عرضه محدود نفت برای کوتاه مدت

به گزارش بازار، از آن جا که روند بازیابی تقاضا هم چنان ادامه دارد، صاحبان نفتکش ها به مزایای ناشی از سرازیر شدن نفت به بازار از ابتدای سال ۲۰۲۲، چشم دوخته اند و این در حالی است که با وجود برنامه های متعدد در سراسر جهان به منظور فاصله گرفتن از سوخت های فسیلی، باید به یک توافق در بلند مدت دست یافت.

شرکت Gibson در آخرین گزارش هفتگی خود گفت این امری متداول نیست که رهبر یک کشور بزرگ تولیدکننده نفت مانند ایالات متحده، دیگر کشورهای تولید کننده را جهت بالا بردن سطح تولید فرابخواند، اما این دقیقا کاری بود که جو بایدن چند هفته ی پیش در نشست G۲۰ انجام داد. این نخستین بار نیست که دولت او از اپک پلاس درخواست کرده تا نفت بیش تری به بازار تزریق کند. پیش از این و در ماه جولای نیز، برای سطوح اضافه تر درخواست شکل گرفته بود. در حال حاضر به نظر می رسد که اپک پلاس به سطح افزایشی که پیش از این اعلام کرده بود به میزان ماهانه ۴۰۰،۰۰۰ بشکه در روز پایبند است. سطوح هدف جدید در ماه آگوست آغاز شدند و امید بر این است که تا پایان سال، روزانه ۲ میلیون بشکه به مجموع تولید گروه اضافه خواهد شد، هرچند برخی اعضای گروه ظرفیت لازم به منظور بالا بردن سطح تولید را ندارند. در کشورهایی مانند آنگولا، نیجریه، لیبی و مالزی مشکلاتی در زمینه ی تولید وجود دارد که می تواند به معنی بالا رفتن سطح توسط کشورهایی مانند عربستان سعودی و امارات متحده ی عربی باشد که دارای ظرفیت مازاد هستند.

به نقل از Gibson شاید در نگاه اول، بی رغبتی گروه نسبت به افزایش تولید یک امر سیاسی به نظر برسد، اما ساز و کار و سیاست اجرایی آن ها نیز توسط داده ها شکل می گیرد. بخش تحقیقات داخلی در اپک پیش بینی می کند که در سه ماهه ی نخست سال ۲۰۲۲، به دلیل کم شدن تقاضای فصلی، مازاد نفت شکل می گیرد. با توجه به تداوم و سرعت روند بازیابی اقتصادی در سراسر جهان، شاید اپک ناچار به تعدیل استراتژی خود باشد.

کشورهایی هم چون هند و ژاپن و در صدر آن ها ایالات متحده با سرعت بالایی در حال طی این مسیر هستند. در نتیجه، به نظر می رسد ایالات متحده تنها کشوری نیست که بر آثار منفی این سطح از تولید نفت تاکید دارد. با وجود مشکلات در زمینه ی عرضه، چرا کشوری مانند ایالات متحده که یکی از بزرگ ترین تولید کنندگان نفت در جهان است، در این رابطه اقدامی انجام نمی دهد؟ بسیاری فکر می کردند، قیمت های بالاتر که برای زمان زیادی از سال نیز پابرجا بودند ممکن است موجب تحریک فعالیت های حفاری شود. بایدن هم چنین می توانست مشوق هایی جهت بالا بردن تولید داخلی ایجاد کند، اما این اقدام مغایرت زیادی با اهداف زیست محیطی وی خواهد داشت.

در مورد نتایج و دست آوردهای COP۲۶ نیز سوالاتی وجود دارد. ایالات متحده طی این نشست، برنامه هایی در زمینه ی کاهش آلاینده های کربنی را مورد بحث و بررسی قرار داد. این کشور چگونه می خواهد میان باقی ماندن در قالب یکی از تولیدکنندگان بزرگ نفت و کاهش آلودگی توازن ایجاد نماید؟ فشار در رابطه با فاصله گرفتن از اقتصاد نفتی نیز، بر پیچیدگی این امر می افزاید. دولت بایدن به این امید که سطوح بالای قیمت نفت موجب تسریع در به کارگیری سوخت های تجدیدپذیر خواهد شد، یک موضع خصومت آمیز نسبت به صنعت سوخت های فسیلی گرفته که به محبوبیت بایدن نیز آسیب زد.

وی هم اکنون با چالش قیمت های بالا در جایگاه های سوخت نیز دست به گریبان است و این مساله در ایالالت متحده از حساسیت بالایی برخوردار است. قیمت انرژی در صورت بالا نرفتن عرضه به میزان درخور، باز هم افزایش خواهد یافت. شاید در بلند مدت با بهره گیری از سرمایه گذاری در خودروهای الکتریکی و سیستم حمل و نقل عمومی با آلایندگی کم تر، شاهد کم تر شدن تقاضا برای نفت باشیم، اما در کوتاه مدت داستان متفاوت است و بازیابی اقتصادی فشار بالایی بر تقاضای نفت اعمال می کند. بنابراین بایدن وظیه ی سختی پیش رو دارد. وی از یک سو باید به منظور جلب آرا هم که شده، در کوتاه مدت قیمت انرژی را در حد معقول نگه دارد و از سوی دیگر باید کشور را به سمت یک آینده ی سبز با آلایندگی کم تر هدایت کند. این امر برای بازار نفت کش ها در میان مدت به معنای نفت بیش تر است، اما در مورد بازه ی بلند مدت تر باید گفت که اوضاع خیلی مشخص نیست.