حسین حاجیلو: پس از خروج آمریکا از برجام، مسائل بانکی برای ایران (بخصوص در کشورهای اطراف مانند امارات و عراق) بوجود آمد و لازم بود ایران اقداماتی را انجام دهد.
ایران با کشور عراق تعاملات اقتصادی زیادی دارد، بطوریکه حدود ۱۰ میلیارد دلار از مجموع ۴۰ میلیارد دلار صادرات کشور، به عراق است. در نتیجه، عراق در بین کشورهایی که با آنها تعامل داریم نقش ویژه ای دارد.
بنابراین دولت شروع به مذاکره با عراق کرد تا همانطور که مسئولین گفتند کانالی برای خنثی سازی و دور زدن تحریم ها ایجاد شود. اما نتیجه مذاکرات که نهایتا در سال گذشته منتهی به توافق شد، متاسفانه چیزی جز پذیرش تحریم‌ها نبود.
یک کانال مالی ایجاد شد با این شرایط که تعاملات مالی صادرات برق و گاز ایران به عراق، از طریق آمریکایی‌ترین بانک عراق یعنی تی بی آی انجام شود و هیچ پول نقدی به ایران منتقل نشود. هیچ کالای تحریمی مانند قطعات خودرو که مورد نیاز ایران است، نمی توانیم از طریق این کانال وارد کنیم و از طریق این کانال، صرفا می توانیم غذا و دارو یعنی همان کالاهای بشردوستانه را بخریم.
عجیب تر اینکه همه این تعاملات صرفا با اجازه و نظارت وزارت خزانه داری آمریکا صورت می گیرد. یعنی ما توافقی با کشور همسایه مسلمان خودمان پذیرفتیم که درواقع کشور ثالث آمریکا، این توافقنامه را برای ما نوشته است و ما باید اجرا کنیم، متاسفانه اسم این توافق را هم گذاشتیم دستاورد خنثی کردن تحریم!
متاسفانه این توافق ما را کانالیزه کرده و ظاهرا از بهار سال گذشته تاکنون این کانال ایجاد شده و پول ما در عراق انباشته شده است و ما نتوانسته ایم از پول خودمان استفاده کنیم. معلوم نیست این پول چندین میلیارد دلار است چون فروش برق و گاز ایران به عراق سالانه حدود ۳ تا ۴ میلیارد دلار است و این مبلغ زیادی است که آمریکا جلوی آن را بگیرد و این موضوع می تواند روی نرخ ارز در داخل کشور اثر بگذارد و یکی از دلایل افزایش قیمت ارز در داخل کشور به حدود ۲۰ هزار تومان، می‌تواند توافق فاجعه بار ایران و عراق باشد
نظر شما