بازار؛ گروه بین الملل: چین به لطف توسعه سریع اقتصادی خود موفق شده است در سال های اخیر خود را به عنوان یک ابرقدرت نوظهور در جهان معرفی کند و در استراتژی چین برای تبدیل شدن به برترین کشور جهان، اقتصاد جایگاه بسیار مهمی خواهد داشت. بسیاری از نهادهاو موسسات و شرکت های خارجی در سال های اخیر حضور خود را در چین گسترش داده اند و حتی این احتمال وجود دارد که شهرهای پکن و شانگهای به قطب های مالی و اقتصادی جدید جهان تبدیل شوند.
آمریکا در سال های آینده نفوذ اقتصادی و مالی خود را روی اروپا حفظ خواهد کرد اما در برخی دیگر مناطق نظیر شرق آسیا و آفریقا، شاهد سنگین شدن کفه به نفع چین خواهیم بود. چین در حال حاضر شریک نخست تجاری بسیاری از این کشورهاست و این مساله در آینده هم ادامه خواهد داشت. با این حال سطح استاندارد زندگی در آمریکا حتی در آینده هم بهتر از چین خواهد بود و انتظار می رود کیفیت زندگی شهروندان آمریکایی در سال ۲۰۵۰ حدود ۳۰ درصد بهتر از شهروندان چینی باشد.
ادامه گفتگو خبرنگار بازار با « لارنس سی راردون » استاد دانشگاه نیوهمپشایر امریکا در ادامه می آید.
«لارنس سی راردون» دانشیار علوم سیاسی در دانشگاه نیوهمپشایر امریکا است. «لارنس سی راردون» دکترای خود در رشته علوم سیاسی از دانشگاه کلمبیا دریافت کرد. او کتاب «اژدهای اکراه کننده: تأثیر چرخه های بحران بر سیاست اقتصادی چین» را نوشت (انتشارات دانشگاه واشنگتن، ۲۰۰۱) و در مورد سیاست خارجی چین برای فصلنامه چین، مجله معاصر چین، مجله بازرگانی چین و مجله دانشگاه شنژن تالیفاتی انجام می دهد. وی همچنین در زمینه سیاست های مذهب در کشورهای آسیایی (مجله امور جاری چین، ۲۰۱۱) کلیسای کاتولیک و دولت ملی (مجله انتشارات دانشگاه جورج تاون ، ۲۰۰۶) فعالیت داشته است. «راردون» یکی از اعضای مرکز بین المللی دانشمندان وودرو ویلسون و یک محقق ویژه در دانشگاه جینان بود. در دانشگاه نیوهمپشایر، وی دانشیار علوم سیاسی بوده و هماهنگ کننده مطالعات آسیایی است.
*در نشست اخیر گروه ۷ سران کشورهای غربی بودجه ای به منظور ترغیب کشورهای در حال توسعه برای مراودات تجاری با غرب و دور کردن آنها از چین تصویب کردند. آیا این راهکار می تواند مانع پروژه «یک کمربند-یک جاده» چین شود؟
صادقانه بگویم، من خوشحالم که می بینم هرگونه سرمایه گذاری به سمت اقتصادهای در حال توسعه هدایت می شود. فکر می کنم غلط است که فکر می کنیم همه پروژه های «یک کمربند-یک جاده» برای تبدیل آفریقا یا آسیای جنوب شرقی به کارگزار یا عامل چین طراحی شده اند.
در حقیقت، چینی ها اکنون در حال کشف این موضوع هستند که چرا رژیم توسعه بین المللی در برخی مناطق سرمایه گذاری نکرده است ... برنامه ریزی بد، عدم توانایی در بازپرداخت وام، محیط خطرناک و غیره. مانند آنچه با بانک سرمایه گذاری زیرساخت های آسیا مشاهده می شود.
در عوض، من فکر می کنم کشورهای گروه ۷ باید در هماهنگی چنین پروژه هایی، مانند آنچه با بانک سرمایه گذاری زیرساخت های آسیا می بیند، به چین بپیوندد.
