بازار؛ گروه بین الملل: سایت تحلیلی عرب نیوز در طی مقاله ای با قلم «آدایر ترنر» نویسنده کتاب‌های بسیاری از جمله «بدهی و شیطان: پول، اعتبار، و رفع مالی جهانی» نوشت: همه می دانند که هوش مصنوعی یک فناوری بسیار قدرتمند با پیامدهای اقتصادی بسیار زیاد است. قیمت سهام ایالات متحده آمریکا نه تنها منعکس کننده اعتماد به چشم انداز شرکت های فناوری است، بلکه این باور را نیز منعکس می کند که هوش مصنوعی به رونق گسترده تری دامن می زند. دولت بریتانیا که وسواس رشد دارد، توسعه هوش مصنوعی را اولویت اصلی می داند و در مجمع جهانی اقتصاد در داووس بر این مهم بسیار تاکید کرد.
در دهه ۱۹۶۰، رایانه‌ها بسیار عظیم و گران‌تر از آن بودند که توسط هرکسی به جز بزرگترین سازمان‌ها و شرکت‌های دولتی استفاده شوند. با این حال نگرانی‌ها در مورد «اتوماسیون» آنقدر زیاد بود که «لیندون جانسون»، رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا تحقیقی را درباره این خطر که فناوری‌های مبتنی بر رایانه ممکن است «همه مشاغل را به جز چند شغل حذف کنند» آغاز کرد. در دهه ۱۹۷۰، هیچ نشانه ای از افزایش بهره وری وجود نداشت و ترس از بیکاری انبوه تکنولوژیک فروکش کرد.
استفاده از رایانه شخصی و تجاری پس از آن در دهه ۱۹۸۰ افزایش یافت. اما در سال ۱۹۹۰، همانطور که «رابرت سولو»، اقتصاددان مشهور مشاهده کرد، فناوری اطلاعات همه جا به جز در آمار بهره وری وجود داشت. در سال ۲۰۰۰ «جان چمبرز»، مدیر عامل سیسکو پیش‌بینی کرد که فناوری اطلاعات و ارتباطات، اقتصاد ایالات متحده آمریکا را قادر می‌سازد در آینده قابل پیش‌بینی سالانه ۵ درصد رشد کند و اینترنت تا سال ۲۰۱۰ نیمی از تولید ناخالص داخلی را تشکیل خواهد داد.
پس از اینترنت؛ «داده های بزرگ»، «اقتصاد دیجیتال»، «یادگیری ماشینی» و حالا «هوش مصنوعی» مطرح شد. هیچ کدام تاکنون، هیچ تاثیر قابل توجه ای بر نرخ رشد میان مدت نداشته اند
پس از اینترنت؛ «داده های بزرگ»، «اقتصاد دیجیتال»، «یادگیری ماشینی» و حالا «هوش مصنوعی» مطرح شد. هیچ کدام تاکنون، هیچ تاثیر قابل توجه ای بر نرخ رشد میان مدت نداشته اند. می توان گفت که هوش مصنوعی مولد به دلیل قابلیت خودآموزش، مرحله دیگری از توسعه فناوری را نشان می دهد. اما دو دلیل وجود دارد که هوش مصنوعی مولد نیز ممکن است تاثیری بر داده های رشد نداشته باشد.
اولاً سهم بزرگ و احتمالاً رو به رشدی از فعالیت‌های اقتصادی هیچ تأثیر مثبتی بر رشد اندازه‌گیری‌شده یا رفاه انسان ندارد. با استفاده از جستجوهای اولیه اینترنتی و در حال حاضر مدل های پیچیده زبان بزرگ، وکلا به طور فزاینده ای قادر به تجزیه و تحلیل هر سابقه ممکن قبل از ارائه استدلال خود هستند. اما اگر شرکت حقوقی مخالف بتواند همین کار را انجام دهد، نتیجه رقابتی است که در آن هیچ یک از طرفین مزیت پایداری ندارند.
