عدم پیوستن به مشارکت جامع اقتصادی منطقه‌ای؛ گاف استراتژیک و انزوای هند در فرایند جهانی شدن

بازار؛ گروه بین الملل: سایت تحلیلی گلوبال تایمز اخیرا مقاله ای با قلم «لیو زونگی» با عنوان «عدم پیوستن به RCEP، گاف استراتژیکی که منجر به انزوای هند در فرایند جهانی سازی شود» منتشر نموده است. ترجمه متن مقاله در ادامه می آید.

مشارکت جامع اقتصادی منطقه ای (RCEP) که شامل ۱۰ عضو آسه آن و همچنین چین، ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و نیوزیلند بوده، قرار است روز یکشنبه در اجلاس سران آسه آن امضا شود. در حالی که بیماری همه گیر COVID-۱۹ همچنان در سراسر جهان طغیان می کند و به بسیاری از اقتصادها ضربه جدی می زند، امضای این توافق نامه تا حد زیادی موجب تقویت ادغام اقتصادی منطقه، ایجاد ثبات در زنجیره های تأمین و صنایع و افزایش اعتماد کشورها به بهبود رشد اقتصادی می شود.

هند به مشارکت جامع اقتصادی منطقه ای نخواهد پیوست. دولت هند استدلال می کند که چون چین در این معامله موقعیت برتری دارد و هند با چین کسری تجاری بالایی دارد، در صورت الحاق هند، چنین شرایطی هند را در موقعیت ناعادلانه ای قرار می دهد. با این حال، بیشتر ناظران بین المللی معتقدند که این تصمیم نتیجه تلاش برخی از گروههای ذینفع در هند است که به سختی تلاش می کنند مانع مشارکت هند به نفع خود شوند. این در حالی است که مودی در حال پیشبرد سیاست «ساخت هند» است که مشخصه آن ملی گرایی اقتصادی قوی برای تشویق تولید داخلی است.

با این حال با توجه به سیاست های خارجی هند، به ویژه تحریم های اقتصادی که علیه چین طی یک سال اخیر اعمال کرده است، عدم پیوستن به RCEP ممکن است یک تصمیم مهم استراتژیک باشد که پس از بررسی دقیق گرفته شده است. پس از شیوع اپیدمی COVID-۱۹ در چین در ابتدای سال ۲۰۲۰، بسیاری از هندی ها فکر کردند هند فرصتی برای توسعه صنعت تولید خود و پیشی گرفتن از چین دارد. دولت هند اقدامات ترجیحی را از نظر زمین و مالیات در نظر گرفته بود و با شرکت های چند ملیتی در چین برای انتقال زنجیره تولید خود به هند مذاکره کرده بود. در ماه سپتامبر ژاپن، هند و استرالیا توافق کردند که ابتکاری برای ایجاد زنجیره تأمین انعطاف پذیر در منطقه هند و اقیانوس آرام راه اندازی کنند.

با توجه به اظهارات برخی از مقامات ارشد هند و نخبگان استراتژیک، دهلی نو امیدوار است که یک جنگ سرد - حتی جنگ داغ - بین چین و ایالات متحده آمریکا آغاز شود. به نظر می رسد هند از رویارویی جدی چین و ایالات متحده آمریکا فرصت توسعه چشمگیری به دست خواهد آورد. هند با نزدیک شدن به ایالات متحده آمریکا امیدوار است که کشورهای غربی، از جمله ایالات متحده آمریکا، اروپا و همچنین ژاپن بتوانند سرمایه و فن آوری لازم را فراهم کنند که به توسعه صنعت تولید هند کمک کند و یک زنجیره ارزش و زنجیره صنعتی ایجاد کند که بتواند جایگزین زنجیره تامین چین شود.

هند نه تنها نمی خواهد به مشارکت جامع اقتصادی منطقه ای بپیوندد، بلکه همچنین تمایلی به حضور ژاپن در آن ندارد. هند به هیچ وجه نمی خواهد RCEP امضا شود. با این وجود قرار است به زودی این معامله منعقد شود. تاریخ ثابت خواهد کرد که دولت مودی یک اشتباه جدی استراتژیک انجام داده است. باید گفت آستانه عضویت در مشارکت جامع اقتصادی منطقه ای در آینده بالاتر خواهد بود و هند هرگز فرصت بازگشت ندارد.

با از دست دادن عضویت در مشارکت جامع اقتصادی منطقه ای، هند آخرین فرصت خود را برای ادغام در روند جهانی شدن از دست خواهد داد. دولت مودی امیدوار بود که انتخاب مجدد ترامپ، ایالات متحده آمریکا را به ادامه جنگ تجاری با چین بکشاند. بنابراین هند پیش از انتخابات ایالات متحده آمریکا به طور فعال توسعه مشارکت استراتژیک خود با واشنگتن را گسترش داده بود. بین هند و ایالات متحده آمریکا از زمان امضای توافق نامه مبادله و همکاری اساسی اتحادی استراتژیک شکل گرفته است.

پس از روی کار آمدن «جو بایدن»، اگرچه جهت گیری سیاست ایالات متحده آمریکا در چین تغییر چشمگیری نخواهد داشت، اما دولت بایدن رویکردهای دیپلماتیک کاملاً متفاوتی را با دولت ترامپ در پیش خواهد گرفت. علی رغم تلاش مستمر برای مهار چین، کانال های گفتگو و فرصت های همکاری بیشتری بین ایالات متحده آمریکا و چین تحت نظارت بایدن وجود خواهد داشت. این به هیچ وجه چیزی نیست که دولت مودی می خواهد ببیند.

دولت بایدن برای احیای اقتصاد ایالات متحده آمریکا به توافق نامه جامع و مترقی مشارکت ترانس پاسیفیک (CPTPP) می پیوندد. مشارکت ترانس پاسیفیک توافق نامه ادغام اقتصادی منطقه ای با آستانه های بالاتر است. هند همواره آرزو دارد حوزه نفوذ اقتصادی خود را ایجاد کند و توافق ها و انجمن های اقتصادی منطقه ای را رهبری کند. منصفانه است که بگوییم هند با توجه به سطح توسعه اقتصادی خود به هیچ وجه قادر به تحقق چنین جاه طلبی نیست.

برای سایر اعضای مشارکت جامع اقتصادی منطقه ای، انصراف هند از پیوستن به آن ممکن است اتفاق خوبی باشد. بازار هند گسترده به نظر می رسد اما کاملاً بسته و محافظه کارانه با سطح مصرف واقعی پایین است. علاوه بر این سازمانهایی که هند در آنها شرکت می کند و حرف عمده ای برای گفتن دارند، غالباً کارایی کمی دارند و عملکرد خوبی ندارند. منصفانه است که بگوییم هند قادر به دستیابی به چیزی نیست اما در خراب کردن کارها تبحر دارد.

انصراف از عضویت در مشارکت جامع اقتصادی منطقه ای به این معنی است که هند در دور بعدی جهانی سازی و یکپارچگی اقتصادی منطقه ای منزوی خواهد شد اما برای سایر اعضای این توافق، این بدان معناست که آنها با موانع کمتری در ارتقا ادغام اقتصادی منطقه روبرو خواهند شد.