وحید پورتجریشی؛ بازار: همزمان با برگزاری انتخابات میان دوره ای کنگره آمریکا، دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق این کشور طی سخنانی با انتقاد از سیاست های جو بایدن، رئیس جمهور فعلی این کشور، از تصمیم خود برای کاندیداتوری حزب جمهوریخواه برای انتخابات سال ۲۰۲۴ خبر داد.
ترامپ که این سخنان را در جمع هواداران خود در ایالت فلوریدا مطرح می کرد، بار دیگر شعار اصلی خود یعنی باز گرداندن آمریکا به شکوه سابق خود را مجددا مطرح کرده و به طور رسمی از آمادگی خود برای شرکت در انتخابات ۲۰۲۴ خبر داد. در همین راستا، دستیاران رئیس جمهور سابق آمریکا، روز سه شنبه، ۲۴ آبان ماه از تسلیم درخواست ثبت نام وی در انتخابات ریاست جمهوری آینده آمریکا به کمیسیون انتخابات این کشور خبر دادند.
اما فارغ از اینکه آیا دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری بعدی آمریکا شرکت خواهد کرد یا خیر و اینکه نتیجه چنین انتخاباتی در صورت شرکت وی چه خواهد شد، موضوع اصلی اینجاست که آیا اساسا اندیشه و مکتب «ترامپیسم اقتصادی» قادر به کسب اکثریت آراء در این کشور خواهد بود یا خیر.
اقتصاد، نقطه قوت ترامپ در انتخابات آمریکا
اگرچه دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ در آمریکا مصادف بود با شکل گیری نوعی کمپین بین المللی علیه اندیشه های وی و همچنین بروز گسترده نا رضایتی در میان متحدین یا مخالفین واشنگتن، اما نتیجه انتخابات از صندوق های داخل آمریکا بیرون خواهد آمد. هرچند، وجود نهاد تصمیم گیرنده و سرنوشت سازی همچون الکترال کالج در بطن سیاست آمریکا که ترامپ همواره مخالف آن بوده، می تواند تاثیر زیادی روی نتیجه انتخابات این کشور بر جای بگذارد، اما باید به این نکته نیز توجه داشت که نهایتا این نهاد نیز در صورت حمایت اکثریت مردم از رئیس جمهور سابق ایالات متحده، نخواهد توانست مقابله ای جدی با ترامپ داشته باشد.
اما نکته مهم اینکه دوران ریاست جمهوری ترامپ را می توان به لحاظ اقتصادی به سه بخش تقسیم کرد: دوران پیش از شیوع کرونا، در حین کرونا و پس از آن. بر اساس آمار موجود، ترامپ تا پیش از بروز کرونا که بر اساس اعلام رسمی سازمان بهداشت جهانی (WHO) مارس ۲۰۲۰ بوده است، در اداره اقتصاد کشورش موفقیت نسبی داشته که هر چند این موفقیت با ظهور و شدت گرفتن کرونا در آمریکا و تاثیرات شگرف آن بر اقتصاد این کشور که هنوز هم ادامه دارد، به شدت افول کرد.
درست در سال اخر ریاست جمهوری ترامپ در آمریکا، میزان تولید ناخالص داخلی این کشور با ۳۳.۱ درصد رشد مواجه شده که نوعی شوک به اقتصاد آسیب دیده از شیوع کرونا آمریکا محسوب می شود.
با اینحال، مهمترین دوران ریاست جمهوری ترامپ به سال آخر زمامداری وی باز می گردد که با کنترل کرونا مواجه شده و در این دوران، وی موفق به ثبت عجیب ترین و البته بیشترین میزان رشد اقتصاد در آمریکا شد.
به عنوان مثال، کافی است به نمودار زیر (منتشر شده از سوی سازمان تحلیل اقتصادی آمریکا) نگاه کنیم تا متوجه جهش تولید ناخالص داخلی (GDP) ایالات متحده از سال ۲۰۰۹ یعنی دوران ریاست جمهوری اوباما تا پایان دوره ترامپ به چه میزان پیشرفت داشته است.
در نمودار بعدی نیز می توانید میزان رشد اقتصادی ایالات متحده از ۱۹۵۰ تا ۲۰۲۰ را ملاحظه کرد که باز هم نشان دهنده حرکت بزرگ اقتصادی دونالد ترامپ در این کشور است.
