بازار؛ گروه استانها: مشهد مقدس که در تولید کیف و کفش حرفهای زیادی دارد و حتی تولیدات خود را به کشورهای همسایه و آنسوی آبهای خلیجفارس صادر میکند حالا بنا بر گفته بسیاری از متصدیان این صنف تولیداتش خریدار ندارد و بسیاری از کارگاههای تولید کیف و کفش آن به تعطیلی کشیده شده است.
هرسال تولیدکنندگان کیف و کفش به امید بازار مهرماه و بازگشایی مدارس حجم تولیدات خود را فزونی میدادند اما متأسفانه دو سال است که این بازار هم از پیش روی آنها برداشتهشده و به بازار مهرماه امسال هم چندان امیدی ندارند.
وضعیت تولید
ابراهیم گلمکانی یکی از همین تولید کنندگان و فروشندگان کیف و کفش است که در خیابان عشرتآباد مشهد برای واکاوی مشکلات ساعتی را با وی هم کلام می شویم. این تولید کننده کیف زنانه و کوله پشتی به ما میگوید: همیشه این موقع سال بر سر جای پارک در این خیابان دعوا بود و هجوم مسافران و شهروندان مشهدیها برای خرید کفش بهویژه در آستانه بازگشایی مدارس توصیفناپذیر بود اما الآن شما وضعیت را مشاهده میکنی که از صبح تا ظهر به تعداد انگشتان دست هم مشتری نداریم.
هرسال تولیدکنندگان کیف و کفش به امید بازار مهرماه و بازگشایی مدارس حجم تولیدات خود را فزونی میدادند اما متأسفانه دو سال است که این بازار هم از پیش روی آنها برداشتهشده و به بازار مهرماه امسال هم چندان امیدی ندارند
وی که بنا بر گفته خودش کارهایش را در کارگاه تولیدی برای فروش در مغازه آماده میکند بیان میکند: ما تعداد هفت کارگر در این کارگاه داشتیم که به دلیل شرایط اقتصادی مجبور شدیم عذر ۴ نفر از آن را بخواهیم. طبق قانون اداره کار برای هر نیرو باید حداقل ۴ میلیون تومان حقوق در نظر گرفت لذا در این شرایطی که کیف و کفش بازار نداشته و تولیداتمان حتی از سال گذشته روی دستمان مانده برای ما میسر نبود که ماهانه ۳۰ میلیون تومان حقوق کارگران را بپردازیم، اجاره بدهیم، مالیات از ما اخذ شود آنوقت کیف تولید شده هم روی دستمان باد کند!
وی با بیان اینکه در سالهای گذشته یا شروع سال تحصیلی در ماه مرداد و شهریور جایی برای رفت آمد در مغازهها نبود و ما مجبور بهاضافه کردن فروشنده بودیم که بتوانیم پاسخگوی مشتریان و دانش آموزان باشیم، اما امسال یک نفر هم زیاد است، افزود: با شیوع کرونا و تعطیلی مدارس، خریدوفروش کیف و کفش مدارس بهطورکلی تعطیلشده و فروش کیف و کفشهای دیگر نیز بسیار راکد است و مردم فقط در صورت نیازهای خیلی ضروری خرید میکنند.
روزی بازارها رونقی داشت
این تولیدکننده همچنین با بیان اینکه تولیدکنندههای کیف مشهد که روزی صادرکننده این کالای پرفروش به کشورهای همسایه هم بودند، با کرونا بدبخت شدهاند چون کرونا با آمدنش باعث شد تولیدات آنها در سالهای ۹۸ و ۹۹ در انبارها رها شود و در نبود مدرسه، مسافرت و دورهمی فروش نرود، می گوید: با این اتفاق جای چکها پر نشد و تولیدکنندهها هم در قدم اول کارگرهایشان را کنار گذاشتند. بعدازآن همدست به فروش اقلامی زدند که قبل از کرونا برای تولید انبوه کیف خریده بودند.
گلمکانی که به قول خودش هنوز تصمیمی برای تولید کلی و یا تولید در حجم زیاد برای کیف مدرسه ندارد بیان میکند: تابستان سال گذشته قرار شد مدرسهها باز شود و لذا کلی خوشحال شدیم چون فکر میکردیم که بخشی از ضررهایمان جبران شود؛ امسال هم نه قدرتش راداریم و نه ریسک میکنیم لذا اگر هم مدارس بازگشایی شود آنقدر جنس در انبارها در حال خاک خوردن است که مشکلی برای فروش نداریم.
رکود بازار
رئیس اتحادیه صنف سراجان مشهد مقدس در خصوص مشکلات و حالوروز این صنف در گفت و گو با بازار اظهار می کند: در شرایط کرونا با توجه به مجازی شدن مدارس دانش آموزان نیازی به تهیه کیف و کوله مدارس نداشتند از طرفی سفرها و مهمانیها هم لغو شد و بازارهای صادراتی را نیز که از دست دادیم و لذا همه این عوامل موجب رکود بر بازار شد.
