به گزارش بازار به نقل از پژوهشکده پولی و بانکی، بیش از یک دهه پیش، کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس در تلاش برای حفظ نرخ ثابت ارزی خود بودند که دلار عقب نشینی کرد. قبل تر در سال ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸، دلار ضعیف، هزینه واردات را افزایش داد و اجازه داد تورم حفظ شود. اکنون، تقاضای کُند داخلی باعث رشد قیمت ها شده است، در حالی که کاهش نرخ دلار می تواند صنعت های غیرنفتی مانند گردشگری را هنگامی که بیماری همه گیر کاهش یابد، تقویت کند.
مونیکا مالک، اقتصاددان ارشد در بانک تجارت ابوظبی در امارات متحده عربی، گفت: کاهش نرخ دلار برای شورای همکاری خلیج فارس در صورت کاهش تاثیر همه گیری کوید -۱۹ مثبت خواهد بود. نرخ ارز ثابت هنوز لنگر مهمی برای اقتصاد و ورود سرمایه است.
شش عضو شورای همکاری خلیج فارس از اوایل دهه ۱۹۷۰ رژیم های ارزی را اداره می کردند. این سیستم از سال های متوالی پایین بودن قیمت نفت در دهه ۱۹۹۰، دوره ضعف دلار قبل از بحران مالی سال ۲۰۰۸ و سقوط دیگر نفت خام در سال ۲۰۱۴، جان سالم به در برده است. فقط کویت در ماه می سال ۲۰۰۷ تصمیم گرفت که با سرعت گرفتن تورم، دینار را به سبد ارز وصل کند.
در اوایل سال جاری، با پایین آمدن قیمت نفت به پایین ترین سطح ۱۸ ساله، احتمال کاهش ارزش پول، اقتصاد مناطق را متضرر کرد و در مورد ذخایر ارزی آنها سوالاتی ایجاد کرد. از آنجایی که کشورهای حوزه خلیج فارس هزینه ها و یارانه ها را کاهش داده و به بازارهای بدهی روی آوردند تا کسری بودجه خود را تامین کنند، بازرگانان از آن زمان این احتمالات را مطرح کردند.
با قیمت نفت و گاز به دلار، نرخ ارز ثابت به محافظت از کشورها در برابر نوسانات بازارهای انرژی کمک کرده و به بانک های مرکزی اجازه داده اند تا در مواقع خوب ذخایر ارزی خود را جمع کنند. یک محقق مقیم در موسسه کشورهای عربی خلیج فارس در واشنگتن، رابرت موگیلنیکی، گفت: مهم ترین نکته در مورد نرخ ارز کشورهای شورای همکاری خلیج فارس نوسانات کوتاه مدت ارزش دلار آمریکا نیست، بلکه دسترسی به دارایی های ارزی کافی در میان مدت است.
نظر شما