بازار؛ گروه بین الملل: سایت تحلیلی نشنال اینترست اخیرا مقاله ای با قلم «آریل کوهن» با عنوان «احیای سیاست انرژی ایالات متحده آمریکا در قرن بیست و یکم» منتشر نموده است.
او در این مقاله می نویسد:
ایالات متحده آمریکا در حال سیاسی کردن انتقال انرژی بوده و چنین دوقطبی برای دیگر مسائل تکنولوژی و سیاسی در آمریکا از سقط جنین گرفته تا کنترل اسلحه معمول است.
در واقع هیچ موضوع مهمی به اندازه انتقال انرژی نمی تواند سیاست خارجی، محیط زیست، توسعه فناوری و اقتصاد را گرد هم آورد. گذار به انرژی های تجدیدپذیر مستلزم فرآیندهای چند دهه ای، صنعتی، اقتصادی و اجتماعی عظیم است که تولید انرژی را غیرمتمرکز می کند، توازن قدرت جهانی را به نفع کسانی که بر فناوری های تجدیدپذیر و زنجیره تامین تسلط دارند تغییر می دهد. ایالات متحده آمریکا از سال ۲۰۰۵، زمانی که واردات انرژی آن به اوج خود رسید، راه زیادی را طی کرده است. آمریکا در سال ۲۰۱۹ به صادرکننده خالص انرژی تبدیل شد. امنیت انرژی ملی و قاره‌ای آمریکا به دلیل تولید نفت و گاز شیل، صادرات رو به رشد گاز طبیعی مایع و افزایش تولید برق از انرژی‌های تجدیدپذیر بهبود یافته است.
اگر هزینه ذخیره سازی و یارانه ها را محاسبه کنیم، انرژی های تجدیدپذیر بیشتر از سوخت های فسیلی به هزینه نیاز دارند
رفاه ایالات متحده آمریکا و غرب در مجموع بر پایه انرژی ارزان و فراوان بنا شده است. این امر پیشرفت اقتصادی را از آغاز انقلاب صنعتی تعریف کرده است: از چوب به زغال سنگ، نفت، گاز، انرژی هسته ای و اکنون به انرژی های تجدیدپذیر. اگر هزینه ذخیره سازی و یارانه ها را محاسبه کنیم، انرژی های تجدیدپذیر همچنان بیشتر از سوخت های فسیلی به هزینه نیاز دارند. انکار این سوخت ها برای کشورهای در حال توسعه، مردم آن را به توسعه کندتر و استانداردهای زندگی پایین تر محکوم می کند. محدودیت های سوخت های فسیلی به ویژه گاز طبیعی، پیشرفت در مبارزه با فقر انرژی را که در دو دهه گذشته شاهد کاهش ۱۰ درصدی در سراسر جهان بوده است، متوقف خواهد کرد.
ایالات متحده آمریکا باید رهبری و تعهد خود دراین زمینه را ارائه دهد زیرا رهبری آن در پرداختن به مسائل تغییرات آب و هوا و فقر انرژی جهانی نقش بسزایی دارد. این اقدام را تنها می‌توان با علم، فناوری و سیاست‌های اقتصادی مدون شده انجام داد و انرژی‌های تجدیدپذیر را در کل اقتصاد ملی سودآور کرد.
متأسفانه حوزه انرژی تحت تاثیر روند سیاسی شدن قرار گرفته است. سیاست گذاران آمریکایی باید ملاحظات سرنوشت ساز ژئوپلیتیکی را در نظر بگیرند. ایالات متحده آمریکا در رقابت شدید با چین بر سر آینده انرژی جهان گرفتار شده است زیرا فناوری فتوولتائیک را برای پنل‌های خورشیدی، فناوری برق و باتری‌ها و استخراج و پالایش مواد معدنی کمیاب در اختیار دارد. با جنگ جاری در اروپا و خاورمیانه، ایالات متحده آمریکا باید امنیت ملی و منافع اقتصادی غرب را با آرمان ها و نیازهای متحدان دموکراتیک خود و جهان در حال توسعه که مردم آن به برق فراوان نیاز دارند، متعادل کند.
