گروه ۷ درصدد کاهش وابستگی اقتصادی به چین است| پکن وارد بازی ژئوپلیتیک آمریکا خواهد شد

بازار؛ گروه بین الملل: سران گروه G۷ در نشست این گروه که در انگلیس برگزار شده، از برنامه خود برای اجرای پروژه‌های زیرساختی بزرگ در کشورهای توسعه یافته خبر دادند.

این اقدام با هدف مقابله با پروژه ده‌ها میلیارد دلاری زیرساختی چین موسوم به «یک کمربند-یک جاده» اجرایی می‌شود. این توافق موسوم به B۳W یا «ساخت دوباره جهانی بهتر» در روز دوم اجلاس گروه ۷ در شهر کورن‌وال انگلیس حاصل شده است.

بنا به گفته یک مقام بلندپایه در دفتر رئیس جمهور آمریکا، اعضای گروه G۷ گفته‌اند که این سرمایه‌گذاری‌ها با هدف ایجاد یک ساختار همکاری شفاف در حوزه زیرساخت‌ها باکشورهای در حال توسعه انجام شده تا به آنها کمک شود تا بخشی از نیاز ۴۰ هزار میلیارد دلاری آنها برای سرمایه‌گذاری در حوزه زیرساخت تأمین شود.

در ادامه گفتگوی خبرنگار بازار با پروفسور «شیرین هانتر» عضو شورای روابط خارجی آمریکا و استاد دانشگاه جورج تاون در خصوص نشست اخیر گروه ۷ می آید.

*سران گروه ۷ از برنامه خود برای اجرای پروژه‌های زیرساختی با هدف مقابله با پروژه جاده ابریشم چین(یک کمربند-یک جاده) خبر دادند. دلایل اتخاذ چنین تصمیمی چیست؟
با توجه به اینکه همه گیری کووید ۱۹ آسیبهای زیادی به اقتصادهای اعضای گروه ۷(G۷) زده است تصمیم آنها به تقویت پایه های اقتصاد خود از جمله زیرساختهای لازم طبیعی است.

از این گذشته «همه گیری»، خطرات وابستگی در مورد بعضی از زنجیره های تولید به چین را روشن کرد. بنابراین کشورهای گروه ۷ درصدد هستند که از وابستگی بکاهند. از طرف دیگر این کشورها متوجه شده اند که عدم توجه آنها به نیازهای کشورهای در حال توسعه فرصتهایی برای چین به وجود آورده است که نفوذ خود را در میان آنها بیشتر کند.

بنابراین بخشی از تصمیمات گروه ۷ مربوط به مقابلات با چالش اقتصادی و ژئوپلیتیکی چین می شود.

*دولت بایدن در تلاش است تا متحدان اروپایی و ژاپن را ذیل گروه ۷ برای تقابل با چین همراه سازد. به نظر می رسد متحدان آمریکا به اندازه واشنگتن دشمنی با چین ندارند و چین را صرفا رقیب می دانند تا دشمن. ارزیابی شما چیست؟
با توجه به اینکه کشورهای اروپایی ساحلی در اقیانوس بزرگ(اقیانوس آرام) ندارند دیدگاه آنها نسبت به چین به عنوان خطر امنیتی با امریکا متفاوت است. اما آنها هم چین را هم از نظر اقتصادی و هم از نظر ارزشی چالش بزرگی می دانند.

ژاپن و چین دشمنی دیرینه با هم دارند، به خصوص آنکه در دهه ۱۹۳۰ ژاپن قسمتی از چین را اشغال کرد. بنابراین دیدگاه ژاپن در مورد چین به دیدگاه آمریکا نزدیک است. اما نه اروپا و نه ژاپن خواهان تشدید تنشها با چین نیستند.

*آیا تلاشهای امریکا و متحدانش قادر خواهد بود جلوی اجرای طرح «یک کمربند-یک جاده» را بگیرد؟
پیروزی یا شکست طرح «یک کمربند-یک جاده» به مسائل بسیاری مربوط می شود که سیاستهای گروه ۷ فقط یکی از آنها است. از جمله این عوامل وزن اقتصادی و داخلی خود چین و واکنش کشورهای آسیایی و دیگران در مسیر این پروژه هستند. سیاستهای آمریکا و حتی تمام گروه ۷ فقط یکی از این عوامل است.

*چین در حال حاضر به دنبال توسعه اقتصادی است. این در حالی است که امریکا در تلاش است تا پکن را وارد بازی ژئوپلیتیک کند تا انرژی این کشور را بگیرد. آیا چین نهایتا وارد بازی ژئوپلیتیک امریکا می شود؟
مسائل اقتصادی و ژئوپلیتیک را نمی توان از هم جدا کرد. برتری اقتصادی برای فرایندهای استراتژیک است. مثلا چین برای پاسداری از منافع اقتصادی گسترده خود خواهی نخواهی دایره نفوذ استراتژیک خود را نیز گسترش خواهد داد. از آن گذشته در حال حاضر هم چین در رقابت استراتژیک با آمریکا در منطقه ای نظیر شبه جزیره کره، تایوان، جنوب و غرب آسیا می باشد.

به طور کلی، این یک اصل درازمدت روابط بین المللی است که قدرتهای در حال صعود با قدرتهای مستقر وارد رقابت و حتی دشمنی می شوند.

*آینده گروه ۷ با توجه به خیزش اقتصادی چین چیست؟
در آینده قابل پیش بینی گروه ۷ یک عامل بسیار مهم چه در زمینه اقتصادی و چه در زمینه استراتژیک باقی خواهد ماند.