قدم های پولادین هند در جای پای چین

بازار؛ گروه بین الملل: قاره آسیا را می توان قطب صنعت فولاد دنیا  دانست و دو کشور هند و چین در این قطب بزرگ فولادی دنیا جایگاه ویژه ای دارند. چین بالغ بر ۵۰ درصد فولاد دنیا را تولید می کند و هر روز میزان تولیدش بیشتر می شود و هند هم برای رسیدن به این رقیب دیرینه کمر همت بسته است.سایت استیل اینسایدر در گزاش  خود در مورد رقابت دیرینه دو کشور هند و چین در بازار فولاد نوشت:«هند یکی از کشورهای مهم و اثر گذار در صنعت فولاد دنیا است و در تلاش است تا سهم خود را در بازار جهانی افزایش دهد. شرکتهای بزرگ فولادی دنیا مانند تاتا استیل، میتال  و جی اس دبلیو به هند تعلق دارند و سرمایه گذاریهای این کشور برای توسعه صنعت فولادسازی هر روز بیشتر می شود.حتی همه گیری کرونا و بحرانی که دنیا را به تعطیلی کشانده است هم از نظر هندی ها فرصتی برای توسعه صنعت فولاد است.»

 رسانه های هندی از دوره کرونا به عنوان فرصتی برای توسعه تکنولوژیکی صنعت فولاد نام می برند. دوره ای که این کشور می تواند کیفیت و حجم تولید خود را افزایش دهد و بازار بزرگتری در دنیا داشته باشد. یکی از سوال هایی که این روزها بارها مطرح می شود این است که چین چگونه توانست ظرف ۲۰ سال به قطبی مهم در بازار فولاد دنیا تبدیل شود و از یک وارد کننده مهم فولاد خود را به یک صادر کننده  تبدیل کند؟ پاسخ این سوال مهم می تواند نه تنها برای کشور هند بلکه برای تمامی فولادسازان دنیا اهمیت زیادی داشته باشد .

اولین گام، حمایت دولت از صنعت فولاد است
 سانچیو گوپتا یکی از تحلیل گران بازار فولاد در مصاحبه ای با هندوستان بیزینس لاین  گفت:« حمایت از صنعت فولاد به منظور افزایش قدرت رقابت آنها در بازار امری ضروری است. به نظر من باید حمایت از بخش عرضه انجام شود. حمایتی که به افزایش تولید و ارتقای کیفی محصولات می انجامد زیرا  حمایت از تولید کننده می تواند زمینه را برای افزایش بهره وری فراهم کند.»

بر مبنای مطالعات انجام شده در مرکز مطالعات آهن و فولاد کشور هند حمایت از صنعت فولاد را می توان به چند بخش تقسیم کرد. اول حمایت مالی برای توسعه زیر ساختهای صنعتی و تامین تجهیزات و قطعات مورد نیاز صنعت، دوم حمایت از فعالیتهای مطالعاتی و پروژه های تحقیق و توسعه که می تواند تضمین کننده رشد پایدار صنعت در سالهای آتی باشد،سوم  زمینه سازی برای آموزش نیروی کارو حتی مدیران ارشد و در نهایت ایجاد فرصتهای صادراتی به جای افزایش موانع تجاری در جهان گوپتا بر این باور است که دولت چین تمامی این سیاستها را برای توسعه صنعت فولاد خود اجرا کرده است و نتیجه آن هم ارتقای جایگاه این صنعت در دنیا ظرف دو دهه است.

سرمایه گذاری اهمیت زیادی دارد
استیل اینسایدر نوشت:«مطالعه وضعیت صنعت فولاد چین طی این بازه زمانی نشان می دهد که دولت همواره منابع مالی لازم برای توسعه صنعت فولادسازی را با کمترین هزینه و با معافیت های زیاد در اختیار شرکتها قرار داده است. این سیاست به فعالان صنعت فولاد چین امکان داد تا برنامه ریزی های بزرگ داشته باشد و طرح های مهم و بزرگ را به دلیل کمبود منابع مالی به تاخیر نیاندازند. نتیجه همین حمایت های مالی بود که  سرعت رشد صنعت افزایش یافت و جایگاهش در دنیا ارتقا پیدا کرد.بر مبنای این مطالعه حمایت بی حد حصر دولت در صنعت فولادسازی کلید موفقیت چین در این عرصه بود و دیگر کشورهای دنیا هم تنها در صورتی می توانند رشدی مانند چین را تجربه کنند که در همان مسیر گام بردارند.»

وب سایت استیل اینداستری  دیدگاه دیگری در این  مورد دارد و بر این باور است برای رشد یک صنعت باید تمامی زیر بخشهای سازنده رشد ، همسو با هم عمل کنند. در این گزارش آمده است: «برنامه ریزی، سیاست گذاری، هدف گذاری و استفاده از نیروهای آموزش دیده و توانمند به اندازه سرمایه اهمیت دارد زیرا ضعف در هر یک از این بخشها می تواند تاثیر دیگر بخشها را از بین ببرد.»

استفاده از انرژی های پاک را فراموش نکنید
یکی دیگر از مسایلی که در میان صنعتگران کشور هند مورد بحث قرار دارد ضرورت استفاده از انرژی های احیا شدنی یا انرژی های سبز در صنعت فولادسازی است. صنعت فولادسازی یکی از آلاینده ترین صنایع است و دلیل این آلایندگی هم استفاده زیاد از سوختهای فسیلی در این صنعت است. اگر دنیا بتواند  سوختهای پاک را جایگزین سوختهای فسیلی مورد استفاده در صنعت فولاد بکند، این معضل برطرف می شود.

سانچیو گوپتا در این مورد به هندوستان بیزینس لاین گفت:« از سال ۲۰۱۸ تا کنون مطالعات زیادی در بخشهای تحقیقاتی کشور هند برای این تحول بزرگ در صنعت فولادسازی  انجام شده است. این مطالعات تا کنون نتایج مثبتی داشته است و ما انتظار داشتیم تا سال ۲۰۲۷ بتوانیم بخشی از صنعت فولادسازی کشور را به صنعت فولادسازی سبز تبدیل کنیم. همه گیری کرونا و بحران های اقتصادی ناشی از آن ما را از برنامه عقب انداخت ولی بدون شک، ولی ما راه خود را ادامه می دهیم. در آینده صنعت فولادسازی دیگر صنعتی آلاینده نیست بلکه صنعتی سبز و دوستدار محیط زیست است.»