سرخابی ها از سر ناچاری به بورس می آیند

بازار؛ گروه بورس: خبر واگذاری سهام دو باشگاه ورزشی فوتبال ایران در بازار سرمایه در جامعه سروصدا کرده زیرا خیلی ها معتقدند که این دو باشگاه زیان‌ده هستند و بیش‌ترین منبع درآمدی‌شان از کیسه دولت است، به همین دلیل واگذاری آنها به معنی این است که سرمایه سهامداران جدید تبدیل به سرمایه و منابع درآمدی آنها شود، از طرف دیگر خبر ورود این دو باشگاه به بورس درحالی به اوج رسیده که کنفدراسیون فوتبال آسیا این دو باشگاه ایرانی را از حضور در لیگ قهرمانان آسیا محروم کرده و دلیل این محرومیت مغایرت فعالیت‌های اقتصادی این دو باشگاه ورزشی با قوانین تجارت بین‌المللی است و در واقع مهمترین فاکتور محرومیت این دو باشگاه همان مسائلی است که برای بازار سرمایه و سهامداران هم مهم است، حال وققتی این موضوع مورد تایید یک نهاد ورزشی قرار نمی گیرد، چطور باید مورد تایید یک سازمان اقتصادی همچون بورس قرار بگیرد؟

مسئله دیگر این است که طبق قوانین کنفدراسیون فوتبال آسیا، باشگاه‌ها باید در چارچوب تعاریف بنگاه‌های تجاری، یک نهاد مستقل، غیر انتفاعی و غیر دولتی باشند و دولت‌ها در مدیریت آنها نقشی نداشته باشند این در حالی است که رییس سازمان خصوصی‌سازی، معتقد است که ورود این دو باشگاه به بورس، ارتباطی با واگذاری سهام آنها در بازار سرمایه ندارد و مدیریت این دو باشگاه به وزارت اقتصاد محول می شود! این ادعای رئیس سازمان خصوصی سازی به معنای این است که باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس، خارج از چارچوب‌ها و قوانین تجارت مدیریت خواهند شد و این مساله به معنای حرکت غیرشفاف دو باشگاه در بورس شفاف است. به همین دلیل قطعا عرضه آنها با اما و اگرهای زیادی روبرو خواهد بود.

رییس سازمان خصوصی‌سازی داشتن «برند» و «نشان» این دو باشگاه را ملاک ورود و پذیرش آنها در بازار سرمایه کرده و این تنها به معنای ارزش معنوی است و نمی توان قیمت گذاری اقتصادی بسیار بالایی از نظر دارایی برای آنها داشت.

برند برای واگذاری در بورس کافی نیست
رییس سازمان خصوصی‌سازی داشتن «برند» و «نشان» این دو باشگاه را ملاک ورود و پذیرش آنها در بازار سرمایه کرده و این تنها به معنای ارزش معنوی است و نمی توان قیمت گذاری اقتصادی بسیار بالایی از نظر دارایی برای آنها داشت، زیرا در شرایط کنونی بسیاری از بنگاه‌های اقتصادی حاضر در بورس دارای «برند» و «نشان» تجاری معروفی هستند اما صورت های مالی آنها تابع وضعیت اقتصادی و دارایی های آنها است. حال با توجه به اینکه قیمت‌گذاری دو باشگاه استقلال و پرسپولیس جای ابهامات زیادی است و ارزیابی رقم ۱۸۰۰ میلیارد تومانی برای هر یک از این باشگاه‌ها با بدهی‌های پیدا و پنهانی که دارند، زیر سوال است زیرا نهاد مالی و حسابرسی مستقل آنها را انجام نداده و از طرف دیگر فعالیت اقتصادی آنها بعد از ورود به بورس باید با پرداخت مالیات و ... باشد که این دو باشگاه در سال های گذشته با بدهی های سنگینی در این بخش مواجه هستند.

