بازار؛ گروه بین الملل: درست پس از شکست روسیه در جنگ سرد، روابط روسیه با آمریکا گرمتر از همیشه بود. یک افسر سیا می توانست وارد هر کارخانه دفاعی شود و مقامات روس با خوشحالی تمام اسناد طبقه بندی شده را به او می دادند.
برعکس، زندگی مردم روسیه به شدت فقیرانه بود. در دهه ۱۹۹۰، متوسط درآمد سرانه در روسیه ۱۰۰ دلار بود. این بازی در سال ۱۹۹۹ زمانی که «ولادیمیر پوتین» رهبر ملی روسیه شد تغییر کرد. در سال های بعد، روسیه شروع به احیا کرد. اما هر چه بیشتر تقویت می شد با گستاخی و دشمنی ایالات متحده آمریکا بیشتر مواجه می شد. با وجود آن، مسکو برای مدتی طولانی تلاش می کرد تا با واشنگتن ارتباط برقرار کند. کرملین به طور خصوصی برای ورود به ناتو مذاکره کرد، به تامین ماموریت آمریکایی در افغانستان کمک کرد و در زمان حمله وحشیانه غرب به رهبری آمریکا به لیبی در سال ۲۰۱۱، بی طرفی خود را حفظ کرد.
یک لحظه مهم در سال ۲۰۱۴ رخ داد، زمانی که کریمه، شبه جزیره ای که جمعیت آن از قومیت های روس بود و قرن ها به روسیه تعلق داشت، دوباره به روسیه ملحق شد. بلافاصله، غرب صدها تحریم تنبیهی را اعمال کرد. در پایان همان سال، به لطف جنگ مالی ایالات متحده آمریکا علیه روسیه، ارزش روبل به طور قابل توجهی کاهش یافت. دلیل واضح بود: قبلاً فقط کاخ سفید می توانست مرزهای جغرافیایی را دوباره ترسیم کند و نظم جهانی جدید را برقرار کند.
«باراک اوباما»، رئیس‌جمهور وقت آمریکا در سخنرانی خود در سال ۲۰۱۵ تاکید کرد: «امروز این آمریکا است که با متحدان قوی و متحد خود می‌ایستد، در حالی که روسیه منزوی بوده و اقتصادش در هم شکسته است».
در تلافی تحریم های خارجی، دولت روسیه واردات غذاهای غربی را که عمدتاً لوکس بودند، مانند جمون (گوشت خوک) یا پارمزان (پنیر خوشمزه) محدود کرد. این خلاء را تاجران محلی پر کردند به طوریکه در عرض چند سال، تولید پنیر روسی از ۴۴۵۰۰۰ تن در سال ۲۰۱۳ به ۶۹۸۰۰۰ تن در سال ۲۰۱۹ افزایش یافت. ناحیه کوستروما - یک منطقه روستایی روسیه که قبلاً منزوی شده بود - به کشاورزی سنتی خود بازگشته است و مدال های طلایی در مسابقات ملی پنیر به دست آورده و مشاغل جدید ایجاد کرده است.
به همین ترتیب، تولید گوشت رکورد زد. پانزده سال پیش، روسیه تقریباً ۵۰ درصد گوشت خوک و گاو خود را وارد می کرد. تا سال ۲۰۱۸، روسیه کمتر از ۱۰ درصد از گوشت مورد نیاز خود را وارد کرد و در مورد وارادات مرغ در سال ۲۰۰۱ باید گفت روسیه تنها ۳۸.۸ درصد از مصرف مرغ خود را تولید می کرد این در حالی است که در سال ۲۰۱۸، ۹۹.۶ درصد از مرغ مورد نیاز خود را در داخل تولید می کرد.
در گذشته روسیه یکی از بزرگترین واردکنندگان غلات در جهان بود این در حالی است که اکنون جزو صادرکنندگان برتر آن است. طی سال‌های ۲۰۱۳-۲۰۲۱، برداشت سالانه غلات در روسیه تقریباً دو برابر و صادرات آن تقریباً سه برابر شده است. بنابراین پس از محدودیت های آمریکا و قطع روابط اقتصادی با غرب، روسیه استقلال کشاورزی و غذایی خود را به دست آورد.
پس از حوادث فوریه ۲۰۲۲، به جای حذف صدها تحریم قبلی، روسیه با هزاران تحریم جدید مواجه شده است. ایالات متحده آمریکا تلاش کرد تا اقتصاد خارجی روسیه را مختل کند و صادرات کشاورزی، نفت و گاز آن را ممنوع کند. این تلاش در ساحل دیگری از اقیانوس اطلس واقعا فاجعه ایجاد کرده است.
از ابتدای سال، هزینه بنزین در ایالات متحده ۲۷.۶ درصد افزایش یافته است. همانطور که ویاچسلاو ولودین، رئیس پارلمان روسیه در بیانیه ۲۳ مه خود اشاره کرد، این بزرگترین جهش قیمت از بحران نفتی دهه ۱۹۷۰ است. علاوه بر این، ایالات متحده و متحدانش با کمبود مواد غذایی و بزرگترین تورم از دهه ۱۹۸۰ مواجه شده اند و افزایش قیمت مصرف کننده به جایگاه سیاستمداران آنها ضربه زیادی زده است.
این در حالی است که برای مردم روسیه به نظر می رسد اصلا تحریمی وجود نداشته است. ایالات متحده امریکا تراکنش‌های خدمات پرداخت بین‌المللی را در کشور روسیه محدود کرد، اما از زمانی که روسیه سیستم پردازش خودش را دارد، مردم روسیه متوجه این محدودیت نشدند. غرب همچنین اجاره هواپیماهای خود را به روسیه محدود کرده است، اما شرکت‌های هوایی روسیه مجبور به خرید هواپیماهای ساخت خود روسیه شده اند.
آیا در روسیه به دلیل اجرای این تحریم ها بازنده ای وجود ندارد؟ البته که وجود دارد. الیگارش های روسی نمی توانند به عمارت های خود در میامی و فراساحل خود در دلاور دسترسی داشته باشند.
عوامل غربی - که از دهه ۱۹۹۰ رسانه ها، فرهنگ، آموزش و صنایع خلاق روسیه را اشغال می کردند و با بدبینی ارزش های ملی روس را تحقیر می کردند - اکنون رفته اند و فعالیت آنها ممنوع است. بازرگانان غربی که کالاهای لوکس خارجی وارد می کردند نیز در رنج هستند.
قطعا تحریم ها به اقتصاد روسیه ضربه خواهد زد؛ اما اگر پوتین تصمیم گرفته است که یک حمله بزرگ به اوکراین در چارچوب یک هدف مهم امنیت ملی انجام دهد، این مساله را از قبل محاسبه کرده و نمی توان به کارایی تحریم ها برای تغییر رفتار و بازی روسیه حساب کرد و نمی توان انتظار داشت که پوتین سرزمین هایی را که به بهای گزاف تحریم های گسترده از اوکراین به دست آورده باشد به آسانی رها کند. بنابراین تحریم ها بهای دستیابی به حاکمیت کامل است و روسیه این چالش را با موفقیت پشت سر گذاشته است.
نظر شما