بازار؛ گروه بین الملل: ایران با هدف خنثی کردن تحریم های آمریکا، یافتن شرکای جدید تجاری و ایجاد گشایش های اقتصادی به دنبال افزایش مبادلات اقتصادی با افریقا است که ظرفیت بالقوه آن سالانه ۵ میلیارد دلار برای تجارت ایران و آفریقا برآورد شده است. گسترش تعاملات با کشورهای آفریقایی یکی از الویت های راهبرد اقتصادی دولت سیزدهم است که طی سال های اخیر در سیاست خارجی کشور به انزوا رفته بود.
در همین راستا می توان به سفرهای حسین امیرعبداللهیان وزیر خارجه ایران به کشورهای آفریقایی با هدف بازکردن فصل جدیدی از روابط اقتصادی و سیاسی میان ایران و این کشورها اشاره کرد. وی مرداد سال جاری در راس هیاتی سیاسی و اقتصادی به کشورهای مالی ، تانزاتیا و همچنین زنگبار جمهوری متحد تانزانیا سفر کرد. سفر اخیر وی نیز به موریتانی بوده است.
در سال های اخیر با توجه به فرصت‌های موجود در قاره آفریقا از نظر منابع معدنی غنی، نفت و گاز و نیروی کار ارزان برای سرمایه گذاری، این قاره عرصه رقابت گسترده قدرت های جهانی و حتی کشورهای در حال توسعه بوده است. برای مثال چین با آگاهی از ظرفیت موجود در آفریقا تلاش کرده که این قاره را در «ابتکار یک کمربند- یک جاده» بگنجاند و یا حتی برخی از کشورهای عربی منطقه اقدام به انعقاد قراردادهای راهبردی با برخی از کشورهای قاره سیاه کرده‌اند.
به عنوان مثال به گزارش پایگاه خبری میدایست نیوز فاروق قیماقچی، معاون وزیر خارجه ترکیه اخیرا اعلام کرد که حجم پروژه‌هایی که ترکیه در قاره آفریقا اجرا کرده و می‌کند بیش از ۸۲ میلیارد دلار است. توسعه روابط تجاری و اقتصادی با آفریقا یکی از اهداف مهم سیاست تجارت خارجی ترکیه در ۲۰ سال گذشته بوده است که طی سال ها روند صعودی را طی کرده است. در ژانویه ۲۰۲۰، رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه اعلام کرد: مبادلات تجاری بین ترکیه و کشورهای آفریقایی در ۱۷ سال گذشته ۳۸۱ % افزایش یافته است.
هم چنین اواخر سال گذشته میلادی خبرگزاری اسپوتنیک گزارش داد در اکتبر ۲۰۲۲، صندوق حاکمیتی مصر توافق همکاری به ارزش ۲۰ میلیارد دلار با صندوق ثروت حاکمیتی امارات امضا کرد. این توافق ۱۰ ساله به طور خاص در بخش‌های امنیت غذایی و توسعه پایدار بود. در آوریل ۲۰۲۲ نیز شرکت اماراتی ADQ مبلغ ۱.۸ میلیارد دلار برای دستیابی به سهام دولت مصر در چند شرکت سرمایه‌گذاری کرد. هم چنین فرانس ۲۴ نیز از سرمایه گذاری های عظیم عربستان در زمینه انرژی و کشاورزی در افریقا خبر داده بود.
