با ۳۰۰ میلیون تومان چه خودرو آفرودی بخریم؟ |رقابت سخت کره‌ و ژاپن در جاده های خاکی و بدون قطعه!

بازار؛ گروه خودرو: آفرودنوردی و حرکت در خارج از جاده به قصد طبیعت گردی، یکی از لذت‌ها رانندگی محسوب می‌شود. در سال‌های اخیر در بازار تمایل بیشتری نسبت به خرید خودروهای آفرودی از سوی مشتریان افزایش یافت. خودروهای که عمدتا به هدف آفرودنوردی مورد استفاده قرار می‌گیرند در کلاس اس یو وی و پیکاپ قرار دارند. افزایش قیمت خودرو در سه سال گذشته، قیمت برخی از خودروهای اقتصادی کلاس اس یو وی را به اندازه یک محصول لوکس افزایش بها داد. این مساله سبب شد که دسترسی مشتریان برای داشتن یک محصول آفرودی کاهش یابد. باتوجه به این تفاسیر به بررسی چند خودرو آفرودی در بازه قیمتی ۳۰۰ میلیون تومان خواهیم پرداخت که بهترین محصول برای طبیعت گردی چه خودروی است.

سه رقیب آسیایی
نیسان در اوایل دهه ۸۰ شمسی دو محصول اس یو وی با کیفیت به نام‌های رونیز و سرانزا به بازار کشور معرفی کرد. در مقطعی از زمان رونیز در شرکت پارس خودرو مونتاژ و به بازار راه یافت. این دو محصول نیسان را می‌توان اقتصادی‌ترین خودروهای اس یو وی بازار ایران معرفی کرد. تب و تاب ورود خودروهای اس یو وی در دهه ۸۰ شمسی به محصولات مذکور خاتمه نیافت، بلکه سانگ یانگ سومین خودروساز کره‌ای، محصول موسو را برای رقابت با نیسان به بازار ایران صادر کرد. موسو در دو پیشرانه ۲۳۰۰ سی‌سی و ۳۲۰۰ سی‌سی در بازار کشور جا خوش کرد. هرچند که موسو و سرانزا نتوانستند مانند رونیز در بازار داخل کشور اقبال و تداوم تولید داشته باشند، اما همچنان جز گزینه‌های اصلی مشتریان برای خرید هستند.

نیسان رونیز دارای پیشرانه چهار سیلندر به حجم ۲۴۰۰ سی‌سی قادر است ۱۵۰ اسب‌بخار قدرت تولید کند، اما با ضعف سیستم تعلیق برای آفرودنوردی مواجه است

رونیز گزینه اول خرید
نیسان رونیز را می‌توان گزینه نخست خرید یک خودرو اس یو وی آفرودنورد معرفی کرد، این محصول نسل اول محصول ایسکترا نیسان برای بازار آمریکا بود. رونیز نسبت به خودروهای اس یو وی اقتصادی دهه ۸۰ شمسی طراحی به روزتر و البته جوان پسند داشت. طراحی چراغ‌های بزرگ و مستطیلی در جلو با ظاهر استخوانی اما عریض توام با سپر مرتفع، یک شاسی بلند سرسخت برای عبور از مناطق صعب العبور را ایجاد کرده است. در نمای جانبی، این خودرو ارتفاع قابل توجی از سطح زمین داشته و زمان حرکت در جاده‌ها و مسیرهای ناهموار منجربه گیر کردن خودرو نخواهد شد. در نمای عقب نیز، به دلیل وجود چراغ‌های عمودی، شیشه عقب عریض و سپر باریک و مرتفع مناسب برای آفرود است.

طراحی داخلی این خودرو علیرغم ساده و مینیمال بودن، فضای دلنشینی دارد. برخلاف سایر اس یو وی‌ها هم کلاس، سفرهای طولانی با رونیز سرنشینان را خسته نمی‌کند. چیدمان داشبورد، اجزا و قطعات کابین خودرو به بهترین حالت ارگونومی تعبیه شده است. دسترسی راننده به قطعات و تسلط به جاده یکی از ویژگی‌ها بارز این خودرو آفرودی است، اما به دلیل ارتفاع زیاد، نقاط کور فراوانی دارد. کیفیت قطعات این خودرو، نسبت به سال ساخت و کارکرد آن قابل قبول و ایمن است.

