محمود نواصر؛ بازار: اتاق‌ها و کمیته‌های مشترک بازرگانی مؤسسه‌ای عمومی، غیردولتی، غیر تجاری و غیر انتفاعی و وابسته به اتاق ایران است که به استناد بندهای «د» و «ن» ماده ۵ قانون اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۶۹ طبق اساسنامه صرفاً برای توسعه روابط اقتصادی در تمام بخش‌های صنعتی، بازرگانی، معدنی، کشاورزی و خدمات و تشویق مبادلات و سرمایه‌گذاری‌های دو جانبه بین ایران و کشور هدف تأسیس می‌شود.
کوشش در جهت گسترش ارتباطات و مراودات صاحبان صنایع و بازرگانان ایرانی و کشور مقابل در زمینه تجارت، صنعت، خدمات، کشاورزی، معدن و سایر امور مربوطه، مطالعه و بررسی به منظور فراهم آوردن زمینه‌های لازم برای سرمایه گذاری‌های صنعتی، بازرگانی، معدنی و کشاورزی در دو کشور، جمع آوری و ارزیابی اطلاعات آماری و سایر مطالب سودمند در مورد مسائل بازرگانی- صنعتی و اقتصادی دو کشور و قرار دادن این اطلاعات در اختیار متقاضیان ایرانی و کشور مقابل و همکاری با سازمان‌ها و مقامات صلاحیت‌دار ایران و کشور مقابل به منظور تشویق و توسعه روابط اقتصادی بین دو کشور و همچنین گسترش مبادله هیئت‌های تجاری و اقتصادی بین دو کشور چهار مورد از وظایف اتاق‌های مشترک بازرگانی است.
برای انتخابات اتاق‌های مشترک بازرگانی، اتاق‌های سراسر کشور به دنبال حضور جدی و تاثیرگذار در این اتاق‌ها هستند.
استان خوزستان تنها استانی است که دارای سه اتاق بازرگانی است و قطعا با ظرفیت منابع انسانی خود می‌تواند به گونه‌ای برنامه‌ریزی کند تا کرسی‌های زیادی در این اتاق‌ها داشته باشد.
اتاق‌های بازرگانی اهواز، آبادان و خرمشهر باید به دنبال حضور در اتاق‌های مشترکی باشند که کشورهای هدف آن در اطراف استان خوزستان قرار دارد. عراق، کویت، امارات متحده عربی، قطر و عمان از جمله کشورهایی هستند که ضرورت دارد بر روی آنها برنامه‌ریزی شود.
حضور در اتاق‌های مشترک بازرگانی کشورهای اروپایی همچون سوئیس و انگلستان هیچ توجیه اقتصادی ندارد زیرا باید با توجه به شرایط کسب و کار مردم خوزستان و همچنین صادرات سریع و سودآور به نزدیک‌ترین کشورها از استان خوزستان تصمیمی صحیح و بر پایه اقتصادی اتخاذ شود.
به عنوان مثال کشوری مانند ویتنام که به طور تقریبی شش هزار و ۴۷۸ کیلومتر با استان خوزستان فاصله دارد و حتی مرز مشترک نیز ندارد نمی‌تواند برای این استان تاثیر مثبت داشته باشد. صنعت چرم یکی از بخش‌های مهم اقتصادی ویتنام است. در ایران وقتی نام صنعت چرم بر زبان می‌آید، نام «تبریز» در ذهن تداعی می‌شود و در هر زمان که نام خرما بر زبان می‌آید نگاه‌ها به استان «خوزستان» معطوف می‌شود که خود این موضوع نشان می‌دهد باید در حوزه‌ای برنامه‌ریزی شود که متناسب با ظرفیت‌های منطقه باشد.
صادرات غیرنفتی از طریق بندر آبی خرمشهر به عراق در سه ماهه نخست سال ۹۹ بیش از ۹۳ میلیون دلار بوده است که این موضوع ضرورت حضور و فعالیت جدی اتاق‌های بازرگانی خوزستان در این کشور را می‌رساند.
هم اکنون برخی روسا، هیئت نمایندگان یا اعضای اتاق‌های بازرگانی اهواز، آبادان و خرمشهر در اتاق‌های مشترک بازرگانی حضور دارند؛ کویت، عمان، قطر، ویتنام، عراق و چک بعضی از این کشورها هستند.
نگارنده نظری در خصوص عملکرد ضعیف و یا مثبت فعالان اقتصادی مورد اشاره ندارد بلکه خواستار ارائه عملکرد شفاف توسط آنها است.
بازرگانان خوزستانی که در اتاق‌های مشترک بازرگانی حضور دارند باید پاسخگوی افکار عمومی باشند. مثلا رئیس اتاق بازرگانی خرمشهر که هم اکنون رئیس اتاق مشترک بازرگانی ایران و کویت است باید اعلام کند تا قبل از حضور وی در این سمت، میزان صادرات از استان خوزستان به کویت چقدر بوده است و در راستای افزایش صادرات چه اقداماتی انجام داده است؟ با توجه به خط دریایی آیا ارتباط اثربخش به منظور صادرات بین کشاورزان خرمشهری و کویتی ایجاد کرده است؟
این ضرورت پاسخگویی به افکار عمومی فقط مختص رئیس اتاق مشترک بازرگانی ایران و کویت نیست بلکه سایر روسا، هیئت نمایندگان و یا اعضای اتاق‌های بازرگانی اهواز، آبادان و خرمشهر که در اتاق‌های مشترک در قامت رئیس و یا هیات رئیسه حضور دارند باید دستاورد خود را اعلام کنند.
مردم خوزستان در حوزه‌های دامداری و کشاورزی مانند صیفی جات بسیار توانمند هستند و باید مشخص شود برای جذب، آموزش و یا حضور آنها در سفرها و همایش تجاری کشورهای خارجی به منظور صادرات چه اقدامی شده است؟
اتاق‌های مشترک بازرگانی نباید به حیاط خلوت تبدیل شوند بلکه باید یک پارلمان اقتصادی کارآمد باشند و خروجی آن برای مردم ملموس باشد.
نظر شما