بازار؛ گروه بین الملل: با نگاهی دقیق تر به سخنرانی معاون رئیس جمهور امریکا در نشست آپک، متوجه ترس واشنگتن از پکن خواهیم شد و چنین ترسی ناشی از حسادت و احتیاط بسیار سنتی و سطح پایین و مبتنی بر دیدگاهی منسوخ از منطقه آسیا و اقیانوسیه است.
این منطقه مدت‌هاست که به یک بازار بزرگ پر از یکپارچگی و فرصت‌ها تبدیل شده است و منطق داخلی آن ترکیبی از عوامل جهانی شدن است. اما ایالات متحده آمریکا همچنان در جستجوی سیاست های ژئوپلیتیکی دور از ذهن است و سعی می کند از ابزارهای ژئوپلیتیک سنتی برای سازماندهی مجدد منطقه آسیا و اقیانوسیه به نفع خود استفاده کند. با این حال، انجام این کار برای واشنگتن سخت‌تر شده است، زیرا آنقدر قوی نیست که بتواند روند توسعه در منطقه را معکوس کند.
باید گفت تجارت به تدریج به بزرگترین محرک ساخت و سازهای جدید در منطقه آسیا و اقیانوسیه تبدیل شده است و توسعه اقتصادی به مهم ترین چشم اندازی تبدیل شده که هر ذینفع از آن امنیت خود را نیز در نظر می گیرد.
به عبارت دیگر، اکنون برای کشورهای منطقه، امنیت ملی در درجه اول امنیت توسعه اقتصادی پایدار خودشان است. از آنجایی که چین بزرگترین فرصت و منابع خارجی را برای حفظ توسعه اقتصادی این کشورها فراهم می کند، کشورهای آسیا-اقیانوسیه می توانند بدون نگرانی از آنها استفاده کنند. آنها می توانند به طور کامل مزایای خود را با منابعی که چین فراهم می کند، بدون پرداخت هزینه های سیاسی مرتبط کنند.
چین بزرگترین شریک تجاری تقریباً همه اعضای آسه آن و همچنین متحدان اصلی ایالات متحده در منطقه آسیا و اقیانوسیه از جمله ژاپن، کره جنوبی و استرالیا است. حجم تجارت کره جنوبی با چین در سال ۲۰۲۱ تقریباً برابر با مجموع تجارت این کشور با ایالات متحده آمریکا، ژاپن و اتحادیه اروپا بود و ارزش واردات ویتنام از چین در سال ۲۰۲۰ از مجموع واردات از ایالات متحده آمریکا، ژاپن و آلمان بیشتر است
چین به تدریج در منطقه آسیا و اقیانوسیه نفوذ می کند. این روند نیز بسیار آسان و طبیعی است، زیرا چین در حالی که درهای خود را باز می کند و بدون تعیین شرایط سیاسی با هر کشوری که می تواند همکاری می کند، بسیار تلاش می کند تا اقتصاد خود را نیز توسعه دهد. بنابراین گسترش همکاری های اقتصادی با سایر کشورها با توسعه خود چین هماهنگ است. حتی می توان گفت که چین عمداً به دنبال گسترش نفوذ خود نبوده است، اما این نفوذها به طور طبیعی شکل گرفته اند.
چین بزرگترین شریک تجاری تقریباً همه اعضای آسه آن و همچنین متحدان اصلی ایالات متحده در منطقه آسیا و اقیانوسیه از جمله ژاپن، کره جنوبی و استرالیا است. حجم تجارت کره جنوبی با چین در سال ۲۰۲۱ تقریباً برابر با مجموع تجارت این کشور با ایالات متحده آمریکا، ژاپن و اتحادیه اروپا بود و ارزش واردات ویتنام از چین در سال ۲۰۲۰ از مجموع واردات از ایالات متحده آمریکا، ژاپن و آلمان بیشتر است. چین به آسه آن احترام می گذارد و همواره از نقش مهم آسه آن در همکاری های منطقه ای حمایت کرده و مشارکت اقتصادی جامع منطقه ای نیز توسط آسه آن آغاز شده است.