در زمان حاضر که روند اقتصاد جهانی با رکود و وخامت چشمگیری مواجه بوده و تقریبا اکثر کشورهای جهان نیز کم و بیش با تبعات این رکود و در برخی مواقع، ورشکستگی دست و پنجه نرم می کنند، بدیهی است که پیروز انتخابات نه تنها در آمریکا بلکه هر کشور دیگری، رئیس جمهوری خواهد بود که نقشه راه و استراتژی مناسبی برای بهبود وضعیت اقتصادی کشورش ارائه دهد.
در آمریکا، به احتمال زیاد ترامپ بیش از هر گزینه دیگری از دو حزب جمهوریخواه و دموکرات از این ویژگی برخوردار بوده و سال های ریاست جمهوری وی نیز ثابت کرده که وی به عنوان یک تاجر، دستکم قدرت لازم برای احیای اقتصاد این کشور را دارد.
ترامپ، گزینه مطلوب یقه سفیدهای آمریکا
اگرچه در انتخابات سال ۲۰۱۶، ترامپ به عنوان قهرمان «یقه سفید»های آمریکا موفق به کسب اکثریت آراء طبقه متوسط در این کشور شد، اما شرایط کنونی اقتصاد آمریکا نشان می دهد که وی، احتمالا در انتخابات بعدی، قادر به کسب رای چشمگیری از میان هر سه طبقه سرمایه دار، متوسط و حتی فقیر آمریکا خواهد شد.
ریزش ارزش سهام شرکت های بزرگ آمریکایی و نزدیک شدن بسیاری از آنها به سقوط کامل، رشد شاخص بیکاری در این کشور طی ماه های اخیر و همچنین بروز تورم بی سابقه طی ۴۰ سال گذشته که علیرغم اعمال سیاست های فدرال رزرو مبنی بر افزایش سود بانکی، همچنان مهار نشده، نتیجه سیاست های اقتصادی دولت جو بایدن بوده؛ سیاست هایی که ظاهرا تمامی طبقات جامعه آمریکا را در کنار بخش بزرگی از اقتصاددانان این کشور تا حد زیادی ناراضی ساخته است.
حقیقت امر این است که اگر ترامپ و بایدن را به لحاظ اقتصادی در دو کفه ترازو قرار دهیم، سیاست های اقتصادی طرف اول این کفه تا حد زیادی نسبت به کفه دوم، سنگینی می کند؛ نکته ای که علیرغم تمامی بد اخلاقی ها و تخلفات حقوقی گسترده دوناد ترامپ، از فرار مالیاتی گرفته تا پنهان کردن اسناد محرمانه دولتی در منزل شخصی خود، نقطه قوت وی محسوب می شود.
شاید به همین دلیل است که همچنان، مدیران صنعتی و سرمایه داران بزرگ آمریکا همچون ایلان ماسک مایلند به ترامپ روی خوش نشان داده و از حضور وی در شبکه های مجازی بزرگی همچون توئیتر یا رسانه های بزرگ آمریکا استقبال نمایند.
اگرچه هنوز تقریبا هیچ یک از این سرمایه داران به صراحت از نامزدی ترامپ حمایت رسمی نکرده و منتظرند تا طی ماه های آینده با رصد وضعیت سیاست داخلی آمریکا مواضع خود را اعلام نمایند، اما تنها نگاهی به نمودار زیر که نشان دهنده وضعیت شاخص داو جونز در دوره ترامپ است و مقایسه آن با دوران پیش از ترامپ، به خوبی نشان دهنده گرایش طبیعی سرمایه داران و شرکت های بزرگ صنعتی آمریکا به وی خواهد بود.
همچنین به لحاظ سیاسی، کسب اکثریت کرسی های مجلس نمایندگان توسط حزب جمهوریخواه، به خوبی نشانگر افول و کاهش قدرت دموکرات ها در سیاست داخلی آمریکا بوده که بخش عمده آن نیز ناشی از عملکرد نامطلوب آنها در زمینه اقتصاد این کشور است. دستکم در شرایط فعلی باید بازگشت ترامپ به سیاست آمریکا را کاملا جدی گرفت و اینگونه نپنداشت که وی برای همیشه از سیاست آمریکا حذف شده است.
نظر شما