اما به نظر می رسد ایران در این میان تاحدودی از شناخت ظرفیت ها و فرصت ها در آفریقا بازمانده است و گسترش روابط با کشورهای این قاره علیرغم وجود ظرفیت های بالقوه و بالغعل در آن در اولویت اول ایران نبوده است
اما به نظر می رسد ایران در این میان تاحدودی از شناخت ظرفیت ها و فرصت ها در آفریقا بازمانده است و گسترش روابط با کشورهای این قاره علیرغم وجود ظرفیت های بالقوه و بالغعل در آن در اولویت اول ایران نبوده است. در واقع همواره با شنیدن نام افریقا قاره‌ای محروم وعقب افتاده برای مردم تداعی می شود اما این در حالی است که کشورهای این قاره از نظر معادن و منابع بسیار غنی و ثروتمند هستند و به واسطه اقیانوس اطلس موقعیت جغرافیایی بسیار منحصر به فردی نیز دارند و همچنین بیشتر نقاط آفریقا دربرگیرنده زمین های بکر کشاورزی است.
قاره آفریقا از نظر رشد جمعیت در میان سایر قاره‌های جهان در رتبه نخست ایستاده است و بنا به گفته صاحب نظران با توجه به پتانسیل بالا و منابع غنی این قاره، آفریقا از نظر اقتصادی در طی دهه های آینده به یکی از قطب‌های برتر اقتصادی جهان مبدل می شود و همین امر بسیاری از کش.رها از جمله قدرت های نوظهور اقتصادی چون ترمیه ، روسیه ، چین، امارات و سایر کشورها را بر آن داشته است تا حضور و نفوذ خود را در قاره سیاه ارتقا و گسترش دهند.
البته در ایران نیز با روی کار آمدن دولت سیزدهم، این دولت اعلام کرده است که در راستای تاکید خود بر گسترش تعاملات ایران با کشورهای مختلفه، توجه به شرق گرایی و پیشبرد سیاست خارجی متوازن تعامل با آفریقا اعلام کرده است که بهره مندی از ظرفیت های مختلف کشورهای این قاره مورد توجه جدی دولت است. به همین منظور ایران طی یک سال گذشته هیات های اقتصادی و تجاری از نیجریه، غنا، ساحل عاج، کنیا، تانزانیا، کامرون، سنگال، گینه و مالی و موریس در ایران حضور یافته اند.
از سوی دیگر می توان به برگزاری کمیسیون های مشترک اقتصادی ایران با برخی از کشورهای این قاره اشاره کرد که برگزاری آن ها به دلایل مختلف به تعویق افتاده بود. ایران همچنین مراکز تجاری را در کنیا، اوگاندا، تانزانیا، ساحل عاج، غنا، کامرون، سنگال، نیجریه، الجزایر و آفریقای جنوبی افتتاح کرده است.
اما در حوزه روابط تجاری ایران و قاره آفریقا، دی ماه سال جاری قائم مقام باشگاه تجار ایران و آفریقا سید روح الله لطیفی اعلام کرد حجم تجارت ایران با کشورهای افریقایی از ابتدای سال جاری تا دی ماه به حدود یک میلیارد و ۱۷۰ میلیون دلار رسیده است که ۹۳ درصد این میزان صادرات ایران به ۴۴ کشور افریقایی بوده است.
اما یکی از موانع عدم توسعه مطلوب روابط تجاری ایران و آفریقا به گفته علیرضا پیمان‌پاک، معاون وزیر و رئیس کل سازمان توسعه تجارت ایران عدم خطوط کشتیرانی و زیرساخت‌های تجاری، پولی و بانکی برای تجارت با کشورهای آفریقایی است
اما یکی از موانع عدم توسعه مطلوب روابط تجاری ایران و آفریقا به گفته علیرضا پیمان‌پاک، معاون وزیر و رئیس کل سازمان توسعه تجارت ایران عدم خطوط کشتیرانی و زیرساخت‌های تجاری، پولی و بانکی برای تجارت با کشورهای آفریقایی است.
وی اخیرا اعلام کرده است: برنامه ما این است که تا پایان سال ۱۴۰۱، ۱.۲میلیارد دلار تجارت ایران با آفریقا را به دو برابر یعنی ۲/۵میلیارد دلار و تا پایان ۱۴۰۴ به ۵ تا ۶ میلیارد دلار برسانیم که رسیدن به این میزان نیازمند الزاماتی از جمله تجهیز زیرساخت‌هاست.
