علی جواهری؛ خبرگزاری بازار: یادش به خیر؛ زمانی برای پیدا کردن کار روزنامه میگرفتیم و خودکار به دست بخش نیازمندیهایش را جست وجو میکردیم و دور کارهایی را که مدنظرمان بود خط میکشیدم. بعد شروع میکردیم به زنگ زدن و صحبت با کارفرماها. این روند کاریابی حالا دیگر مدتی است که جایش را به فضای مجازی داده و نشانه گذاری و گفت وگوهای در لحظه با کارفرمایان جایش را گرفته است. و روز به روز سامانه های کاریابی مجازی رونق بیشتری میگیرند. بنیانگذار یکی از این سامانه های استخدامی «مهرنوش شوقی» است؛ فردی که ایده های خلاقانه اش در این روزگار پرترافیک که وقت، ارزش طلا را پیدا کرده با ساز و کاری منظم و اصولی افراد را سه سوته سر کار میگذارد. او در صفحه تحت وب و اینستاگرامی در کوتاهترین زمان ممکن کارفرما و کارجو را به هم میرساند و امکاناتی که میان این دو گروه قرار می دهد سرعت تبادل اطلاعات میانشان را افزایش داده است. او که سالها در رابطه با مدیریت منابع انسانی در شرکت های بزرگ فعالیت می کند با بهره گیری از تجربه هایش این سامانه را برای نخستین بار در کشور راه اندازی کرده است.
نکته طلایی زندگی من
دست پرورده مادری معلم است؛ مهمترین عاملی که از او یک انسان سختگیر و در عین حال منعطف ساخته است: «من در یک خانواده فرهنگی به دنیا آمدم. مادری مرا بزرگ کرده که یک زن مادر سالار بود. مادرم نقش بزرگی در زندگی من، خواهر و برادرانم ایفا کرد برای اینکه بتوانیم مربی خودمان باشیم. همیشه به ما یک جمله طلایی می گفت؛ اینکه هیچ وقت خودتان را با کسی مقایسه نکنید. شما باید خودتان را با دیروز خودتان مقایسه کنید. اگر فکر کردید و به این نتیجه رسیدید که امروز بهتر از دیروز هستید خوشحال باشید و شب راحت بخوابید. اگر احساس کردید روند زندگیتان رو به نزول است آنجا باید تأمل کنید و آن تغییری را که نیاز است باید ایجاد کنید. »
یک تصمیم سخت
حکایت زندگی این جوان خلاق سراسر کار بی وقفه بوده و تلاش برای رسیدن به اهدافی که در ذهن میپروراند. فعالیت هایی که نقطه عطفش ورود به دانشگاه بود. می گوید: «سال ۱۳۷۵ وارد دانشگاه شدم و تحصیلاتم را در رشته آمار در دانشگاه اصفهان شروع کردم. آن زمان درس خواندن برایم کسل کننده بود. من از همان موقع در پروژه های شهرداری کار می کردم. چند سال به همین منوال گذشت تا اینکه کمیسر عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان شدم و زندگی حرفه ای من در منابع انسانی و جذب و استخدام کلید خورد. این شانس را داشتم که در این سازمان بین المللی آموزش های حرفه ای این رشته را ببینم و مدارک لازم را دریافت کنم. بعد از مدتی در یکی از کشورها به عنوان مدیر منابع انسانی استخدام شدم. فقط ۶ماه از فعالیتم گذشته بود که به این نتیجه رسیدم من اینجا چه کار می کنم و باید برای خودم و کشورم مفید باشم. به همین دلیل تصمیم سخت زندگی ام را گرفتم و برای همیشه از آنجا خداحافظی کردم و به ایران برگشتم و به عنوان مدیر منابع انسانی یک شرکت بین المللی مشغول به کار شدم.»
دوباره مسیرم را عوض کردم
شوقی می گوید که جذب و استخدام کارش است: «موضوع به نظر ساده ای که کلی چالش به همراه دارد. برای استخدام شغل های پایه و میان پایه بانک اطلاعاتی جامع وجود نداشت. مشکلاتی مثل آگهی دادن، صرف زمان، رفت و آمد و کلی مسئله باعث شد که ابتدا سامانه را طراحی کردیم که آدم ها را به هم معرفی کند ولی چندان موفقیت آمیز نبود. همین شد که مسیرمان را تغییر دادیم و سامانه فعلی را ایجاد کردیم؛ کاری که ما اینجا انجام می دهیم کوتاه کردن و صرفه جویی در وقت معرفی و جست وجوست.»
کاریابی مجازی ما
دغدغه های پیدا کردن کار حکایت هفت خانی است که ایده شوقی از تعداد آنها کاسته و دستیابی به یک کار مناسب را سهل الوصول کرده: «سایت ما یک پل ارتباطی است بین کارفرما و کارجو. فعالیت های ما در مشاغل پایه و میان پایه قرار دارد. اینگونه که کارفرما آگهی استخدامش را به ما می دهد. فضایی در سایت ما وجود دارد که کارجو ظرف ۳دقیقه خود را به کارفرما معرفی می کند و کارفرما هم مسائل مدنظرش را میگوید. مرحله بعدی فضایی برای مصاحبه است که بعد از نهایی شدن به دیداری حضوری منتهی میشود.» تمام این روند برای کارجویان رایگان است ولی بابت تبلیغات از کارفرمایان مبلغی دریافت می شود: «البته کارهای دیگری هم برای کارفرما انجام می دهیم؛ دسته بندی کارجویان و اولویت بندی آنان براساس شرایط اعلام شده توسط کارفرما هم از جمله کارهاست.»
وقتی مطمئن شدم کار درستی کرده ام
اکنون شوقی به بخشی از اهداف خود رسیده و هدف های بسیاری هم در مسیر کاری اش در نظر دارد. آرزویش رسیدن آمار بیکاری به زیر ۵درصد است. هدفم این است که کارم بین المللی شود و همه انسانها بتوانند طبق علاقه مندی هایشان کار پیدا کند. او انگیزه این کار بزرگ را از کارجویانی می گیرد که با هزار و یک امید به دنبال کار می گردند: «زمانی بود که ما برای تبلیغات سایت تراکت توزیع می کردیم. یک بار کارجویی با ما تماس گرفت و گفت: دو هفته است که بیکار شده ام ولی نمی توانستم چیزی به خانواده ام بگویم. هر روز سر ساعت از خانه بیرون می آمد و به پارک می رفتم. سرراه روزنامه می خریدم و دنبال کار می گشتم تا اینکه با سایت شما آشنا شدم. وقتی همکارم موضوع را برایم تعریف کرد، خیلی ناراحت شدم و گفت: بچه ها وقتشه خودمان دست به کار شویم. دو روز بعد آن فرد با ما تماس گرفت و کلی تشکر کرد. او کار پیدا کرده بود. این اتفاقات که در کارمان کم نیست. روزهای اول اشک شوق می ریختم ولی اکنون حس خوش برایم ایجاد می کند.»
نظر شما