حالا با توجه به اینکه این باشگاه ها هیچ طرح توسعه‌ای و برنامه‌ای برای درآمدزایی و سودآوری ندارند، عملا صورت های مالی آنها چیزی جز هزینه های باشگاه نخواهد بود، از این رو از اقبال سرمایه‌گذاران در بورس برخوردار نمی‌شوند

آیا باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس که در دهه‌های اخیر با ارتزاق از منابع عمومی و با حمایت مدیران دولتی‌شان فعالیت خود را ادامه داده اند آیا بعد از این می توانند مستقل فعالیت کنند و اطلاعات شفافی روی کدال قرار دهند؟ حالا با توجه به اینکه این باشگاه ها هیچ طرح توسعه‌ای و برنامه‌ای برای درآمدزایی و سودآوری ندارند، عملا صورت های مالی آنها چیزی جز هزینه های باشگاه نخواهد بود، از این رو از اقبال سرمایه‌گذاران بورس برخوردار نمی‌شوند. از طرف دیگر سرمایه‌گذاران و سهامدارانی که ‌سال گذشته به دولت اعتماد کردند و سهام بنگاه‌های بزرگ و پربازده را خریدند در شرایط کنونی با زیان سنگین مواجه هستند حالا چگونه می توان انتظار داشت در عرضه اولیه سهام این دو باشگاه دولتی و زیان‌ده مشارکت داشته باشند؟

پس از انتشار خبر محرومیت دو باشگاه استقلال و پرسپولیس از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا و حذف از لیگ قهرمانان ۲۰۲۲، رییس سازمان خصوصی‌سازی با دستپاچگی خاصی، خواستار ارایه هرچه سریع‌تر صورت‌های مالیِ این دو باشگاه برای عملیات تجدید ارزیابی در هیات پذیرش بورس شده است و از آنجایی که این دو باشگاه هیچگاه صورت های مالی نداشته اند

نکته جالب توجه اینجاست که دولت همواره موضوع واگذاری این دو باشگاه را به صورت مقطعی اعلام کرده اما پس از انتشار خبر محرومیت دو باشگاه استقلال و پرسپولیس از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا و حذف از لیگ قهرمانان ۲۰۲۲، رییس سازمان خصوصی‌سازی با دستپاچگی خاصی، خواستار ارایه هرچه سریع‌تر صورت‌های مالیِ این دو باشگاه برای عملیات تجدید ارزیابی در هیات پذیرش بورس شده است و از آنجایی که این دو باشگاه هیچگاه صورت های مالی نداشته اند و اگر قرار باشد صورت های مالی هم برای این دو باشگاه ترتیب داده شود شفاف نخواهد بود، به همین دلیل عرضه سهام‌شان در بهمن‌ماه می تواند نتیجه مورد نظر آنها را به همراه نداشته باشد و این مساله منجر شود علاوه بر اینکه مشکلات سرخابی‌ها در سال آینده ادامه دار شود عده ای هم در بورس گرفتار سهام این دو باشگاه شوند.

حالا سوال این است که آیا رییس سازمان خصوصی‌سازی ضامن حل مشکلات این دو باشگاه زیان‌ده و خارج از چارچوب قوانین تجارت در بورس هستند؟ آیا این سازمان منافع سهامداران را هم در نظر گرفته است و بعد از زیان سهامداران با اصراری که هم اکنون از خود نشان می دهد پاسخگوی سهامداران خواهد بود؟ در شرایط کنونی آنچه که عیان است این است که بازار سرمایه همچنان تاوان بی‌برنامه‌گی‌ دستگاه‌های دولتی و وعده وعید مسئولان را می دهد.

شاید در شرایط کنونی مهمترین راهکار برای عرضه این دو باشگاه در بورس عرضه بلوکی است، شاید اگر یک یا چند شرکت سرمایه گذاری یا سرمایه گذاران حقیقی مالکیت این دو باشگاه را در اختیار بگیرند بتوانند در آینده از زیان خارج شوند و این مساله بستری شود تا هزینه های دولت کاهش یافت و درآمد مالیاتی هم از فعالیت این دو باشگاه داشته باشد.