به گزارش بازار، با تغییر در ترکیب بازیگران طی ۳ سال اخیر ۸۰درصد سهم بازار عمدتا در اختیار دو بازیگر بزرگ (جی و پاسارگاد) و تعداد محدودی بازیگر متوسط است.
کاهش مارجین تولید قیر از ۱۳درصد در سال ۹۱ به ۵درصد در سال ۹۹ نتیجه عواملی از جمله تقاضای انحصاری صادرات به منطقه جنوب آسیا (هند) است.
عدم بروزرسانی فرمول خوراک طی ۲ سال اخیر، عامل اصلی افزایش شدید اختلاف قیمت قیر ایران با رقبای منطقه‌ای و آسیایی است. به طوریکه اختلاف طبیعی ۱۵درصدی ایران پیش از ۲۰۱۹، طی ۲ سال اخیر را به میانگین ۴۵درصد رسانده است!
حدود ۲ سالی است که قیر ایران با قیمتی ۴۵درصد «کمتر» از رقبای منطقه‌ای و آسیایی راهی مقاصد صادراتی می‌شود.
«انحصار» خریداران هندی، هزینه‌های «تحریم» و «رقابت منفی» از جمله عوامل مؤثر بر بروز این فاصله زیاد طی سال‌های اخیر بوده است.
اما یک عامل تشدیدکننده و اساسی در ایجاد اختلاف عمیق ایران با بازار قیر دنیا، «عدم بروزرسانی فرمول خوراک» (وکیوم باتوم) می‌باشد، به‌طوریکه موجب محروم‌شدن صنعت قیر ایران از حدود ۱ میلیارد دلار درآمد طی این ۲ سال شده است.
نظر شما