واشنگتن باید آنچه را برای خود می پسندد برای دیگران نیز بپسندد

فاطمه محمدی پور؛ بازار: سایت تحلیلی نشنال اینترسنت اخیرا مقاله ای با قلم «ای. وین مری» یکی از اعضای ارشد شورای سیاست خارجی آمریکا در مورد تحریم های امریکا علیه شرکت نورد استریم ۲ منتشر نموده است. ترجمه متن مقاله در ادامه می آید.

 کنگره در حال آماده سازی تحریم های شدید علیه طیف وسیعی از شرکت های اروپایی است که در خط لوله انتقال گاز نورد استریم ۲ که هنوز تکمیل نشده فعالیت می کنند. نورد استریم ۲ خط لوله انتقال گاز طبیعی به طول ۱۲۲۲ کیلومتر است که از شهر ویبورگ در کشور روسیه آغاز شده و پس از عبور از بستر دریای بالتیک، در شهر گرایفسوالد، آلمان پایان می‌یابد. ظرفیت انتقال گاز طبیعی این خط لوله روزانه معادل ۱۵۰ میلیون متر مکعب می‌باشد.

تحلیلگران انتظار دارند پس از آغاز انتقال گاز طبیعی از طریق این خط لوله ۱۲۲۲ کیلومتری، قیمت گاز در اروپا ۲۵ درصد کاهش یابد. اگر نورد استریم ۲ ناتمام باقی بماند، قیمت شاخص گاز TTF اروپا در سال آینده میلادی حدود ۴ دلار در هر واحد گرمایی خواهد بود ولی اگر این پروژه در اوایل ۲۰۲۱ تکمیل شود، متوسط قیمت گاز در اروپا در سال آینده ۳ دلار خواهد بود.

ولی تکمیل این خط لوله روسی طرح‌های آمریکا برای تقویت عرضه گاز طبیعی مایع به اروپا را به چالش می‌کشد. طبق پیش بینی وود مکنزی، افزایش واردات گاز از روسیه به ضرر صادرکنندگان گاز طبیعی مایع آمریکا خواهد بود. به همین دلیل دولت ترامپ سعی می کند با تحریم شرکت های اروپایی که در این خط لوله فعالیت می کند مانع تکمیل آن شود.

گفتنی است که این تحریم های جدید باعث انتقاد شدید در آلمان و حتی تهدید به تحریم های ضد از سوی برخی قانونگذاران در برلین شده است. تا حدی این واکنش برداشتی از نفاق آمریکا را منعکس می کند زیرا در این سال ایالات متحده با خرید بیش از دوازده درصد از صادرات نفت خام مسکو به بزرگترین وارد کننده نفت خام روسیه به غیر از ترانزیت تبدیل شده است. به گفته اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده  در نیمه اول سال جاری، این کشور شصت و هشت میلیون بشکه یا ۹.۳ میلیون تن نفت خام  از روسیه وارد کرده است که بیشترین مقدار در حداقل شانزده سال گذشته است. این میزان واردات از روسیه، ایالات متحده را به عنوان دومین وارد کننده بزرگ نفت روسیه بین هلند و مالت قرار می دهد با این تفاوت که هلند و مالت  بیشتر برای صنعت حمل و نقل نفت از روسیه وارد می کنند اما آمریکا برای تصفیه و استفاده وارد می کند و از این رو در بین کاربران خارجی نفت روسیه شماره یک است.

دلیل آن این است که تعدادی پالایشگاه در ساحل خلیج تگزاس و لوئیزیانا دارای واحدهای ترک خوردگی کاتالیزوری هستند که برای پردازش نفت خام بسیار سنگین و گوگردی تولید شده در ونزوئلا طراحی شده اند و به دلایل فنی، این پالایشگاه ها نمی توانند نفت خام سبک را که معمولاً از طریق شکستن هیدرولیک در این کشور تولید می شود، پردازش کنند. به دلایل قیمت و حمل و نقل، پالایشگاه ها بدون توجه به زمینه روابط روسیه و آمریکا، نفت خام سنگین روسیه را به عنوان یک جایگزین خریداری می کنند.  

احساسی قابل درک در آلمان وجود دارد که مخالفت امریکا با نورد استریم ۲ و همچنین مخالفت  کنگره از طریق تلاش برای تصویب تحریم های شدید مالی علیه شرکت های اروپایی در واقع مبین این است که واشنگتن آنچه را برای خود می پسندد برای دیگران نمی پسندد. از این گذشته، اگر فرستادن یورو به روسیه برای بدست آوردن هیدروکربن به شکل گاز طبیعی به اروپا کار اشتباهی است، پس چرا برای آمریکایی ها ارسال دلار به روسیه برای بدست آوردن هیدروکربن به شکل نفت خام درست است؟

 امروه نخبگان سیاسی آلمان و ایالات متحده آمریکا، از جمله اعضاء کنگره و بوندستاگ، دیگر از روابط عمیق و غالباً شخصی که دو کشور را در طول جنگ سرد پیوند می داد، لذت نمی برند. تصادفی نیست که بیشترین احساسات ضدآمریکایی در مورد خط لوله نورد استریم ۲ از جانب احزاب چپ و راست افراطی بوندستاگ می آید زیرا این احزاب در آلمان شرقی سابق که قرار است خط لوله از آنجا وارد خاک آلمان شود و مشاغل محلی و رفاه ایجاد کند، بیش از حد نمایندگی دارند.

در حال حاضر، آلمانی ها تانکرهایی را می بینند که نفت خام روسیه را به تگزاس و لوئیزیانا حمل می کنند در حالی که قانونگذاران ایالات متحده خواهان تحریم برای جلوگیری از تکمیل خط لوله گاز نورد استریم ۲ هستند که دولت مرکل و اتحادیه های کارگری بزرگ، بانک ها و شرکت های آلمانی آن را تقریباً برای اقتصاد آلمان ضروری می دانند. آنها گاز طبیعی مایع شده آمریکایی را به عنوان گزینه مناسب در نظر نمی گیرند.

در نهایت باید گفت اتحاد فرا آتلانتیک قطعاً به یک تغییر جدی نیاز دارد تا اروپاییان بار امنیتی خود را که چندین نسل توسط آمریکایی ها کشیده شده، خود تحمل کنند. کنگره باید قوانینی را علیه شرکت های آمریکایی تصویب کند - درست مانند آنچه در مورد شرکت های اروپایی تصویب می کند و تحریم های مالی برگشت پذیر را برای شرکت هایی که میلیون ها تن نفت خام روسیه را به آمریکا می آورند، اعمال نماید. سپس، کنگره می تواند بدون شرمساری به آن سوی اقیانوس اطلس نگاه کند.