پیشرانه نصب شده برای نیسان رونیز، یکی از موتورهای با کیفیت بازار داخل کشور است. این پیشرانه چهار سیلندر به حجم ۲۴۰۰ سی‌سی قادر است ۱۵۰ اسب‌بخار و ۲۰۸ نیوتن متر گشتاور تولید کند. این خودرو می‌تواند حداکثر ۱۷۰ کیلومتر درساعت سرعت بگیرد. رونیز با یک گیربکس ۵ سرعته دستی مجهز به دو دیفرانسیل می‌تواند از هر مسیر صعب العبوری حرکت کند. رونیز به دلیل داشتن سیستم تعلیق مجهز به فنر شمشی، در زمان دور زدن پایدار چندانی نداشته و سواری خشکی را ایجاد می‌کند. نیسان برای این محصول از فرمان هیدرولیکی و سیستم ترمز ABS استفاده کرده است. یکی دیگر از نقاط ضعف این خودرو، حجم مصرف سوخت بالا این خودرو است. با تمام این تفاسیر به دلیل دسترسی آسان به قطعات و وجود تعمیرکاران مناسب، بهترین گزینه برای خرید از سوی مشتریان علاقمند به آفرود است.

سانگ یانگ موسو دارای پیشرانه شش سیلندر به حجم ۳۲۰۰ سی‌سی با قدرت ۲۲۰ اسب بخار است که توان کافی برای آفرودنوردی را فراهم می‌کند، اما در تامین قطعات در بازار به شدت دارای ضعف است

موسو با موتور مرسدس بنز در مقام دوم
سانگ یانگ سومین خودروساز کره‌ای است که در مقطعی از زمان همکاری با گروه خودروساز مرسدس بنز جهت تامین پیشرانه محصولاتش را داشت. این خودروساز کره‌ای در حال حاضر در تملک ماهیندرا خودروساز هندی قرار دارد. سانگ یانگ در اوایل دهه ۸۰ شمسی محصولی در کلاس اس یو وی به نام موسو به بازار ایران معرفی کرد. موسو با دو پیشرانه ۲۳۰۰ و ۳۲۰۰ سی‌سی در جاده‌های کشور جولان می‌دهد. موسو مورد نظر در این گزارش خودرو مجهز به پیشرانه ۳۲۰۰ است، زیرا این پیشرانه کمترین استهلاک را ایجاد کرده است.

موسو از نظر طراحی، میدان را به رونیز باخته است، نمای جلو این خودرو با چراغ‌های کشیده و سپر باریک و کوتاه با خطوط و حجم‌های اغراق شده، طراحی نه چندان جذاب را ایجاد کرده است. اما در کنار تمام این موارد، بهبود آیرودینامیک را فراهم کرده است. در نمای جانبی، این خودرو قطعات و تریم‌ها آیرودینامیکی روی بدنه نصب شده که کمترین مقاومت هوا را ایجاد می‌کند. ارتفاع این خودرو نیز برای حرکت در مسیرهای خارج از جاده قابل قبول است. در قسمت عقب خودرو به چراغ‌های ال شکل و در صندوق کشیده، فضای دید محدودی را ایجاد کرده است.

اما در طراحی داخلی، موسو نسبت به رقیب اصلی خود یعنی رونیز، برتری دارد. طراحی داخلی این خودرو را می‌توان برگرفته از محصولات مرسدس بنز خطاب کرد، چیدمان دقیق قطعات، کیفیت بالا و ارگونومی بالا باعث می‌شود در مسیرهای طولانی سرنشینان خسته نمی‌شوند. نکته قابل توجه در اینجاست که موسو برخلاف سایر رقبا دارای سانروف بوده که برای شاسی بلند آفرودی در این کلاس مزیت بالای محسوب می‌شود.

موسو با قوای محرکه شش سیلندر به حجم ۳۲۰۰ سی‌سی با قدرت ۲۲۰ اسب بخار قدرت و ۳۰۷ نیوتن متر گشتاور ایده‌آل‌ترین محصول برای آفرودنوردی است. این خودرو نیز مانند رونیز به یک گیربکس ۵ سرعته دستی با دو محور محرک تجهیز شده است. هرچند که پیشرانه موسو متعلق به گروه خودروسازی مرسدس بنز است، اما این موتور در کشور با ضعف تامین قطعه و تعمیرکار مواجه است. حداکثر سرعتی که موسو می‌تواند به آن دست یابد، ۱۷۰ کیلومتر در ساعت است. این خودرو علیرغم مزایایی که دارد، از مصرف سوخت بسیار بالا برخوردار است. ایمنی موسو نسبت به محصولات نیسان بالاتر بوده و دارای ایربگ است. دیفرانسیل تعبیه شده برای موسو برخلاف رونیز، چندان کشش تولید و انتقال گشتاور بالا برای حرکت در مسیرهای خاکی را ندارد. سیستم تعلیق موسو فنر شمشی نبوده و این مساله سبب می‌شود در زمان حرکت در مسیرهای صعب العبور بتواند بهترین نرمی و ایمنی را برای راننده فراهم کند. گفتنی است که بزرگترین نقطه ضعف این خودرو، کمبود قطعات در بازار فعلی بوده و این مساله سبب شده در مقام دوم جای گیرد.

