به گزارش خبرنگار بازار، به عقیده کارشناسان خشکی رودخانه دایمی زاینده رود، برخلاف تصورات و برخی القائات رسانه‌ای تنها به اصفهان محدود نمی‌شود بلکه موجب کمبود بارش در سرچشمه نیز شده است؛ در واقع خشکسالی این حوضه فقط به یک استان مربوط نمی شود و خسارتهای مختلف اقتصادی، محیط زیستی را برای کشور نیز به دنبال دارد.
در این میان خسارتهای ناشی از خشکی تالاب بین المللی گاوخونی ناگفتنی است و علاوه بر تحت تاثیر قرار دادن گردشگری شرق اصفهان، از میان رفتن گونه‌های نایاب حیات وحش این منطقه خطر ریزگردهای سمی تالاب نیز مدنظر کارشناسان این حوضه است چراکه پراکنش ریزگردهای خطرناک این تالاب فقط به اصفهان محدود نمی شود و کل کشور به ویژه پایتخت را تحت تاثیر قرار خواهد داد که سرطان زایی و تاثیر آنها در تشدید بیمارهای تنفسی ثابت شده است.
اصفهان هیچ گاه کویری نبوده است
کارشناس اقتصاد محیط زیست در این ارتباط در گفت و گو با خبرنگار بازار اظهار کرد: و با بررسی تاریخی مشکلات این حوضه به شکل واقع‌گرایانه متوجه می‌شویم که برخلاف آنچه برخی رسانه ها سعی بر القای آن دارند اصفهان هیچ گاه کویری نبوده است بلکه همواره بارندگی برف و باران را در فصل‌های مختلف سال شاهد بودیم و دمای آن دراین فصول نیز مطابقتی با دمای بیابانی ندارد.
سعید مجیری افزود: مطابق بررسی های کارشناسی، خشکسالی کنونی این رودخانه تنها ناشی از دخالت‌های بیجای بشریت در طبیعت در طول دو دهه گذشته بوده است چراکه شکل‌گیری این تمدن از ابتدا بر مبنای وجود یک رودخانه دایمی بوده است که ۹۷ درصد آن نیز در استان اصفهان قرار دارد و ۹۳ درصد مردم نیز ازاین حوضه سهم دارند.
وی تاکید کرد: بر این اساس صحبت‌های اشتباهی که بیشتر جنبه القایی دارد نباید ما را از واقع گرایی در این زمینه دور کند، باید اقلیم اصفهان و حوضه زاینده رود در طی یک روند تاریخی بررسی شود و محدود به دهه‌های اخیر که دخال‌های دست بشر این حوضه را به خشکسالی کشانده است، نشود.
اگر سهم ۹۳ درصدی مردم استان اصفهان از این حوضه را در نظر بگیریم هیچ جای تردیدی در ارتباط با کم کاری مسئولان در ارتباط با این حوزه وجود ندارد و این موارد تنها به یک بهانه شبیه است
صنایع اصفهان نفعی جز آلودگی برای این شهر نداشته است
کارشناس اقتصاد گردشگری با تاکید بر اینکه صنایع اصفهان تاکنون هیچ نفعی جز آلودگی برای این شهر نداشته است، بیان کرد: اصفهان سهمی چندانی از درآمدزایی این صنایع ندارد و نفع آن برای کل کشور است اما در این شرایط حق مردمی که سالهاست تنها آلودگی این صنایع را می‌چشند، نادیده گرفته می شودضمن اینکه در حال حاضر سهم صنایع نسبت به حق آبه آنها بسیار اندک است.
وی اضافه کرد اگر سهم ۹۳ درصدی مردم استان اصفهان از این حوضه را در نظر بگیریم هیچ جای تردیدی در ارتباط با کم کاری مسئولان در ارتباط با این حوزه وجود ندارد و این موارد تنها به یک بهانه شبیه است.
تعطیلی صنایع عاقلانه و منطقی نیست
مجیری افزود: با توجه به اینکه مسئولان پایتخت به دلیل منفعت زایی بالای صنایع اصفهان، حاضر به تعطیلی آنها نیستند، استفاده از این بهانه برای عدم احیای زاینده رود منطقی به نظر نمی رسد ضمن اینکه پیشرفت صنعت در رشد اقتصادی کشور و درآمد صادراتی آن نیز تاثیر بسزایی دارد و به واقع هم تعطیلی این صنایع عاقلانه و منطقی و امکان پذیری تیست مگر اینکه راهبردی برای انتقال آنها اندیشیده شود.
اقدام عجیب دولت در عدم تخصیص بودجه برای احیای زاینده رود
وی گفت: بر این اساس همانطور که نمایندگان مجلس نیز پس از اقدام عجیب دولت در عدم تخصیص بودجه برای احیای زاینده‌رود بیان داشته اند و با توجه به شرایط حساس حوضه زاینده‌رود دولت باید رفع مشکلات این حوضه آبریز را در همه جنبه ها مدنظر قرار دهد و اجرای طرح هایی مانند بن بروجن را از یک حوضه فقیر متوقف کند.
