زمانبر بودن استقلال انرژی اتحادیه اروپا از روسیه

بازار؛ گروه بین الملل: در حالی که ایالات متحده آمریکا به سرعت از واردات انرژی روسیه فاصله می گیرد، اتحادیه اروپا - یکی از شرکای تجاری مهم روسیه - با وجود نظارت شدید بر کشوری که در پایان فوریه به اوکراین حمله کرد، زمان بیشتری را صرف کاهش واردات گاز، نفت و زغال سنگ روسیه می کند. داده های واردات در اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا نشان می دهد که تفاوت وابستگی انرژی آنها به روسیه چقدر است.

باید گفت صادرات روسیه به شدت بر مواد خام متمرکز است، سوخت های معدنی مهمترین کالایی است که اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۲۱ از این کشور دریافت کردند. سایر مواد خام شامل آهن، فولاد و چوب و همچنین سنگ های قیمتی و فلزات ساخته شده است. بخش های بسیار کوچک تری از واردات از روسیه در هر دو کشور افزایش یافته است.

واردات قابل توجه نفت معدنی از روسیه به امریکا به ۵۰ میلیون دلار صرف انرژی روسیه در روز در دوران قبل از حمله به اوکراین تبدیل شد، در مقابل تقریباً ۳۰۰ میلیون دلاری که هر روز برای آن در اتحادیه اروپا خرج می شد.

محصولات وارداتی از روسیه تنها ۰.۷ درصد از کل تجارت کالاهای ایالات متحده را در سال گذشته تشکیل می دادند، در حالی که این رقم در اتحادیه اروپا به میزان قابل توجه ۳.۶ درصد بود. با این حال، هر دو کشور تلاش کرده اند مسیر مشابهی را برای توقف واردات انرژی که برای تامین مالی دولت روسیه بسیار مهم است، ترسیم کنند.

تنها بخش‌های کوچکی از اتحادیه اروپا، احتمالاً آن‌هایی که تا حدودی خود را برای وضعیت فعلی آماده کرده بودند، در یک ماه و نیم گذشته توانسته‌اند از انرژی روسیه مستقل شوند. کشورهای بالتیک استونی، لیتوانی و لتونی این هفته اعلام کردند که تمام واردات انرژی از روسیه را متوقف می کنند.

کنگره آمریکا روز پنجشنبه به اتفاق آرا لایحه‌ای را تصویب کرد که واردات نفت، گاز و زغال‌سنگ روسیه را ممنوع می‌کند، پس از اینکه دستورات مشابهی قبلاً از کاخ سفید صادر شده بود. ایالات متحده که خود یک تولید کننده بزرگ سوخت فسیلی است، مطمئناً زمان آسان تری برای پیگیری این ممنوعیت دارد.

وابستگی عمیق به انرژی
از سوی دیگر اتحادیه اروپا ممنوعیت زغال سنگ روسیه را صادر کرده است. به گفته نیویورک تایمز، سوخت فسیلی ساده‌ترین جایگزین برای مواد معدنی است و انتظار می‌رود این ممنوعیت چهار ماه طول بکشد تا اجرایی شود. با این حال، امکان جایگزینی زغال سنگ روسیه با واردات از کشورهای دیگر، اتحادیه اروپا را در برابر پرداخت حق بیمه برای این تغییر که پس از آن به مصرف کنندگان منتقل می شود، محافظت نمی کند.

واردات نفت و گاز روسیه بسیار بیشتر در زیرساخت های انرژی اروپا ریشه دوانده است و از طریق خطوط لوله به این قاره می رسد. بر اساس گزارش اتحادیه اروپا، استقلال کامل از انرژی روسیه تنها تا نیمه دوم دهه جاری، یا همان طور که این گزارش بیان می‌کند، «پیش از سال ۲۰۳۰» به دست می‌آید.

با این حال، اتحادیه اروپا در تلاش است تا قبل از پایان سال ۲۰۲۲ تقاضای خود برای گاز روسیه را به میزان دو سوم کاهش دهد، این هدف بلندپروازانه است زیرا پایانه های تحویل گاز در بخش هایی از این قاره وجود ندارد. در اینجا، کشورهای بالتیک با افتتاح یک پایانه جدید LNG در بندر کلایپدا لیتوانی در سال ۲۰۱۴ و اتصال آن به شبکه خط لوله گاز در منطقه، تمهیداتی را ایجاد کردند.

با این حال، سایر کشورهای اروپایی تا زمانی که به‌روزرسانی زیرساخت‌ها انجام نشود، حق انتخاب کمتری در واردات نفت و گاز خود دارند. آنها در عوض باید بر رویکردی جزئی برای اجرای تغییرات کوچک تکیه کنند، از جمله درخواست از شهروندان خود برای کاهش سرعت خودرو، کوتاه کردن دوش آب گرم، خاموش کردن بخاری و پوشیدن «باز هم پوتین» .