مشکل ایالات متحده آمریکا این است که منابع این کشور که بیشترین جذابیت را برای آسیا و اقیانوسیه دارد در حال کاهش است و از منابع باکیفیت به عنوان اهرمی برای جستجوی منافع خود و حتی زورگویی به کشورها و مناطق آسیا و اقیانوسیه استفاده می کند
مشکل ایالات متحده آمریکا این است که منابع این کشور که بیشترین جذابیت را برای آسیا و اقیانوسیه دارد در حال کاهش است و از منابع باکیفیت به عنوان اهرمی برای جستجوی منافع خود و حتی زورگویی به کشورها و مناطق آسیا و اقیانوسیه استفاده می کند. سهم تجاری ایالات متحده در منطقه آسیا و اقیانوسیه بدون شک کاهش یافته است و از مزایای تکنولوژیک گذشته برخوردار نیست. واشنگتن ابتدا توافقنامه مشارکت ترانس پاسیفیک را با محوریت خود ایجاد کرد، سپس آن را رها کرد و سپس یک چارچوب اقتصادی هند و اقیانوسیه برای رفاه ایجاد کرد. باید گفت منطق اعمال سیاست های واشنگتن بسیار گیج کننده است.
در اصل، مزیت ایالات متحده آمریکا در فناوری نهفته است و محبوبیت آن در سرمایه گذاری در منطقه آسیا و اقیانوسیه به یکی از بزرگترین اهرم های نفوذ آن تبدیل شده است. اما از زمان دولت ترامپ، ایالات متحده بر «بازگشت تولید» تاکید کرده است و دولت بایدن شرکت‌های تایوان و کره جنوبی را مجبور کرده است که به خاطر امنیت تراشه‌های آمریکا، کارخانه‌های تولید تراشه در آمریکا راه‌اندازی کنند. این اقدامات عموماً با هدف قطع برخی از روابط نفوذ ایالات متحده آمریکا در منطقه آسیا-اقیانوسیه انجام می شود.
مزیت ایالات متحده آمریکا در فناوری نهفته است و محبوبیت آن در سرمایه گذاری در منطقه آسیا و اقیانوسیه به یکی از بزرگترین اهرم های نفوذ آن تبدیل شده است
نفوذ اقتصادی ایالات متحده آمریکا در منطقه آسیا و اقیانوسیه به قدرت اقتصادی و قابلیت های سرریز آن بستگی دارد. این مهم شامل گسترش مستمر بازار داخلی ایالات متحده برای ارائه فرصت های بیشتر بازار برای کشورهای آسیا-اقیانوسیه و همچنین سرمایه گذاری شرکت های آمریکایی برای آوردن فناوری پیشرفته و سرمایه به منطقه آسیا-اقیانوسیه است. ایالات متحده آمریکا باید یک اقتصاد پر رونق و پر جنب و جوش باقی بماند تا به گسترش جذابیت خود ادامه دهد. نفوذ واقعی به طور طبیعی به دست می آید، نه از طریق اجبار ژئوپلیتیک.
بنابراین اینکه آیا ایالات متحده آمریکا بهترین شریک منطقه آسیا-اقیانوسیه است، بستگی به این ندارد که «کامالا هریس»، معاون رئیس جمهور بایدن در نشست آپک چه گفت. بلکه همه کشورهای این منطقه به دنبال منافع واقعی و اقتصادی هستند. منافع واقعی در کارخانه فولاد، فناوری، سرمایه و حمایت بازار نهفته است که ایالات متحده آمریکا به منطقه ارائه می کند، نه زبانی که هریس استفاده می کند.
همه می دانند که ایالات متحده چه نوع اهداف ژئوپلیتیکی در منطقه آسیا-اقیانوسیه دارد، اما جهت به دست آوردن اهداف ژئوپلیتیکی، ایالات متحده آمریکا منافع ملموسی را که می تواند برای منطقه به ارمغان بیاورد، از دست می دهد.
نظر شما