کشمکش بین میل به سبز شدن فوری و داشتن گرما در زمستان از زمان حمله روسیه به اوکراین در فوریه ۲۰۲۲ در اروپا بسیار کاهش یافته است. مثلا آلمان با اعتقاد به انتقال سریع انرژی‌های تجدیدپذیر، میلیاردها یورو را در حوزه تعرفه‌ها و یارانه‌های انرژی باد و خورشید سرمایه‌گذاری کرده است، این در حالی است که راکتورهای هسته‌ای را تعطیل می‌کند. این هزینه ممکن است تا سال ۲۰۳۰ به ۱ تریلیون یورو برسد و باعث افزایش قیمت انرژی، مالیات های بالا، رقابت پذیری صنعتی پایین و رشد اقتصادی کند شود.
اگر طبق برنامه اتحادیه اروپا و کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا از خودروهای برقی استفاده کند، تولید برق این کشور باید ۲۰ تا ۵۰ درصد افزایش یابد و شبکه باید به طور گسترده ارتقا یابد
دو دلیل برای ناکارامدی سیاست های انرژی اروپا
سیاست های فعلی در مورد تولید انرژی تجدیدپذیر کارساز نخواهد بود به دو دلیل: متناوب بودن و هزینه ذخیره سازی. تناوب به دلیل افت تولید برق در زمانی که خورشید نمی تابد یا باد نمی وزد ایجاد می شود و شبکه برق، صنعت و خانوارها جهت عملکرد مناسب به بار پایه ثابت نیاز دارند نه متناوب. از طرفی باتری های لیتیوم یونی راه حلی برای ذخیره سازی نیستند زیرا بسیار گران هستند. بر اساس محاسبات برنامه انرژی، رشد و امنیت مرکز بین‌المللی مالیات و سرمایه‌گذاری، اگر آمریکا بخواهد مقداری از انرژی را در این باتری‌ها ذخیره کند تا از اختلالات محافظت کند، همانطور که در مورد ذخیره استراتژیک نفت انجام می‌دهد، هزینه تولید، نصب و راه‌اندازی و عملکرد چنین سیستمی نجومی خواهد بود. این هزینه‌ها نشان می دهد فاصله گرفتن از گاز طبیعی و هسته‌ای که در قانون کاهش تورم (IRA) و پروژه طرح «بهتر ساختن» مطرح شده غیر ممکن است. اگر طبق برنامه اتحادیه اروپا و کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا از خودروهای برقی استفاده کند، تولید برق این کشور باید ۲۰ تا ۵۰ درصد افزایش یابد و شبکه باید به طور گسترده ارتقا یابد.
باید گفت انرژی هسته‌ای یکی از بهترین راه‌ها برای تامین نیاز بار پایه است. در سال ۲۰۲۲، انرژی هسته ای تنها ۱۸.۲ درصد از تولید برق را به خود اختصاص داده است، علیرغم اینکه هیچ گونه دی اکسید کربنی تولید نمی کند. در حالی که قانون کاهش تورم (IRA) حدود ۳۰ میلیارد دلار به انرژی هسته ای در پنج تا ده سال آینده اختصاص می دهد، بودجه برای باتری ها و انرژی های تجدید پذیر بیش از ۸۰ میلیارد دلار است. کم اهمیت جلوه دادن این منبع تغذیه با بار پایه جایگزین و در عوض تمرکز بر باد و خورشید تنها باعث ایجاد مشکلات قابل اجتناب می شود.
قانون کاهش تورم بیشتر بر سیاست انرژی های تجدیدپذیر متمرکز است تا واقعیت آنها. در حالی که منابع تجدیدپذیر مانند باد و خورشید مفید هستند، ما هنوز نمی توانیم به تنهایی به آنها اعتماد کنیم. دولت بایدن اعتراف کرد و اکثر مطالعات حامی محیط زیست نشان می دهد که اهداف کربن زدایی بدون پیشرفت های تکنولوژیکی غیرممکن است.
حوزه انرژی تجدیدپذیر در سال‌های اخیر پیشرفت‌های باورنکردنی داشته، اما به زمان بیشتری احتمالاً دهه‌ها نیاز دارد تا به درستی جایگزین منابع بار پایه فعلی مانند گاز طبیعی برای صادرات شود. انرژی‌های تجدیدپذیر جای خود را دارند، اما نه به عنوان جایگزینی برای انرژی هسته‌ای و گاز طبیعی – حداقل برای سه دهه آینده.
ایالات متحده آمریکا باید انتقال انرژی را به روش های تدریجی، مصرف کننده پسند و دوستدار تجارت مدیریت کند. صنعت انرژی آمریکا برای پاسخگویی به تقاضای رو به رشد بخش حمل و نقل و هوش مصنوعی نیاز به گسترش تولید برق دارد.
نظر شما