بازار؛ گروه بین الملل: سایت تحلیلی نشنال اینترست اخیرا مقاله ای با قلم «دزموند لاچمن» با عنوان «بازارهای جهانی با تامین نقدینگی جشن می گیرند اما از رکود غافل هستند» منتشر نموده است. ترجمه متن مقاله در ادامه می آید.
در اواخر سال ۲۰۰۸، ملکه الیزابت دوم در جلسه ای با دانشگاهیان در دانشکده اقتصاد لندن پرسید چرا کسی بدترین بحران مالی جهان در دوره پس از جنگ را پیش بینی نکرده است؟ - به اصطلاح رکود اقتصادی بزرگ که از اواخر سال ۲۰۰۸ آغاز شده بود و تا اواسط سال ۲۰۰۹ ادامه داشت. این بحران با فروپاشی ناگهانی قیمت مسکن و سایر دارایی ها آغاز شد و کسی آنرا پیش بینی نمی کرد. به نظر می رسد اکنون ما در آستانه مرتکب شدن همان اشتباه با وجود حباب های بازار دارایی و اعتبار هستیم.
مطمئناً اقتصاد ایالات متحده آمریکا و اقتصاد جهانی از اعماق رکود اقتصادی ویروس کرونا به خوبی گذشتند و تردیدی وجود ندارد که واکسن های موثر جهت مقابله با بیماری کووید ۱۹ تولید و اکنون توزیع می شوند. با این حال، همانطور که بانک تسویه حساب های بین المللی مدام به دولت ها هشدار می دهد، قیمت های دارایی جهانی و اعتبار یک بار دیگر بسیار بالاتر از ارزش اساسی خود افزایش یافته اند - به عبارت دیگر، آنها در قلمرو حباب هستند.
علاوه بر این، همانطور که کارشناسان بهداشتی مدام هشدار می دهند ما هنوز مجبوریم یک زمستان دیگر با ویروس کرونا طی کنیم تا بخشی از مردم واکسینه شوند و از این طریق اوضاع اقتصادی به شرایط عادی برگردد. با توجه به سکوت در میان اقتصاددانان در مورد خطری که حباب های امروزی به وجود می آورد و همچنین در مورد خطر ابتلا به فشار دیگری در اقتصاد جهانی، باید از خود پرسید که آیا یک یا دو سال دیگر - هنگامی که حباب ها ترکیدند - ملکه باز سوالی که در سال ۲۰۰۸ را پرسید تکرار خواهد کرد؟
این سکوت با توجه به اینکه اکنون حبابهای فراگیرتر وجود داشته و اقتصاد جهانی بدهکارتر از دوازده سال پیش است، بیشتر تعجب آور می باشد. در حالی که در سال ۲۰۰۸ این حباب ها تا حد زیادی محدود به بازارهای مسکن و اعتبار آمریکا بودند، اما اکنون می توان آنها را تقریباً در هر گوشه از اقتصاد جهان یافت.
در واقع ارزیابی های بازار سهام ایالات متحده آمریکا امروز یادآور آنچه قبل از سقوط بازار در سال ۱۹۲۹ بود می باشد – این در حالی است که کشورهایی که مشکلات اساسی در پرداخت بدهی دارند مانند ایتالیا، اسپانیا و پرتغال، همه خود را قادر به گرفتن وام با نرخ بهره صفر می دانند.
باید گفت حتی قبل از وقوع بیماری همه گیر کووید ۱۹، سالها پول ارزان باعث شده بود سطح بدهی جهانی به بالاتر از سطح ورشکستگی قبل از سپتامبر ۲۰۰۸ برسد. پس از بیماری همه گیر کووید ۱۹، با بالارفتن کسری بودجه و افزایش شرکت های بزرگ مجبور به ادامه بدهی، سطح بدهی های جهانی هر چه بیشتر افزایش یافته است. بخش ویژه ای از نگرانی ها باید مربوط به اقتصاد در حال ظهور بازار باشد که اکنون نیمی از اقتصاد جهان را تشکیل می دهد و تحت تأثیر طوفان اقتصادی ناشی از اختلالات مربوط به بیماری همه گیر، قیمت پایین کالاهای بین المللی و ضعف تقاضای خارجی برای صادرات آنها قرار گرفته است.
این امر باعث شده این اقتصادها با سطوح بالاتری از بدهی و کسری بودجه غیرمعمول مواجه شوند. اکنون بانک جهانی باید پیش بینی کند که در آینده ای نزدیک ما شاهد موجی از پیش فرض بدهی های بازار در حال ظهور و تغییر ساختارها خواهیم بود که می تواند پیامدهای مهمی برای سیستم مالی جهانی داشته باشد.
کشورهای اروپای جنوبی مانند ایتالیا و اسپانیا با بدهی بسیار زیاد مواجه بوده و از نظر سیستمی وضعیت آنها باید نگران کننده باشد. این اقتصادها اکنون سطح بدهی بالاتری دارند و کسری بودجه بسیار بالاتری نسبت به بحران بدهی در سال ۲۰۱۰ دارند.
کارشناس امور ورشکستگی دانشگاه نیویورک «اد آلتمن» هشدار می دهد که جهش هایی در ورشکستگی های کوچک و متوسط ایالات متحده آمریکا در پی بیماری همه گیر کووید ۱۹ وجود دارد.
در همین حال «جانت یلن» مدت هاست که در مورد بدهی بیش از حد در بازار هشدار می دهد. پس از بحران بازار مسکن و اعتبار سال ۲۰۰۸ ایالات متحده «چاک پرینس» مدیر عامل سابق سیتی بانک، فعالیت سوداگری بانک خود را در حین حباب با اشاره به اینکه هنگام پخش موسیقی باید رقصید، توضیح داد. با ادامه تأمین نقدینگی کافی از سوی بانک های بزرگ و مرکزی جهان، شکی نیست که موسیقی به صدا درآمده و بازارها می رقصند. سوالی که اکنون مهم است این است که وقتی موسیقی متوقف شود چه اتفاقی خواهد افتاد؟
نظر شما