*در دکترین جدید امنیتی روسیه نقش مهمی برای روابط با چین لحاظ شده است. با توجه به همکاری های دو کشور به نظر می رسد روسیه و چین به رغم برخی اختلاف نظرها ولی در حال تعمیق مناسبات با یکدیگر به ویژه در خصوص پروژه «یک کمربند-یک جاده» هستند. توافق در خصوص گذر برخی کریدورهای مهم این پروژه از مسیر شمالی(روسیه) در این راستا ارزیابی می شود. آیا شاهد قطبی شدن جهان بر اساس مناطق تجاری و اقتصادی خواهیم بود؟ به این معنا که در یک طرف روسیه و چین و متحدان آنها و در طرف دیگر غرب و متحدان آن؟
در این مرحله، من ظهور یک اقتصاد قطبی شده جهانی را نمی بینم که نمایانگر دوره جنگ سرد باشد که در آن «سازمان همکاری و توسعه اقتصادی»(OECD) در مقابل اقتصادهای «کمکون»COMECON (که چین هرگز به آن نپیوست) قرار گرفتند. «شی جین پینگ» شروع به صحبت در مورد اتکا به خود و خروج از اقتصاد جهانی، از جمله توقف پیشنهادات ANT و Didi IPO در وال استریت کرده است. اما من فکر می کنم اقتصاد چین و غرب یکپارچه و وابسته به یکدیگر هستند که هزینه چنین جدایی را بیش از حد بالا می برد.
برخلاف دهه ۱۹۵۰ که اتحاد جماهیر شوروی شریک قوی تر در روابط سیاسی و اقتصادی خود بود، دولت جانشین روسیه سایه ای ساده از خود سابق خود است، به جز سلاح های هسته ای.
در حالی که روسیه و چین به عنوان متحدان ژئوپلیتیکی همکاری می کنند و نگرانی مشترکی در مورد تهدید استراتژیک اروپای دموکراتیک و آمریکای شمالی دارند، روابط آنها لزوما به اندازه «لب و دندان» نزدیک نیست. روس ها همچنان در مورد ادعاهای تاریخی چین در مورد سیبری نگران هستند، بخشهایی از آن با وجود بیانیه ها و معاهدات مختلف نتایج «معاهدات نابرابر» تلقی می شود.
گسترش چین به آسیای میانه با سازمان همکاری شانگهای و «یک کمربند-یک جاده» احتمالاً از نظر روسیه دخالت در حوزه های نفوذ سنتی روسیه است زیرا همه آنها بخشی از اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی شوروی بودند. بنابراین، در حال حاضر، اگر روس ها و چینی ها به نفع یکدیگر باشند، به همکاری خود ادامه می دهند. با این حال، با آغاز رفتار چینی ها با روس ها به عنوان «برادر کوچک» خود، این پویایی تغییر کرده است. سوال این است که آیا رئیس جمهور پوتین می خواهد عملاً تابع چین شود.
*مراودات تجاری و اقتصادی چین با حدود ۱۳۰ کشور است و امریکا با حدود ۸۰ کشور. و چین در حال عملیاتی کردن پروژه «یک کمربند-یک جاده» است. وابستگی این کشورها آیا باعث نخواهد شد ما شاهد شکل گیری نوعی نظم چینی باشیم؟
چین به عنوان یک بازیگر مهم اقتصادی در صحنه جهانی ظاهر شده است. نفوذ آن در صندوق بین المللی پول، بانک جهانی و در میان کشورهای گروه ۷ به رشد خود ادامه می دهد. این امر به ویژه در تجارت جهانی صادق است، زیرا روابط تجاری آن در سراسر جهان گسترش می یابد.
در حالی که چین به عنوان تولید کننده برتر جهانی برای بسیاری از کالاها شناخته شده است، این سوال همچنان باقی است که آیا چین وضعیت خود را با افزایش هزینه های تولید حفظ خواهد کرد یا خیر و سرمایه گذاران خارجی، به ویژه کسانی که از دسترسی برابر به بازار چین محروم شده اند، به تولیدکنندگان جنوب شرقی آسیا روی می آورند یا جاهای دیگر؟
در حالی که پروژه های «یک کمربند-یک جاده» در بسیاری از نقاط جهان سرمایه گذاری کرده اند، اخیراً پروژه های سرمایه گذاری چینی شروع به کاهش سرمایه گذاری ها و وام های خود در خارج از کشور کرده اند.
موارد کمی وجود دارد که کشورها از «رنمینبی» به عنوان ارز ذخیره بین المللی استفاده می کنند، با این حال جریان ارز محدود است. بنابراین، در این مرحله، اقتصاد چین قادر به تصرف هژمونی اقتصادی بر سیستم اقتصادی جهانی نیست.
نظر شما