به گزارش بازار به نقل از ایبنا، سید حسین ملائک، سفیر سابق ایران درچین درگفت وگو با ایبِنا درباره مزایای بانکی و اقتصادی پیمان شانگهای گفت: ابتدا باید عضو کامل بشویم به این مفهموم که تمام پروتکل‌ها را به امضا درآورده و مصوب کرده باشیم سپس به این مسائل بپردازیم زیرا نباید انتظار به دور واقعیت از دولت به وجود آورد. مسئله بعدی این است که باید در نظر داشت این سازمان هیچ تعهدی در مورد مسائل بانکی ندارد و در هیچ یک از دستور کارهایش تسهیل روابط بانکی بین اعضا را مورد اشاره قرار نداده است.
وی در ادامه اضافه کرد: سازمان مورد اشاره از روابط اقتصادی بین اعضا حمایت به عمل می‌آورد و به آن در قالب تسهیلات عمومی کمک می‌کند.
سفیر سابق چین در ایران درباره دو رزدن تحریم‌ها و کاهش فشار غرب به ایران از طریق سازمان شانگهای یادآور شد: شانگهای به مفهوم سازمان این کار را انجام نخواهد داد، ولی اعضای آن بالاخره در این زمینه فعال خواهند بود زیرا روابط دوجانبه است و این موضوع به ارتباط دو مسئول در این کشورها و میزان رفتار دوستانه آن‌ها برمی‌گردد.
ملائک درباره مبادلات بین ارزهای کشورهای عضو شانگهای و کمرنگ شدن نقش دلار نیز بیان کرد: استفاده از ارزهای ملی دو کشور زمانی تحقق می‌یابد که با یکدیگر مقدار زیادی منابع تخصیص شده داشته باشند. برفرض وقتی در کشور قرقیزستان هیچ منفعتی نصیب کشور ما نمی‌شود، به کدام دلیل باید با ارز آن‌ها کار کنیم؟ علاوه براین استفاده از دو ارز دارای یک شاخص معامله است که یا با دلار یا با یورو یا فرانک سوئیس باید سنجیده شود، بنابراین الزاما یک شاخص سومی وجود دارد زیرا هیچ یک از این کشورها آنقدر توسعه یافته نیستند که این اتفاق بین آن‌ها صورت گیرد.
وی در این خصوص افزود: مسئله مورد اشاره بین چین و روسیه وجود دارد که بنا شده پول گازی که روسیه به چین می‌دهد با روبل معامله شود، علت این مسئله هم این است که چینی‌ها به قدری سرمایه‌گذاری در روسیه دارند که برای آن‌ها دریافت مقدار روبل مورد نظر و حذف دلارقابل انجام است یا روس‌ها هم به قدری در چین سرمایه‌گذاری دارند که دریافت یوآن قابل انجام است.
سفیر سابق چین دراین رابطه تاکید کرد: حرکت فوق از سوی این دو کشور علاوه براینکه یک اقدام دوستانه به حساب می‌آید درجهت تحکیم ارزهای ملی آن‌ها هم به کار می‌آید، اما ایران که درصدد است برفرض ۴۰ میلیارد از چین به دلیل نفتی که مورد فروش قرار می‌دهیم، یوآن بگیرد و چین هم باید از ما ریال دریافت کند، باید در نظر داشت که این کار درصورتی برای چین صرفه دارد که در ایران کار سرمایه‌گذاری داشته باشد و با آن حقوق کارمندهای خود را پرداخت کند و از آنجا که دو کشور چنین توانایی ندارند، فعلا قرار گذاشتند که ۱۰ درصد را به این صورت پرداخت کنند.
ملائک درباره ایجاد یک واحد پولی جدید بین کشورهای عضو شانگهای اظهار داشت: تئوری این مسئله همیشه مورد بحث بوده و این امکان هم وجود دارد. حتی پیش از انقلاب بین ایران، پاکستان، هند و سریلانکا یک پیمانی به این شکل بسته شده است، ولی اجرایی شدن آن منوط به اینکه تا چه اندازه دو کشوردر همدیگر سرمایه‌گذاری داشته باشند و اقتصاد آن‌ها تا چه اندازه به هم وصل باشد، بنابراین احتمال کاهش استفاده از دلار و یورو امکان‌پذیر است منتها باید یک شاخص معقولی در کنار آن باشد تا این ارتباط‌ها را با یکدیگر وصل کند.
نظر شما