بهمن شاه محمدی؛ خبرگزاری بازار_ با توجه به راه اندازی بازاریابی شبکهای در استان و تبلیغات در این خصوص و جذب نیروهای جوان استان و شهرمان که با شعارهای جذاب و جوانفریب شروع شده و با سرخوردگی به اتمام می رسد و سود حاصله به جیب افراد صاحب شرکت می رود، بر آن شدیم که اطلاعات اولیه ای در این خصوص به جوانان ارائه کنیم.
بازاریابی شبکهای (چند سطحی)، یک نوع از مدلهای کسب و کار است که از سال ۱۹۴۵میلادی در جهان پدیدار شد و با گسترش اینترنت، توسعه پیدا کرد. در حدود ۱۲۵ کشور مختلف جهان، بازاریابی شبکهای به رسمیت شناخته میشود. در ایران هم به دلایلی تصمیم بر این شد که فعالیت این سیستم بازاریابی، شکل قانونی به خودش بگیرد.
هدف اصلی بازاریابی شبکهای، حذف واسطهها از سیستم توزیع بوده است. در این سیستم بنا بر این است که کالای تولیدی، به طور مستقیم از تولیدکننده به مصرفکننده برسد. در مدل سنتی فروش کالا و خدمات، به صورت چهره به چهره است؛ اما در بازاریابی شبکهای، یک Networker باید ابتدا یک کالا را مورد استفاده قرار بدهد، آنگاه اگر از آن کالا رضایت داشت، در مقام یک بازاریاب این کالا را به دیگران توصیه کند. این امر باعث میشود که آن کسب و کار توسعه و تصاعد پیدا کند. تفاوت سیستم بازاریابی شبکهای با بازاریابی سنتی، در همین است که بازاریاب شبکهای خودش ابتدا مصرف میکند و از کیفیت آن محصول رضایت نسبی به دست میآورد، آنگاه مصرف آن کالا را به دیگران نیز توصیه میکند.
یکی از ویژگیهای شرکتهای بازاریابی شبکهای این است که باید طرح درآمدی داشته باشند. این شرکتها باید قبل از آغاز فعالیتهایشان، پلن درآمدی خودشان را به تصویب کمیته نظارتی رسانده باشند. در غیر این صورت نمیتوانند مجوز رسمی فعالیت اخذ کنند.
در بازاریابی شبکهای قرار نیست که ما سرمایهای از جیبمان بگذاریم؛ بلکه کالایی که خریداری میشود، مصرف میشود و دوباره کالای جدیدی خریداری میشود. نکته بعدی این است که میزان درآمد در بازاریابی شبکهای، نامحدود است و بسته به میزان تلاش بازاریاب، این درآمد افزایش مییابد. این در حالی است که بازاریابی شبکهای به عنوان شغل دوم و یک شغل حاشیهای شناخته میشود.
فلسفۀ بازاریابی شبکهای
مواردی چون حذف واسطههای سنتی و دلالها، جلوگیری از خروج ارز از کشور از طریق حذف شرکتهای هرمی- مثل گلدکوئیست - افزایش سود تولیدکننده داخلی، کیفیت و کمیت بالای محصول تولیدی، توسعه کارخانههای داخلی، پرداخت مالیات به دولت، نظارت دقیق بر قیمتها، خرید آسان، تثبیت قیمتها و جلوگیری از تورم و قیمت یکسان در کل کشور در قانونیشدن این فعالیت نقش بسزایی داشت.
شرکتهای هرمی غیرقانونی بودند و عمدتا از خارج از کشور هدایت میشدند،به شکل زیرزمینی فعالیت میکردند و هیچگونه مالیاتی به دولت پرداخت نمیکردند. در شرکتهای هرمی، پرداختها عموما خارج از سیستم بانکی انجام می شد، در حالی که در بازاریابی شبکهای اگر پرداختی خارج از سیستم بانکی صورت بگیرد، برخورد جدی با آن می شود.
اصلاحات در آییننامه بازاریابی شبکهای
در آذرماه سال ۹۶ اصلاحیهای بر آییننامه شرکتهای بازاریابی شبکهای ارائه شد که چند محور اصلی داشت؛ در ابتدای فعالیتهای بازاریابی شبکهای کالاهایی که دیده میشد، اکثرا خارجی بودند؛ لذا در اصلاحیهای که ارائه شد، حمایت از کالاهای داخلی به شکل جدی پیگیری شد. نکته بعدی در مورد نحوه پرداخت پورسانت بود؛ در ابتدای امر هر بازاریاب به اندازه ۱۲ یا ۱۳ سطح بابت زیرمجموعههایش پورسانت دریافت میکرد اما در اصلاحیه آییننامه، این دریافت پورسانت به حداقل سه سطح و حداکثر هفت سطح محدود شد و همه شرکتها موظف شدند که طرحهای درآمدی خودشان را اصلاح کنند. از طرفی در اصلاحیه آییننامه شرکتهای بازاریابی شبکهای بحث برخورد با متخلفان شکل جدیتری به خودش گرفت.
نظر شما