در واقع می توان گفت ایران که پس از خروج یک جانبه دونالد ترامپ رئیس جمهوری پیشین آمریکا از برجام و عدم اقدام مناسب از سوی اروپا برای جبران خسارت های تحمیل شده به ایران و هم چنین اعمال تحریم های جدید از سوی غرب به نوعی اعتماد خود به اروپا و آمریکا را از دست داده و حالا به دنبال شریک جدید تجاری است که افریقا، قاره ای با بازارگسترده و منابع غنی گزینه ای مطلوب برای ایران به شمار می آید.
در این راستا، رئیس جمهوری ایران ابراهیم رئیسی در سفر سال گذشته میلادی خود به گینه بیسائو اعلام کرد که تهران توسعه همه جانبه روابط با کشورهای آفریقایی را دنبال خواهد کرد. وی گفته بود که جمهوری اسلامی ایران شریک واقعی خواهد بود و سیاست‌های منافع متقابل را با آفریقا در پیش خواهد گرفت. رئیسی تاکنون با مقام های گینه بیسائو، توگو و مزامبیک دیدار داشته است و طی این دیدارها همواره بر عزم ایران برای گسترش مراودات اقتصادی و سیاسی با افریقا تاکید کرده است.
توسعه روابط با آفریقا از راهکار های موثر در مقابله با تحریم ها، دور زدن آنها و جلوگیری از تحقق سیاست برخی از کشورهای غربی برای انزوای دپلماتیک ایران در عرصه جهانی است.
در راستای توسعه تعاملات اقتصادی و تجاری ایران و آفریقا، وزیر خارجه ایران حسین امیرعبداللهیان به موریتانی سفر کرده تا در راستای سیاست های اقتصادی دولت سیزدهم به فرآیند یازگشایی فصل نوینی در روابط ایران و افریقا شتاب بیشتری دهد.
محمد سالم ولد مرزوک وزیر امور خارجه موریتانی در دیداری با امیرعبداللهیان گفته است که این کشور از همکاری جمهوری اسلامی ایران در توسعه زیرساخت‌های خود و در راستای منافع متقابل استقبال می‌کند. وی همچنین ابراز امیدواری کرد با تداوم رایزنی و پیگیری طرفین، دو کشور شاهد توسعه و گسترش بیش از پیش مناسبات دوجانبه باشند و بر توسعه مناسبات در حوزه‌های آموزش عالی، کشاورزی، ماهیگیری و انرژی‌های تجدیدپذیر تأکید کرد.
جمهوری اسلامی موریتانی کشوری در شمال غربی آفریقا به پایتختی «نواکشوط» است. موریتانی از شمال با صحرا، از شمال شرقی با الجزایر، از شرق با مالی، از جنوب با سنگال و از غرب به اقیانوس اطلس متصل است. موریتانی کشوری با چهار میلیون نفر جمعیت در غرب آفریقا و محصور در میانه ی کویر و دریا است. این موقعیت جغرافیایی، موریتانی را از ثروتی طبیعی برخوردار کرده است که همسنگ طلا برای آن کشور ارزش دارد. در حقیقت موریتانی برای توسعه اقتصادش بر دو محور تکیه دارد: یکی آنچه از معادن در دل صحراهایش می کاود و دیگری آنچه از اقیانوس بدست می آورد. اما این کشور به همین مقدار بسنده نکرده است و چشم به آسمان نیز دوخته است. بدینگونه این منبع پایان ناپذیر انرژی های تجدید پذیر را به خدمت گرفته است.
