همکاری دوجانبه با روس‌ها به تعمیق روابط ایران و غرب کمک می‌کند

به گزارش بازار به نقل از وزارت نفت، فریدون عباسی مهم‌ترین دستاورد همکاری ایران، روسیه و چین را خروج دنیا از حالت تک‌قطبی شدن می‌داند و دیدگاه‌های برخی صاحب‌نظران را مبنی بر اینکه ایران از سمت غرب ناامید شده و به‌دنبال توافق‌های بلندمدت با شرقی‌هاست، ملاک اصولی و منطقی برای ارتقای سطح منافع ملی در منطقه نمی‌داند.

وی افزود: منافع و نیازهای مشترک میان ایران و روسیه است که سطح همکاری‌ها را در گستره جهانی ارتقا خواهد داد؛ لزوماً این منافع مشترک کشورهاست که وابستگی‌ها را شکل می‌دهد.

عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی گفت: بی‌شک اگر ما بتوانیم رابطه راهبردی با روسیه در همه ابعاد، سیاسی، اقتصادی و انرژی تعریف کنیم و روسیه هم بپذیرد که ایران شریکی راهبردی در همه زمینه‌هاست، بی‌شک در حوزه‌های دفاعی و امنیتی هم با یکدیگر همراه شده و اجازه عرض‌اندام به غربی‌ها و به‌ویژه آمریکا را در منطقه خاورمیانه نخواهیم داد. در سایه ایجاد تعامل دوجانبه با روس‌ها، غربی‌ها نه‌تنها عقب‌نشینی خواهند کرد، بلکه سعی در برقراری روابط با ایران خواهند داشت.

عباسی اظهار کرد: پیمان راهبردی با چین و روسیه دستاورد ارزنده دیگری هم به همراه خواهد داشت و آن اینکه در مقابل آمریکا و متحدان اروپایی‌اش قدرتمند ظاهر شده و دنیا را از حالت تک‌قطبی بودن نجات خواهد داد.

وی افزود: باید در معادله قدرت حرکت کرد. قدرت دفاعی و متعاقب آن قدرت نرم، قدرت نرم همان سرمایه اجتماعی است که معیشت برایش مهم است و حرف نخست را می‌زند، نکته حائز اهمیت آن است که این مسائل باید برای مردم به‌درستی تبیین شود.

عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی ادامه داد: مردم ما باید بدانند که قدرت دفاعی مخل معیشت آنان نیست، این قدرتمندی ما در حوزه دفاعی است که کشور را سرپا نگه داشته و از رهگذر آن معیشت تأمین می‌شود. اگر این نبود، بی‌شک ایران نیز سرنوشتی مانند دیگر کشورهای منطقه از جمله افغانستان، یمن، سوریه و عراق پیدا می‌کرد، اما پایداری مردم ما در دوران دفاع مقدس و بعد از آن دوران سازندگی و اقدام‌هایی که بعدها از سوی نیروهای مردمی به‌عنوان مدافعان حرم انجام شد، موجبات تثبیت جایگاه ایران در منطقه را فراهم کرد و نگذاشت که سیاست‌های استعماری که بعد از جنگ جهانی دوم در منطقه اجرایی شده بود سر باز کرده و کشور را ناامن کند.

عباسی گفت: اینکه گاه در فضای رسانه‌ای اعلام می‌شود که توافق با روسیه، کشوری که خود ذخایر نفت و گاز بسیار غنی دارد، منطقی و عقلانی نیست و منافع کشور را تأمین نخواهد کرد، تصور درست و بجایی نباید باشد، در توضیح این مطلب باید عرض کنم طبیعی است روسیه با ما تعارض منافع داشته باشد، همان‌گونه که از نحوه برخورد امارات و عربستان برداشت می‌شود، در بعضی از موقعیت‌ها اقتضا می‌کند که کشورها بر اساس منافع خود گام بردارند و به‌صورت مستقل و بدون هیچ‌گونه ملاحظه‌ای اقدام کنند، بنابراین در چنین شرایطی نباید به کشوری خرده گرفت یا از آن انتظار و توقع زیادی داشت، باید در وهله نخست منافع کشور سرلوحه کار قرار گیرد و بر پایه این منافع، تعاملات با دیگر کشورها عملیاتی شود.

وی یادآور شد: تعلل دولت گذشته در برقراری ارتباط با کشورهای همسایه، مجلس یازدهم را بر آن داشت تا نسبت به فضاسازی برای حضور دوباره در بازارهای انرژی منطقه‌ای اهتمام ویژه‌ای به‌کار گیرد. ترکمنستان نمونه بارز برقراری ارتباطات پارلمانی بود که سعی شد روابط همسایگی با این کشور بیش از گذشته توسعه یابد. ‌ سیاست دولت گذشته به سمت و سوی کشورهای منطقه نبود و این کار را سخت‌تر می‌کرد، اما با روی کار آمدن دولت جدید و اقبال آنان به سمت کشورهای منطقه، توانستیم زودتر از آنچه پیش‌بینی می‌کردیم، روابط منسجم با ترکمنستان را شکل دهیم، البته همسو بودن دولت و مجلس هم مزید بر علت شد و همان‌گونه که شاهد بودیم، گام‌های بلندی در مسیر اعتلای صنعت نفت و گاز کشور در این مدت کوتاه از عمر دولت سیزدهم برداشته شد.

عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه لازم است در اینجا از فرصت موجود استفاده و به موضوعی اشاره کنم که هرچند مرتبط با مذاکرات ایران و روسیه نیست، اما توجه به آن در پیشبرد اهداف وزارت نفت حائز اهمیت است، گفت: برای تحقق بیشتر اهداف مجموعه وزارت نفت، روی صحبتم با نهادهای امنیتی و نظارتی است. این نهادها باید به مدیران حوزه انرژی شجاعت بدهند چراکه گاه دیده می‌شود که مدیران ما از اختیارات لازم در حوزه اجرا برخوردار نبوده و این مسئله آسیب‌های جدی را به بدنه وزارت نفت متحمل خواهد کرد. باید چارچوب‌های کاری به‌درستی تبیین و مشخص شود که می‌طلبد نهادهای امنیتی و نظارتی ما در این مسیر پیش‌قدم باشند.

عباسی اظهار کرد: چارچوب‌ها و سازوکارهای لازم را در اختیار مدیران اجرایی گذاشته و خود تنها به نظارت بپردازند، سیستم مدیریتی نفت در پاره‌ای موارد بسیار محتاط عمل می‌کند و سرعت لازمه را در تصمیم‌گیری‌ها ندارد. ما مدیران کارکشته در صنعت نفت کم نداریم که با ایجاد فضای لازم و احساس امنیت می‌توانیم از تجربه‌های ارزنده و مفید این دوستان، همچنین از فرصت‌های موجود به‌نحو بهینه بهره‌برداری کنیم.