به لطف بورس کالا سود نجومی عاید بالادستی صنعت می‌شود

به گزارش بازار، محمدمهدی برادران معاون وزیر صمت گفت: اگر ما شاهد رشد هستیم، ماحصل این است که مواد اولیه هم به همین میزان رشد کرده که به نوعی ما رشد محصول نهایی را هم داریم، اما به آن میزانی که ظرفیت تولید در کشور است و انگیزه تولید در جامعه صنعتی کشور است شاهد رشد صنعتی نبوده ایم.

وی افزود، یکی از مطالبات جامعه صنعتی کشور این است که به میزانی که آمادگی رشد تولید در کشور است و اقبال مردم به کالای داخلی رشد می‌کند و ما در سال رشد تولید هستیم به همان میزان هم باید مواد اولیه مناسب تری را در اختیار بگذاریم.

به گفته برادران افزایش قیمت‌ها در بورس، آن جایی که بر اساس نظام شفاف است، مورد وفاق همه تولید کنندگان است. یا اگر جاهایی ما محدودیت تولید داریم، باید برویم از محل واردات آن منابع را تأمین کنیم، اما آن جایی که محل اختلاف می‌شود که هم ما تولید مواد اولیه مازاد داریم، ولی مشغول صادر هستیم.

وی گفت: قیمت یک نوع ورق در کشور همسایه کمتر از کشور خودمان است که از ما تهیه کرده است.

این مقام مسئول در پاسخ به این سوال که تولید فولاد در زیر مجموعه های وزارت صمت انجام میشود پس چرا دچار چالش قیمتی هستیم، گفت: مکانیزم قیمت گذاری اش با سازمان حمایت نیست، مثلاً در حوزه مس که آن هم باز به نوعی مردم احساس شان این است که، چون یکی از شرکت‌های در حوزه صنعتی است، مسئولیت با وزارت صمت است، اما واقعیت این است که در سال‌های قبل یک استثنائاتی ایجاد شده و به نوعی قیمت گذاری در بورس کالا را جایگزین قیمت گذاری واقعی کردند.

این باعث شده که در زنجیره بالادست سودهای ۸۰ درصد هم می‌بینیم، در صنعت لوازم خانگی با همه رشدی که در سال‌های اخیر داشته و همین طور ملاحظه کردید تولیدکنندگان برتر ما هم گفتند برخی تا هفت برابر تولید داشتند، اما صورت‌های مالی بورسی این شرکت‌ها که نگاه می‌کنید مثلاً به زیر ۱۰ درصد می‌رسید.

برادران گفت: این موضوع به فرایندهای تولیدی کشور لطمه می‌زند، باید برعکس باشد یعنی ما در زنجیره پایین دست در محصول نهایی سود بیشتری را برای انگیزه تولید ایجاد کنیم. این بر می‌گردد به این که گرچه ما از نظام شفاف بورس دفاع می‌کنیم، اما بورس نباید به ضد خودش تبدیل شود و به جای این که عامل رقابت شود، بعضی وقت‌ها عامل انحصار شود و با عرضه‌های مهندسی شده یا شرایط خاص، نرخ‌های بالاتر از نرخ‌های جهانی یا آن مزیت‌هایی که در کشور داریم، به جای این که تولید کننده داخلی استفاده کند، تولید کننده‌های خارجی استفاده می‌کنند.