بندر نوادیبو شریان اصلی اقتصاد موریتانی برای صادرات مواد معدنی به شمار می رود. موریتانی در حدفاصل سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ به لطف معادن اولیه اش جهشی اقتصادی را تجربه کرد. معادن سنگ آهن و مس ۵۴ درصد صادرات موریتانی را شامل می شوند و سالانه حدود ۱۲ میلیون تن آهن از این کشور صادر می‌شود. ثروت دیگر موریتانی شیلات است که محصولاتش ۴۵ درصد صادرات این کشور را تشکیل می‌دهد. سال‌های اخیر حوزه شیلات شاهد اصلاحات به غایت مهمی بود که این صنعت را قادر کرد عملکردش را در زمینه صادرات و به طور کلی در مواد مرتبط به طرز قابل توجهی بهبود بخشد.
عمده صید و تجارت ماهی در بندر نوادیبو، دومین شهر بزرگ موریتانی و واقع در کرانه اقیانوس اطلس در غرب این کشور انجام می گیرد. اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۵ قراردادی تجاری به ارزش ۵۹ میلیون یورو با صنعت شیلات موریتانی منعقد کرد تا کشتی های اروپایی بتوانند سالانه حدود ۳۰۰ هزار تن ماهی صید کنند. حدود ۴ میلیون یورو از این مبلغ مستقیما به حمایت از صیادان محلی اختصاص دارد. بندر نوادیبو به مهم‌ترین دروازه در نوع خود در غرب کرانه باختری آفریقا بدل خواهد شد. این بندر تمام شرایط فنی لازم را برای استحصال این منبع دریایی مهیا کرده است و فراتر از آن بندری تجاری نیز به شمار می‌رود، چرا که در واقع بندر صحرای بزرگ آفریقا است. بندری که به کشورهای فاقد دسترسی به دریا اجازه می‌دهد از سکوی تجاری و مبادلاتی فوق‌العاده مهمی بهره‌مند شوند.
معادن سنگ آهن و صنعت شیلات تمام داستان موریتانی نیست. این کشور ظرف سال های اخیر به طور گسترده‌ای در انرژی‌های تجدید پذیر سرمایه‌گذاری کرده است و نمونه قابل ذکر آن شهر الشامی است. شهری مدرن که در سال ۲۰۱۲ ساخته شد و به طور کامل از انرژی خورشیدی استفاده می‌کند. نیاز برق این کشور بالغ بر ۱۲۰ میلیون وات می‌شود و توان تولید برق موریتانی از لحاظ انرژی سه برابر این رقم است. امری که اجازه صادرات مازاد این تولید را به همسایگانش همچون سنگال و مالی فراهم می کند.
در سال ۲۰۱۶ حدود ۳۸ درصد از انرژی کل موریتانی توسط انرژی های تجدید پذیر تامین میشد. موریتانی قصد دارد با ۱۵۷ هزار پنل خورشیدی که در مرکز شعر نوکشوت نصب شده است این رقم را به ۵۰ درصد برساند. موریتانی در سال ۱۹۶۰ به استقلال دست یافت و در آن زمان مطلقا هیچ زیرساختی در آن وجود نداشته است. به همین منظور طی سال‌های اخیر موریتانی عمدتا بر بخش‌های صادرات مواد خام و معدنی همچون آهن و شیلات تکیه کرده است. مقامات موفق شدند در طول چند سال زیرساختی نسبتا قابل توجه را به منظور تحقق چشم‌اندازهای متنوع اقتصادی تدارک ببینند.
اما در این میان بخش عمده ای از سرزمین موریتانی را بیابان تشکیل می دهد که منجر به ضعف بخش کشاورزی در این کشور شده است زیرا همان گونه که گفته شد اقتصاد این کشور عمدتا بر پایه شیلات، معادن و تا حدی انرژی های تجدیدپذیر است. بنابراین تولیدات و صادرات عمده محصولات کشاوزی ایران یکی از حوزه هایی است کمه می تواند در گسترش روابط دو جانبه مد نظر قرار گیرد.