برای حداقل دو دهه، کارشناسان هشدار داده اند که پس از کاهش مداوم مشاغل تولیدی، خدمات حرفه ای مانند قانون در ردیف بعدی اتوماسیون قرار خواهند گرفت. اما اشتغال و پرداخت حقوق در زمینه حقوق تجارت همچنان رو به رشد است. هوش مصنوعی پتانسیل عظیمی برای تشدید آسیب هایی خواهد داشت که نسل های قبلی فناوری اطلاعات و ارتباطات قبلاً ایجاد کرده اند.
به طور مشابه، بخش‌های بازاریابی می‌توانند از هوش مصنوعی برای ایجاد ارتباطات هدفمندتر و مؤثرتر برای تأثیرگذاری بر انتخاب مصرف‌کننده استفاده کنند. با این حال اگر رقبای آنها همین کار را انجام دهند، هیچ سودی برای مصرف کنندگان نهایی و افزایش تولید ناخالص داخلی وجود ندارد.
هوش مصنوعی پتانسیل عظیمی برای تشدید آسیب‌هایی به رفاه انسان خواهد داشت که نسل‌های قبلی فناوری اطلاعات و ارتباطات قبلاً ایجاد کرده‌اند. قابلیت‌های دیپ فیک در حال حاضر منجر به انفجاری از کلاهبرداری‌های آنلاین شده است و الگوریتم‌های رسانه‌های اجتماعی مبتنی بر هوش مصنوعی، قطب‌بندی سیاسی را عمیق‌تر می‌کنند
باید گفت هوش مصنوعی به طور قطع مزایای رفاهی عظیمی را تقریباً رایگان به انسان ارائه خواهد کرد. مرحوم «مارتین فلدشتاین» در سال ۲۰۱۷ گفت: در دهه گذشته، تلفن‌های هوشمند هزاران برابر قدرت پردازش و حافظه بیشتری نسبت به بزرگترین رایانه‌های دهه ۱۹۶۰ داشتند و ارتباطات، ذخیره‌سازی داده‌ها، اشتراک‌گذاری ویدئو و تصویر و غیره را به راحتی ممکن ساخته بودند. با این حال، سهم تولید ناخالص داخلی بخش مخابرات به سختی تغییر کرده است و فلدشتاین را به این نتیجه رساند که برآوردهای رشد نمی‌توانند نوآوری‌های قابل‌توجهی را در همه چیز از مراقبت‌های بهداشتی گرفته تا خدمات اینترنتی و سرگرمی‌های ویدیویی که زندگی را در این سال‌ها بهتر کرده‌اند، منعکس کند.
اگر تا سال ۲۰۷۰، شتاب کسب دانش مبتنی بر هوش مصنوعی داروی شگفت‌انگیزی را در اختیار ما قرار دهد که به همه افراد یک عمر ۱۰۰ ساله با سلامت کامل می‌دهد و در کارخانه‌های کاملاً خودکار با همجوشی هسته‌ای ارزان تولید شود، تقریباً اثری در تولید ناخالص داخلی جهانی به حساب نمی‌آید.
در عین حال هوش مصنوعی پتانسیل عظیمی برای تشدید آسیب‌هایی به رفاه انسان خواهد داشت که نسل‌های قبلی فناوری اطلاعات و ارتباطات قبلاً ایجاد کرده‌اند. قابلیت‌های دیپ فیک در حال حاضر منجر به انفجاری از کلاهبرداری‌های آنلاین شده است و الگوریتم‌های رسانه‌های اجتماعی مبتنی بر هوش مصنوعی، قطب‌بندی سیاسی را عمیق‌تر می‌کنند و احتمالاً به چیزی که جاناتان هایت، روانشناس اجتماعی آن را اپیدمی بیماری روانی در بین جوانان می‌داند، کمک می‌کند. با این حال هیچ یک از این تاثیرات منفی در تولید ناخالص داخلی نشان داده نمی شود.
خوب یا بد، هوش مصنوعی تأثیری فراگیر و شاید دگرگون کننده بر جامعه خواهد داشت. اما امید به افزایش پایدار در بهره وری اندازه گیری شده و رشد تولید ناخالص داخلی احتمالاً یک توهم است.
نظر شما