هیچ یک از نمایندگان اصفهان با بودجه پروژه آبرسانی بن- بروجن مخالف نیستند بلکه با انتقال آب از حوضه زاینده رود به حوضه غیرمرتبط مخالف هستند که غیرقانونی نیز هست
این کارشناس اقتصادی محیط زیست با اشاره به اینکه باید دقت کنیم پروژه آبرسانی بن- بروجن، انتقال آب بین حوضه‌ای است که قرار است از یک حوضه فقیر مانند زاینده رود آب را به حوضه بسیار غنی منتقل کند درحالیکه انتقال آب از یک حوضه دچار تنش و مشکل منطقی نیست، گفت: هیچ یک از نمایندگان اصفهان با بودجه پروژه آبرسانی بن- بروجن مخالف نیستند بلکه با انتقال آب از حوضه زاینده رود به حوضه غیرمرتبط مخالف هستند که غیرقانونی نیز هست.
وی انتقال از حوضه زاینده رود به شهرستانهایی که در حوضه کارون قرار دارند را غیرمنطقی دانست و اضافه کرد: لازم است این طرح باز مهندسی شود و برای بن-بروجن بجای زاینده رود، از محل پروژه ونک- سولگان که در ۱۰ کیلومتری بروجن قرار دارد آب منتقل و تأمین کنند چراکه بسیاری از مشکلاتی که در آبرسانی استان مجاور وجود دارد در شهرستانهایی مانند لردگان واقع در سرچشمه‌های کارون است که هیچ ارتباطی به حوضه زاینده رود و سرچشمه‌های آن ندارند.
تنها سه درصد از جمعیت استان مجاور در حوضه آبریز زاینده رود قرار دارد
مجیری با اشاره به اینکه تنها سه درصد از جمعیت استان مجاور در حوضه آبریز زاینده رود قرار دارد، اظهار کرد: مابقی ۹۳ درصد از مساحت و ۹۷ درصد از جمعیت این استان از جمله شهرهای بن و بروجن در حوضه آبریز کارون است و بر این اساس طرح آبرسانی از حوضه زاینده رود به بن و بروجن از نظر کارشناسی و اقتصادی منطقی نیست.
نباید فراموش کنیم که علاوه بر آسیب هایی که خشکسالی زاینده رود از نظر اقتصادی در حوزه کشورزی، دامداری، صنعت دیگر موارد در پی دارد اقتصاد گردشگری استان اصفهان نیز مورد شکست قرار گرفته است
شکل گیری اصفهان از ابتدا بر مبنای وجود یک رودخانه دایمی بوده است
وی اضافه کرد: این در حالی است که شکل گیری تمدن اصفهان از ابتدا بر مبنای وجود یک رودخانه دایمی بوده است که ۹۷ درصد آن نیز در استان اصفهان قرار دارد و ۹۳ درصد جمعیت ان نیز در حوضه این رودخانه است.
این کارشناس اقتصاد گردشگری تصریح کرد: اصفهان در طول سالهای گذشته با وجود خشکسالی همچنان بیشترین و با کیفیت ترین محصولات کشاورزی، دامداری و صنعتی را داشته است و نباید فراموش کنیم که علاوه بر آسیب هایی که خشکسالی زاینده رود از نظر اقتصادی در حوزه کشاورزی، دامداری، صنعت دیگر موارد در پی دارد اقتصاد گردشگری استان اصفهان نیز مورد شکست قرار گرفته است.
اقتصاد گردشگری اصفهان وابسته به زاینده رود
وی با تاکید مجدد بر قرار داشتن ۹۷ درصد مساحت استان اصفهان در حوضه زاینده رود، اضافه کرد: اساس گردشگری استان اصفهان بر اساس رودخانه ای است که ۴۰۰ بنای تاریخی در مسیر آن قرار دارد و در بخش‌های مختلف استان از جمله تالاب گاوخونی و ورزنه نیز تحت تاثیر قرار گرفته است.
مجیری بیان کرد: نکته جالب توجه اینکه در معدود سفرهای گردشگران خارجی به استان در طول ماه‌های گذشته شاهد ابراز تعجب آنها از خشک شدن یک رودخانه دایمی بودیم، به نوعی که خشکی پدیده طبیعی به نام رودخانه و بستن مسیر آب برای آنها تعجب آور است و بارها این امر را ابراز کرده اند و این امر نشان می دهد احیای زاینده رود و لزوم دایمی بودن آن یک امر بدیهی است که تعجب افراد غیرکارشناس را نیز در بر دارد.
نظر شما