از سوی دیگر وجود معادن بسیار غنی و قابل توجه در موریتانی و سابقه شرکت های ایرانی در زمینه استخراج و استحصال مواد معدنی امتیاز دیگری برای روابط تجاری دوجانبه است. مزیت دیگر کارنامه موفق شرکت های ایرانی در پروژه های فراسرزمینی معدنی در کشورهایی چون بولیوی، برزیل، اکوادور و ونزوئلا است . البته تحقق این هدف نیازمند تبادل هیات های اقتصادی و فراهم آوردن تسهیلات لازم است
از سوی دیگر وجود معادن بسیار غنی و قابل توجه در موریتانی و سابقه شرکت های ایرانی در زمینه استخراج و استحصال مواد معدنی امتیاز دیگری برای روابط تجاری دوجانبه است. مزیت دیگر کارنامه موفق شرکت های ایرانی در پروژه های فراسرزمینی معدنی در کشورهایی چون بولیوی، برزیل، اکوادور و ونزوئلا است . البته تحقق این هدف نیازمند تبادل هیات های اقتصادی و فراهم آوردن تسهیلات لازم است.
پیش تر نیز محمد سیدات کاردار و رئیس نمایندگی موریتانی در ایران گفته بود از سال ۲۰۱۰ که ارتباط میان ایران و موریتانی از سر گرفته شد ارتباط اقتصادی چندانی میان دو کشور رقم نخورده است. به گفته وی قیر و محصولات نفتی، بازیافت روغن، ماشین‌آلات کشاورزی و مواد غذایی از نیازهای موریتانی است و فعالان اقتصادی موریتانی علاقمند هستند در این زمینه‌ها با فعالان اقتصادی ایرانی همکاری داشته باشند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و اعمال تحریم ها علیه ایران در سال ۱۹۸۴ ایران تصمیم به یافتن شریک جدید تجاری کرد و در آن زمان علی اکبر هاشمی رفسنجانی رئیس جمهوری وقت ایران با سفر به سنگال آغاز روابط تجاری ایران با افریقا را کلید زد. این قاره به عنوان بازاری برای صادرات، به ویژه نفت خام، اهمیت یافت و دسترسی به مواد خام را فراهم کرد. فقر در بخش‌های بزرگی از قاره، به نوبه خود، با وجود امکانات مالی محدود تهران، در را به روی نفوذ ایران در بسیاری از ایالت‌ها، به‌ویژه در ساحل باز کرد.
اما در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد روند مراودات سیاسی و اقتصادی ایران با آفریقا به شدت صعودی شد. درگیری تهران با غرب بر سر مساله هسته ای و نیاز تهران به شرکای بین المللی که در ساحل عاج، لسوتو، موریتانی، نامیبیا و آفریقای جنوبی، بعنوان اعضای دائمی شورای امنیت سازمان ملل از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۸ موجب نزدیکی بیش تر ایران و افریقا شد. از سوی دیگر کشورهایی با منابع غنی اورانیوم، مانند مالاوی، نیجر، سیرالئون، توگو و اوگاندا، به نقطه کانونی دیگری در دوره احمدی نژاد تبدیل شدند.
اما در چهار سال نخست تصدی گری حسن روحانی (۲۰۱۳-۲۰۱۷)، روند تعاملات ایران و آفریقا نزولی شد. پس از توافق هسته‌ای ایران و غرب اهمیت سیاسی و اقتصادی این قاره در نظر ایران به شدت کم شد . ارقام تجاری ایران نشان‌دهنده این موضوع است. روحانی در سیاست خارجی‌خود روابطه با افریقا را به حاشیه برد زیرا این قاره را شریک استراتژیک خود نمی دانست.
اما پرواضح است که در روابط ایران با کشورهای افریقایی علاقه ایران به توسعه روابط با کشورهای ساحل افریقا پررنگ تر است. منطقه نیمه خشک ساحل در غرب و شمال مرکزی آفریقا به طول ۳۸۶۰ کیلومتر و متشکل از از ۱۱ کشور بورکینافاسو، چاد، اریتره، گامبیا، گینه بیسائو، مالی، موریتانی، نیجر، نیجریه، سنگال و سودان.