در شرایط کرونا با توجه به مجازی شدن مدارس دانش آموزان نیازی به تهیه کیف و کوله مدارس نداشتند از طرفی سفرها و مهمانیها هم لغو شد و بازارهای صادراتی را نیز که از دست دادیم
حسین اصغر ثابتی به بیش از یک هزار واحد صنفی فعال تا قبل از آغاز شیوع کرونا در مشهد اشاره میکند و میگوید: قبل از آمدن این بیماری، مشهد قطب تولید کیف ایران ازنظر کمیت و کیفیت بود و تولید در حدی بود که ۵۰ درصد نیاز کیف کل کشور توسط تولیدکنندههای این شهر تولید میشد.
وی با بیان اینکه تا پیشازاین ما حتی ۲۰ درصد تولیدات خود را به کشورهای همسایه مانند عراق، ترکمنستان و افغانستان صادر میکردیم اما متأسفانه این بیماری علاوه بر اینکه جان بسیاری از هموطنان ما را گرفت پوست سراجان را هم کند، افزود: همانطور که برای شما نیز بهوضوح نمایان است مردم رغبتی چندانی برای حضور در بازار ندارند و به دلیل گرانی بیشاز حد لذا اولویت آنها به مواد غذایی و خوراکی تغییر مسیر داده و لذا در حد ضرورت نسبت به خرید کیف و کفش اقدام میکنند.
صادرات متوقف شده است
رئیس اتحادیه صنف سراجان مشهد مقدس ادامه می دهد: دو سال است که مدارس تعطیل هستند، میهمانی برگزار نمیشود، صادرات متوقفشده است و قیمت مواد اولیه سر به فلک کشیده است و لذا همه این موضوعات دستبهدست هم داده تا این صنف را به ورشکستگی بکشاند.
ثابتی بیان می کند: مجازی شدن مدارس در شرایط کرونا که دیگر نیاز خانوادهها به تهیه کیف و کوله نبود، از طرف دیگر محدودشده سفر و مهمانیها که نیاز به کیف مجلسی و چمدان را در بین خانوادهها پایین آورد، باعث شد تا تولیدکننده و فروشنده با چکهای برگشتی بازار، باقیمانده کیفها در انبار، اجاره مکان، مالیات و حقوق کارگران مواجه شوند و مجبور به تعطیلی شوند. حال بیشتر این سراجان تا اوضاع بهبود نیابد، دیگر توان بلند شدن ندارند.
وی با بیان اینکه در این اوضاع و احوال دولت هم با تعطیلیهای اجباری نمک بر زخم همین کورسوی امید میپاشد و بیش از گذشته به ضرر این صنف دامن میزند، افزود: یکی از راههای برونرفت سراجان از این ورشکستگی حمایتهای دولتی است کاش دولت وضعیت این صنف را که بیشتر آنها ورشکست شدهاند، مدنظر قرار می داد و تسهیلات طولانیمدت با کارمزد پایین ارائه می کرد یا این صنف را از پرداخت مالیات سالهای ۹۸ و ۹۹ که فروشی نداشتند، معاف می کرد.
تعطیل اجباری
این تولیدکننده بیان کرد: بسیاری از تولیدیها که تا چند سال پیش تعداد زیادی کارگر و چند خانواده را به خود مشغول کرده بود و نان میداد حالا با تغییر شغل و فروش رساندن ابزار کار از این شغل کنارهگیری کردند و لذا این موضوع ضرر بزرگی به این صنف و صنعت میزند که جبران آن سخت است.
ثابتی با اشاره به اینکه مواد اولیه که شامل پارچه روی کیفهای مدارس، کیفهای مسافرتی و چمدان ،چرمهای مصنوعی ۵۰ درصد افزایش قیمت داشته است، میگوید: پارچههای ایرانی و تمامی مواد اولیه حداقل سه برابر شده است و این در حالی است که ما اگر قیمت یک کیف را سه برابر افزایش دهیم هیچ مشتری دیگر توان خرید کیف مدرسه را نخواهد داشت.
مواد اولیه شامل پارچه روی کیفهای مدارس، کیفهای مسافرتی و چمدان، چرمهای مصنوعی ۵۰ درصد افزایش قیمت داشته است
وی با تأکید بر چشمگیر بودن آثار مخرب کرونا بر صنف سراجان، به تعداد زیاد ورشکستگان این صنف اشاره میکند و از بیتوجهیها میگوید که اگر ادامهدار باشد، احتمال از بین رفتن چرخه صنعت سراجان را رقم خواهد زد درحالیکه بسیاری تولیدات در انبارها مانده و مشتری ندارد لذا دولت باید به کمک تولیدکنندگان میشتافت و حداقل در حوزه معافیت مالیاتی یا بخشش در پرداخت بیمت کمکحال تولیدکنندگان میشد لیکن باید گفت اعضای این صنف در حالی فروش آنها به صفر رسیده است که وظیفهدارند هزینه انبارداری کالاهای دپو شده را پرداخته و نسبت به پرداخت اجاره مکان، مالیات، عوارض، بیمه کارگران، حقوق کارگران و قبوض آب و برق متعهد باشند.
نظر شما