بازار؛ گروه بین الملل: اخیرا اندیشکده کوئینسی مقاله ای با قلم «پل پیلار» با عنوان «چرا بکارگرفتن تحریم های ترامپ بعنوان اهرمی برای امتیازگیری از ایران، کار نمی کند؟» منتشر نموده است. ترجمه متن مقاله در ادامه می آید.
در پی شکست ساز و کار فشار حداکثری «دونالد ترامپ»، دولت بایدن باید رویکرد کارامدتری در پیش گیرد. بازگشت به برجام می تواند ذخایر اورانیوم ایران را به یک دوازدهم آنچه برساند که در پاسخ به فشار دولت ترامپ افزایش یافته است. ایران دیگر دلیلی ندارد تا به تاسیسات نفتی حمله کند و ایالات متحده نیز دلیلی ندارد تا تجارت ایران را نابود کند. به این ترتیب بی اعتباری میانه روها و تقویت محافظه کاران ایرانی نیز متوقف می شود.
برخی بر این باورند که بایدن می تواند از تحریم هایی که دولت ترامپ بر ایران اعمال کرده به مانند اهرمی استفاده کند تا تهران را برای گرفتن امتیازات بیشتر تحت فشار قرار دهد.
چنین ادعایی ارزش کمی دارد. گاهی اوقات می توان از سیاست هایی که کاملا شکست خورده اند نکات مفیدی دریافت. پیشنهاد بکارگیری تحریم بعنوان اهرم فشار بر ایران، هم با شیوه اثرگذاری نفوذ بین المللی و هم با شرایط ویژه ایران ناسازگار است.
اهرم فشار در روابط بین الملل نیازمند آن است که برخورد با هدف مشروط باشد. رفتار خوب شایسته پاداش یا دست کم حذف تنبیه و رفتار بد سزاوار تنبیه است.
مجازات کشور هدف بدون توجه به رفتار آن نه تنها اهرمی به وجود نمی آورد بلکه آن را از بین می برد. یعنی همان کاری که دولت ترامپ انجام داد. ایران به مدت یک سال از خروج ترامپ از برجام به تعهدات خود پایبند بود اما ترامپ همچنان تحریم ها را اضافه می کرد.
وقتی رهبران ایران می بینند که کشورشان بی دلیل بازهم مجازات می شود انگیزه آنها برای پایبندی به توافق کم می شود و تصمیم می گیرند تا اعمال فشار کنند. این دقیقا همان کاری است که ایران در یک سال و نیم گذشته انجام داده است. رهبران ایران احتمالا به درستی درک می کنند که هدف دولت ترامپ تغییر نظام سیاسی در تهران است. تغییر نظام سیاسی، نابودی نهایی مشوق رفتار های خوب است.
هر دو طرف معادله اهرم به یک اندازه مهم اند. دورنمای یک برخورد آسیب زا در پاسخ به یک رفتار بد می بایست معتبر باشد. همچنین است در مورد یک رفتار خوب. اگر دولت بایدن به جنگ اقتصادی دولت ترامپ ادامه دهد، رهبران ایران آن را بیشتر در ادامه سیاست قبلی می بینند.
اعتبار ایالات متحده، شانسی به تهران برای رسیدن به یک توافق تازه با واشنگتن را می دهد. میانه روهای ایرانی که با سازو کار فشار حداکثری احمق به نظر می رسیدند حالا، حتی با تغییر چهره های واشنگتن، با تلاش برای رسیدن به همان شانس اولیه احمق تر از گذشته به نظر می رسند.
رهبران ایران گفته اند که مایلند در زمان و شرایط مناسب پیرامون موضوعاتی فراتر از برجام گفتگو کنند. با این حال، نظر آنها پیرامون گفتگو درباره موارد برجام به روشنی منفی است. اصلا شگفت آور نیست چرا که آنها نمی خواهند از یک سوراخ دوبار گزیده شوند. با این حال، پذیرش منطقی بودن و قابل درک بودن سخنان رهبران ایران برای آمریکایی ها سخت است.
روشن است که تحریم های دولت ترامپ در چهار سال گذشته کارایی نداشته و هیچ دلیلی وجود ندارد که باور کنیم در چهار سال آتی جواب می دهد. ایالات متحده باید دو واقعیت را به رسمیت بشناسد. اول، برای گرفتن امتیاز باید امتیاز داد، به ویژه دادن اطمینان بیشتر به ایران در مورد برداشتن تحریم ها. دوم، رسیدن به توافق بر سر برخی موضوعات، مانند موشک های بالستیک، تنها در صورتی امکان پذیر است که به این موضوع منطقه ای نگریسته شود نه اینکه به ایران محدود شود.
برای رسیدن به مرحله گفتگوهای گسترده تر، ایالات متحده باید به توافقی که قبلا انجام داده عمل کند نه اینکه بخواهد از یک سیاست شکست خورده حداکثر استفاده را ببرد.
نظر شما