اگر چه این کشورها با مشکلاتی چون نرخ بالای زاد و ولد، فقر، تغییرات شدید آب و هوایی، بحران‌های غذایی، شورش‌های خشونت آمیز توسط گروه‌های مذهبی افراطی و همچنین باندهای جنایتکار)، بی‌ثباتی سیاسی، توسعه نیافتگی اقتصادی و سایر بحران‌های سیستمی دست و پنجه نرم می کنند و دولت‌های منطقه به دنبال کمک‌های خارجی برای مقابله با این بحران ها هستند.در دوره کنونی سفرهای دوجانبه سران ایران و ساحل تشدید شده است.
همچنین، روابط اقتصادی ایران با کشورهای ساحل دارای سه شاخه است. نخست غنای کشورهای ساحل از نظر منابعی مانند مانند طلا، آهن، مس، الماس، پلاتین، فسفات و اورانیوم که دسترسی به این منابع برای تامین نیازهای اقتصادی ایران ضروری است. از سوی دیگر فقر در منطقه ساحل و غرب آفریقا فرصت هایی را برای ایران شکل می دهد تا با ارائه کمک های اقتصادی به این کشورها، از جمله کمک به پروژه‌های زیرساختی، نفوذ خود را افزایش دهد
همچنین، روابط اقتصادی ایران با کشورهای ساحل دارای سه شاخه است. نخست غنای کشورهای ساحل از نظر منابعی مانند مانند طلا، آهن، مس، الماس، پلاتین، فسفات و اورانیوم که دسترسی به این منابع برای تامین نیازهای اقتصادی ایران ضروری است. از سوی دیگر فقر در منطقه ساحل و غرب آفریقا فرصت هایی را برای ایران شکل می دهد تا با ارائه کمک های اقتصادی به این کشورها، از جمله کمک به پروژه‌های زیرساختی، نفوذ خود را افزایش دهد.
و سرانجام اینکه این روابط اقتصادی با کشورهای ساحل افریقا تامین کننده بازارهایی برای محصولات ایرانی، خصوصا نفت و فراورده های نفتی است که تحت تحریم‌های جهانی است، ایجاد می‌کند. بنا به گزارش‌ها، ایران از اجرای پروژه‌های مشترک، از جمله تأسیسات در کشورهای ساحل که نفت ایران را پالایش می‌کنند، درآمد قابل توجهی به دست آورده است. به عنوان نمونه‌ای از این روابط، ایران در سال‌های ۲۰۱۸-۲۰۱۹، ۱۰۸۵ تن کالای غیرنفتی به ارزش ۱.۱۵ میلیون دلار به نیجر صادر کرده است، در حالیکه هیچ وارداتی از نیجر به ایران در آن سال ثبت نشد.
در این میان گسترش تجارت با موریتانی کشوری در ساحل آفریقا به ظاهر فقیر اما دارای منابع غنی معدنی می تواند برای ایران نیز پردستاورد باشد. فرانسه تاکنون بهره‌برداری‌های وسیعی از این معادن داشته است. بهره‌برداری از معادن طلا در کنار سایر معادن از جمله معادن سنگ آهن و مس، ۵۴ درصد صادرات موریتانی را شامل می‌شوند. ذخیره عظیم فسفات این کشور که ایران به واردات آن نیاز دارد، یک گزینه خوب برای تجارت پایاپای و دورشدن از معضلات تحریم مالی و بانکی ایران محسوب می‌شود. البته این کشور از سال ۲۰۱۴ با کاهش شدید در جریان تجارت مواد معدنی‌اش مواجه شده و برای تأمین منافع ملی، برخی تغییرات در سیاست اقتصادی‌اش را تجربه می‌کند. ازاین‌رو ایران با نگاه تجارت‌محور یک انتخاب خوب به‌ویژه برای بخش خصوصی پیش‌رو دارد تا فرصت های تجاری خود را گسترش دهد.
