتحادیه اروپا سقوط کرده است اما بسیاری از رهبران تجاری و سیاسی می خواهند هر چه زودتر به حالت عادی بازگردند.

پیش از این در آلمان، نخست وزیر زاکسن خواستار تعمیر خط لوله نورد استریم ۱ و احیای جریان گاز روسیه شد. در ایتالیا، یکی از اعضای گارد قدیمی انرژی روسیه-ایتالیا، «پائولو اسکارونی»، به عنوان رئیس غول انرژی ایتالیایی انل ENEL انتخاب شد.

گروههای تجاری طرفدار «تجارت طبق معمول»، به رهبری افرادی مانند شرودر و اسکارونی، برای انجام معاملات در مورد جریان گاز با مسکو فشار خواهند آورد

گروههای تجاری طرفدار «تجارت طبق معمول»، به رهبری افرادی مانند شرودر و اسکارونی، برای انجام معاملات در مورد جریان گاز با مسکو فشار خواهند آورد. در نگاه اول بازگشت به شرایط معمول غیرممکن به نظر می رسد.

واردات گاز خط لوله روسیه به اروپا از ۴۰ درصد واردات اروپا به حدود ۵ درصد کاهش یافته است. بزرگترین واردکننده گاز روسیه یعنی آلمان، ورود چندین کشتی جدید حامل گاز مایع را برای واردات گاز مایع تضمین کرده است.

در سراسر اتحادیه اروپا، واردات گاز مایع روسیه در حال حاضر در جایگاه دوم بعد از واردات گاز مایع ایالات متحده آمریکا قرار دارد

وزرای آلمان دائماً نکاتی را در مورد تنوع انرژی تکرار می کنند. آلمان بازار گاز طبیعی نروژ، گاز مایع، انرژی باد و خورشید – هر چیزی جز گاز روسیه را خواهد گرفت. با این حال، واردات گاز طبیعی روسیه به طور کامل از بین نرفته است. درست است که واردات خط لوله روسیه سقوط کرده است، واردات گاز مایع روسیه افزایش یافته است. در واقع در سراسر اتحادیه اروپا، واردات گاز مایع روسیه در حال حاضر در جایگاه دوم بعد از واردات گاز مایع ایالات متحده آمریکا قرار دارد.

اساساً سیستم حمایت اقتصادی و سیاسی برای واردات انرژی روسیه در سراسر اروپای غربی از بین رفته است اما سیاستمداران اروپایی می دانند که با پایان موثر واردات گاز روسیه، تامین منابع انرژی جایگزین کافی دشوار خواهد بود.

برای مثال از دست دادن مجموعاً شش نیروگاه هسته ای در سه سال گذشته در آلمان، تقاضا برای انرژی بیشتر از مکان های دیگر را افزایش می دهد و محدودیت های برنامه ریزی، رساندن انرژی باد در شبکه های پیشرفته به جایی که نیاز است را دشوار می کند.

تمام حامیان آلمانی انرژی روسیه به یک زمستان واقعا سرد نیاز دارند و چینی ها گاز طبیعی مایع کافی را در بازارهای جهانی خریداری می کنند که این مهم باعث می شود قیمت گاز طبیعی به طور چشمگیری افزایش یابد

از طرفی هیچ کشوری نمی خواهد استفاده از زغال سنگ را به طور گسترده افزایش دهد. تمام حامیان آلمانی انرژی روسیه به یک زمستان واقعا سرد نیاز دارند و چینی ها گاز طبیعی مایع کافی را در بازارهای جهانی خریداری می کنند که این مهم باعث می شود قیمت گاز طبیعی به طور چشمگیری افزایش یابد. در آن مرحله، پرونده تعمیر نورد استریم ۱ - با صرف هزینه ۵۰۰ میلیون دلاری - و بازگشت به کار معمول تشکیل خواهد شد.

شرودریزاسیون که سیاستمداران و مدیران تجاری اروپایی را به دنبال حمایت از ارتباطات عمیق با بازار انرژی روسیه می‌بیند، یکی از ویژگی‌های بخش انرژی اروپای غربی به‌عنوان یک کل است و نه فقط در آلمان.

اکنون می توان شرودریزاسیون را در ایتالیا مشاهده کرد، جایی که دولت ملونی، تحت فشار شاخه برلوسکونی طرفدار روسیه، یکی از اعضای گارد قدیمی انرژی روسیه-ایتالیا، «پائولو اسکارونی» را به عنوان رئیس شرکت انل انرژی ایتالیایی منصوب کرد.

اسکارونی قبلاً مدیر عامل دیگر شرکت بزرگ انرژی ایتالیا، انی بود و همانطور که خود صورتجلسه کرملین نشان می‌دهد، رابطه قوی با ولادیمیر پوتین برقرار کرد. او همچنین از پروژه استریم جنوبی که هدف آن تضعیف اوکراین از طریق ایجاد یک مسیر ترانزیت جایگزین برای گاز روسیه به اروپا بود، حمایت کرد.

هدف کلی مسکو نه تنها تضعیف درآمدهای اوکراین، بلکه کاهش اهمیت اوکراین برای اتحادیه اروپا، آسان‌تر کردن حمله بعدی و کاهش منافع اروپایی‌ها بود. شرکت انی تحت مدیریت اسکارونی ایتالیا را با حفظ قراردادهای بلندمدت گاز با گازپروم و دستیابی به میادین گازی در روسیه در شبکه گاز روسیه حبس کرد.

اسکارونی و دیگران هیچ تجدیدنظر یا پشیمانی برای اعمال خود نشان نداده اند. او به این استدلال ادامه داد که ایتالیا برای یک دهه دیگر به گاز روسیه نیاز دارد و با تحریم روسیه مخالفت کرده است.

این در حالی است که جنگ اوکراین امنیت اروپا و نظم بین المللی را تهدید می کند و علی‌رغم این واقعیت که اقدامات اسکارونی، شرودر و دیگران در تأسیسات انرژی اروپای غربی اساساً پوتین را تشویق کرد تا به فکر حمله به اوکراین باشد.

از منظر انرژی، اقدامات آنها اروپا را به گاز روسیه وابسته کرد و زمانی که مسکو فرش انرژی به اتحادیه اروپا را محدود کرد، مصرف کنندگان اروپایی در نهایت این صورت حساب را پرداخت کردند. هزینه واردات انرژی اتحادیه اروپا در سال ۲۰۲۲ سه برابر سال ۲۰۲۱ بود.

سخت نیست که ببینیم اسکارونی به زودی با طرفداران روسیه در تأسیسات انرژی آلمان برای ازسرگیری واردات گاز روسیه هماهنگ خواهد شد. تنها چیزی که لازم است زمستانی سرد، گاز مایع محدود و قیمت های بالای انرژی است و اسکارونی با گرهارد شرودر و دیگر طرفداران انرژی روسیه به دنبال احیای جریان گاز روسیه خواهد بود. مجدداً شرودیزه کردن بخش انرژی اروپای غربی به طور کامل در جریان خواهد بود.