نیسان سرانزا دارای یک پیشرانه چهار سیلندر به حجم ۲۴۰۰ سی‌سی با قدرت ۱۶۰ اسب ‌بخار است، اما به دلیل نایاب بودن لوازم یدکی، خودرو مناسب آفرود نوردی نیست

سرانزا در مقام آخر
همانطور که پیشتر اشاره شد گروه خودروسازی نیسان در اوایل دهه ۸۰ شمسی، محصولات شاسی بلند متعددی را به بازار ایران معرفی کردند، یکی از شاسی بلندهای محبوب نیسان در ایران که تیراژ محدودی نیز دارد، سرانزا است.  سرانزا از نظر طراحی دارای ظاهر ساده‌تر نسبت به رونیز است، در نمای جلو خودرو چراغ‌های ساده مستطیل با خطوط ساده کاپوت در کنار سپر نسبت بلند، خود نمایی می‌کند. در نمای جانبی برخلاف رونیز که در قسمت سقف داری شیب است، سقف این محصول صاف با خطوط ممتد از ابتدا تا تنها بوده که ضریب آیرودینامیک را بهبود دهد. در نمای عقب نیز شاهد طرحی مشابه نیسان پیکاپ هستیم که این خودرو را برای آفرودهای سبک آماده می‌کند.

طراحی داخلی سرانزا مشابه کابین رونیز بوده، اما در بخش چیدمان قطعات، تریم داخل، رنگ صندلی‌ها و کیفیت اجزا متفاوت هستند. فضای کابین سرانز نسبت به رونیز بزرگتر و البته نرم‌تر است، زاویه دید راننده به جلو و عقب خودرو برای حرکت بهبود پیدا کرده و به لطف آینه‌های بزرگ، نسبت به برادر کوچک خود یعنی رونیز نقاط کور کمتری دارد.

نیسان برای محصول سرانزا از یک پیشرانه چهار سیلندر به حجم ۲۴۰۰ سی‌سی با قدرت ۱۶۰ اسب ‌بخاری استفاده کرده است. مصرف سوخت این خودرو برابر با مصرف سوخت رونیز است، قدرت تولید شده در این پیشرانه به کمک یک گیربکس ۵ سرعته و دو محور محرک به سرچرخ‌ها منتقل می‌شود. هرچند که سیستم تعلیق سرانزا نیز فنر شمشی بوده، اما در زمان حرکت در مسیرهای ناهموار عملکرد بهتری نسبت به رونیز دارد. نکته قابل توجه در اینجاست که پایداری سرانزا به دلیل ابعاد و طراحی بدنه، نسبت به رونیز بهتر است. در این خودرو نیز از فرمان هیدرولیک و ترمز ABS استفاده شده است. سرانزا با تمام مزایا در رتبه آخر برای خرید قرار می‌گیرد، زیرا لوازم یدکی این خودرو در بازار داخل کشور نایاب شده و اغلب مالکان نیز به همین دلیل تمایل به آفرودنوردی با این محصول را ندارند.

کدام خودرو را بخریم؟
هر سه خودرو مذکور از پایه قیمتی ۳۰۰ تا ۴۵۰ میلیون تومان در بازار فعلی موجود هستند، باتوجه به اینکه خودروهای آفرودنورد باید دارای لوازم یدکی مناسب، قطعات اسپرت مخصوص، تعمیرکار ماهر و بازار فروش مناسب باشند، نیسان رونیز و سانگ یانگ موسو محتمل‌ترین گزینه‌ها برای خرید هستند. هرچند که باید اشاره داشت، کیفیت محصولات نیسان به سانگ یانگ برتری داشته و معمولا خودروهای کم دردسرتری هستند.