دام‌پروری موریتانی و کیفیت بالای گوشت دام‌های این کشور بازار اروپا را تغذیه می‌کند و صنعت لبنی آن هم با شیر شتر از درآمدزاترین منابع این کشور است. البته بحران کم‌آبی را می‌توان از زمین‌های لم‌یزرع این کشور متوجه شد. سرخی کویری با کمترین تنوع پوشش گیاهی اولین تصویری است که توجه یک خارجی را جلب می‌کند، شهر نواکشوت پایتخت موریتانی در شمال غربی آفریقا، در حقیقت بر محور چشمه آبی شکل گرفته که چوپانان در آنجا شترها و احشام خود را آب می‌دادند. امروزه این شهر به شکل افسارگسیخته‌ای در همه جهات گسترش یافته و با مسائل بسیاری روبه‌رو است. خبری از آسمان‌خراش‌های معمول امروز دنیا نیست و خانه‌های بزرگ اما یک یا حداکثر دوطبقه با مصالح سنتی ساخته شده‌اند که این امر در آینده نزدیک نویدبخش بازار مصالح ساختمانی از صفر تا صد برای ایران محسوب می‌شود. تولید کنندگان موفق در این صنعت با توجه به چنین فرصت بکری می‌توانند شرایط مطلوبی را برای خود در نظر بگیرند. ثروت دیگر موریتانی شیلات است که محصولاتش ۴۵ درصد صادرات این کشور را تشکیل می‌دهد. سرمایه‌گذاری در این حوزه خود یک گنج پنهان محسوب می‌شود.
حتی در بخش دارو و پزشکی این کشور یک منبع لایزال کسب درآمد است. موریتانی اکنون ارتقای سطح بهداشت و ارائه خدمات پزشکی و درمانی و دارویی و همچنین ساخت و تجهیز بیمارستان، کلینیک و اعزام پزشک را در صدر برنامه‌های خود قرار داده است. این مسئله می‌تواند برای ایران یک معادله دو سر برد باشد خصوصا با توجه به تجربه های پیشین موفقیت آمیز ایران در قاره آفریقا در زمینه تاسیس کلینیک در زیمبابوه، احداث بیمارستان در اوگاندا و خدمات دارویی و درمانی گسترده هلال احمر ایران در افریقا.
نتیجه
با توجه به ثروت های خفته و غنی کشورهای افریقایی خصوصا کشورهای ساحل و شرایط تحریم و فشارهای اقتصادی کنونی بر ایران لزوم توجه و تمرکز بیش تر بر قاره افریقا بیش از پیش احساس می شود. ایران با امتیازات و تجربیات خود در زمینه معدن کاری و کشاورزی می تواند وارد بازارهای صنعتی کشورهای افریقایی شود تا علاوه بر ارزآوری و یافتن شرکای جدید اقدام به صدور خدمات فنی مهندسی به کشورهای افریقایی کند که برای بهره برداری از منابع خود نیاز مبرم به چنین فن آوری هایی دارند.
اما لازمه تحقق گسترش تجارت با افریقا تمرکز بیش تر بر این قاره است تا ایران از قافله حضور قدرت های نوظهور در افریقا چون روسیه، ترکیه و سایر همسایگان بازنماند و در آینده شاهد حسرت فرصت های از دست رفته نباشد. بدین ترتیب اعزام هیات های تجاری به افریقا، برگزاری نمایشگاه های تخصصی در این قاره و حمایت از سرمایه گذاران و فعالان اقتصادی و به طور کلی بخش خصوصی برای حضور در افریقا از بدیهیات تحقق این هدف است و باید دید در اینده تا چه حد جامه عمل به خود می پوشد.
نظر شما